Από τον καταργημένο Πολιτικό Διάλογο Ε.ΠΑ.Μ.

Περί Πολιτικού Σχεδιασμού και άλλων «αποστολών» … - Ηλίας Χ. Αλεξανδρής - Ε.ΠΑ.Μ. Αχαρνών - Καματερού

Πολιτικός Διάλογος ΕΠΑΜ

29 Ιανουαρίου 2016

Θα ήταν χρήσιμο στο ξεκίνημα να αναφερθεί η διατύπωση της απόφασης του 4ου συνεδρίου:

"8. Η νέα Πολιτική Γραμματεία του Μετώπου δεσμεύεται από το συνέδριο να καταθέσει εντός μηνός από την συγκρότησή της σε σώμα, πλήρες και αναλυτικό πολιτικό σχέδιο δράσης του Ε.ΠΑ.Μ.. Το σχέδιο αυτό θα κατατεθεί στους πυρήνες για αναλυτική συζήτηση, τροποποίηση, συμπλήρωση και εξειδίκευση με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες κάθε πυρήνα και τομέα του Μετώπου."

Και φτάσαμε – με καταστρατήγηση της απόφασης του Συνεδρίου - τελικά 6,5 μήνες μετά το 4ο Συνέδριο, να μας αποσταλεί επιτέλους το υποτιθέμενο πλήρες πολιτικό σχέδιο του Μετώπου. Στο οποίο δυστυχώς δεν τίθεται ένα συγκεκριμένο σχέδιο οργάνωσης της βάσης του λαού ενάντια στο καθεστώς, στο οποίο προσδιορίζεται μεν το ΤΙ και ΓΙΑΤΙ – με κύριο άξονα αναφοράς το νέο Οργανωτικό Σχήμα - αλλά όχι το ΠΩΣ το Ε.ΠΑ.Μ. πραγματικά θα κάνει την διαφορά ως παράδειγμα και συμπαραστάτης στον «κοσμάκη έξω, αυτόν που πεινά, που έχει χάσει τ αυγά και τα πασχάλια». Για μια ακόμα φορά έχουμε μια ανάλυση που βάζει ως κυρίαρχο μοχλό για την ανατροπή την είσοδο του Ε.ΠΑ.Μ. στην Βουλή και φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται πραγματικά την κατάσταση της κοινωνίας, που αηδιασμένη από το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα, βρίσκεται σε φάση υποχώρησης από τα κυρίαρχα αιτήματα του αγώνα που δίνουμε και ακόμα δυστυχώς ταλανίζεται από λογικές ανάθεσης και εξυπηρέτησης κλαδικών ή συντεχνιακών συμφερόντων κάτι που είναι εμφανές και στις εξελισσόμενες αυτή την περίοδο κινητοποιήσεις των αγροτών, των μηχανικών και των δικηγόρων.

Αντίθετα, προτεραιότητα δόθηκε εξ αρχής στην υλοποίηση ενός νέου Οργανωτικού Σχήματος παντελώς μεμονωμένα και χωρίς πολιτικούς στόχους.  Αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ακολούθησε η φάση εφαρμογής του νέου οργανωτικού σχήματος, το οποίο μάλιστα δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι και σήμερα, αφού ακόμα συμβαίνουν ανακατατάξεις, με «αποστράτευση» εμπειρότατων μελών από διάφορες οργανωτικές θέσεις όπου πρόσφεραν de facto αποτελεσματικό έργο, αλλά και σειρά από παραιτήσεις από καίριες θέσεις της οργάνωσης και μάλιστα με τρεις παραιτήσεις εκλεγμένων συναγωνιστών μας στην Πολιτική Γραμματεία.

Υπήρξε χρόνος λοιπόν, και αντί να χρησιμοποιηθεί στην εκτέλεση της εντολής του 4ου συνεδρίου για την κατάθεση-  εντός μηνός - πλήρους και αναλυτικού πολιτικού σχεδίου δράσης, σπαταλήθηκε σε Οργανωτικές διαδικασίες που οδήγησαν στην αποδόμηση του Μετώπου, την αποξένωση των μελών από τα κεντρικά όργανα, την δημιουργία εχθρικής στάσης μεταξύ τους και τελικά στον ευνουχισμό και την απαξίωση κάθε δράσης από τους πυρήνες, εκτός από τις δράσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, η οποία καταφέρνει έως σήμερα να πετυχαίνει πολύ σημαντικά αποτελέσματα παρότι δεν έχει ουσιαστικά υποστηριχθεί από αυτή την αντιπαραγωγική οργανωτική δομή που επιβλήθηκε μετά το 4ο Συνέδριο στο Μέτωπο.

Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι το ίδιο το Πολιτικό Σχέδιο αυτό παρουσιάστηκε στους πυρήνες ως τετελεσμένο γεγονός. "Αποφασίσαμε και διατάζουμε" μας είπε με την στάση της η Πολιτική Γραμματεία. Ξέχασε φυσικά, ότι στο συνέδριο δόθηκε η δέσμευση ότι αυτό το σχέδιο, έστω και τώρα μήνες μετά, "θα κατατεθεί στους πυρήνες για αναλυτική συζήτηση, τροποποίηση, συμπλήρωση και εξειδίκευση με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες κάθε πυρήνα και τομέα του Μετώπου."

Το κείμενο αυτό ως σχέδιο ποτέ δεν γνωστοποιήθηκε στους πυρήνες, ούτε τέθηκε προς συζήτηση στις επισκέψεις μελών της ΠΓ και τις διενέργειες συνελεύσεων σε Τομείς και Πυρήνες του ΕΠΑΠ όπως ισχυρίζονται οι συντάκτες του κειμένου στην δεύτερη παράγραφο της εισαγωγής. Το μόνο που μας είχε γνωστοποιηθεί ήταν το νέο Οργανωτικό Σχέδιο το οποίο μας παρουσιάστηκε μάλιστα ως δεδομένη απόφαση και μας δόθηκαν απλά διευκρινήσεις για το πώς θα το εφαρμόσουν.

Πού είναι λοιπόν τα καλέσματα στους πυρήνες, για να μπουν στην διαδικασία τροποποίησης, συμπλήρωσης κλπ. του σχεδίου αυτού; Πουθενά, διότι η παρούσα ΠΓ , ελπίζει ότι τα μέλη μας θα αγνοήσουν ή θα ξεχάσουν το γεγονός ότι στο Ε.ΠΑ.Μ., η λογοδοσία είναι καθήκον των οργάνων προς τα μέλη και οι αποφάσεις παίρνονται από την βάση. Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη μονομερή και αυταρχική ενέργεια εκ μέρους της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ.. Τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ. και η γνώμη τους, είναι πλέον εξ ορισμού διακοσμητική έως και ενοχλητική.

Το Κεντρικό Όργανο το οποίο εκλέχθηκε από τα μέλη για να υπηρετήσει τον κοινό αγώνα μας αδιαφορεί πλέον για το τι σκέπτονται τα μέλη και οι φίλοι του Ε.ΠΑ.Μ.. Οι αποφάσεις δεν μας αφορούν σε τίποτε άλλο, εκτός από την υποχρέωσή μας, να τις εκτελούμε τυφλά, χωρίς αντιρρήσεις, ως μία αποστολή.  Δεν είναι καθόλου τυχαία η διασπαστική και διαλυτική λογική που μεταφέρεται στο κείμενο με την διατύπωση ότι «Από το κεντρικό αυτό καθήκον δεν μπορεί να δηλώσει απών κανείς. Όποιος το κάνει οφείλει να φύγει από το Ε.ΠΑ.Μ., ακόμη κι από τους φίλους του.»

Είναι ολοφάνερο ότι οι συντάκτες του κειμένου αυτού δεν έχουν καμιά επαφή με την οργάνωση αλλά και την κοινωνική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν στην δράση τους οι πυρήνες μας. Διότι ενώ τάχα επιδιώκουν αύξηση των δυνάμεων, ουσιαστικά με την παραπάνω λογική θα πρέπει να διαγράψουμε άμεσα σχεδόν τους περισσότερους από τους φίλους του Ε.ΠΑ.Μ.  !

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που αποδεικνύει τα παραπάνω είναι όσα αναφέρονται στην ενότητα «Ο καταλυτικός ρόλος του Ε.ΠΑ.Μ.» δηλαδή ότι «Παντού μέσα στις μάζες του λαού - είτε βρίσκονται σε διαδικασία κινητοποίησης, είτε όχι - το πατριωτικό στοιχείο, η εθνική αξιοπρέπεια βρίσκεται σε άνοδο καθώς οι ταπεινώσεις που δέχεται η χώρα από τους αποικιοκράτες αυξάνουν μέρα τη μέρα». Συναγωνιστές ας αναρωτηθούμε όλοι όσοι ερχόμαστε σε τακτική επαφή με τις τοπικές κοινωνίες, ή στον χώρο εργασίας μας όσοι δεν είμαστε άνεργοι ή στις δράσεις που πραγματοποιούμε, αν είναι δυνατόν να επιβεβαιώσουμε αυτή την δογματικού τύπου διαπίστωση «παντού μέσα στις μάζες του λαού …. ». Πέρα από την προβληματική διατύπωση περί μαζών του λαού (;;;,  το κύριο πρόβλημα βρίσκεται στην λέξη «παντού» ! Δίπλα μας συναγωνιστές δυστυχώς βρίσκεται ένας λαός σε πλήρη απογοήτευση αν όχι παραιτημένος, που αισθάνεται προδομένος και σε κάποιες περιπτώσεις ταπεινωμένος, αλλά σε πολύ λίγες περιπτώσεις διαπιστώνουμε την άνοδο του πατριωτικού στοιχείου σε ότι αφορά την αντίληψη της καθημερινότητάς του. Κι αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως Ε.ΠΑ.Μ. κάθε φορά που προσεγγίζουμε «τις μάζες του λαού».

Στο σημείο 6 στην ίδια ενότητα του κειμένου αναφέρεται «Κάθε μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. οφείλει να γνωρίζει ότι βασικό του καθήκον είναι η πρωτοβουλία για τη συγκρότηση νέου πυρήνα». Στα αλήθεια συναγωνιστές μέχρι σήμερα θεωρούσαμε οι περισσότεροι αν όχι όλοι ότι βασικό μας καθήκον είναι ο αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος νέας κατοχής και της απελευθέρωσης του λαού και της πατρίδας μας. Κάτι που άλλωστε περιγράφεται στην Ιδρυτική Διακήρυξη του Ε.ΠΑ.Μ. και στο κείμενο «τι είναι και θέλει το Ε.ΠΑ.Μ.».  Τώρα μαθαίνουμε σε αντίθεση με όσα ξέραμε ότι αυτό άλλαξε ή ταυτίστηκε με την συγκρότηση νέου πυρήνα του Ε.ΠΑ.Μ. !!!

Δηλαδή συναγωνιστές εμμέσως πλην σαφώς το πατριωτικό μας καθήκον ταυτίζεται με την δημιουργία νέων πυρήνων! Μάλιστα για να το κατανοήσουμε πιο καλά παρακάτω αναγράφεται «Η μόνη υποχρέωση που έχει είναι η δημιουργία αυθεντικού πυρήνα με σχέδιο δράσης και ανάπτυξης για το οποίο λογοδοτεί στο Μέτωπο.»  μια φράση που εισάγει επίσης μια νέα έννοια, αυτή του αυθεντικού πυρήνα σε αντιπαραβολή με άλλες αναφορές παρακάτω σε «εικονικούς ή ανύπαρκτους πυρήνες».

Από τις παρακάτω προτάσεις: «Εικονικός ή ανύπαρκτος πυρήνας είναι εκείνος που δεν λειτουργεί, δεν έχει σχέδιο δράσης, ή δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα που τίθενται από το Μέτωπο, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω αδυναμίας, είτε λόγω σκοπιμότητας» και «Δεν θα επιτραπεί σε κανέναν εικονικό η ανύπαρκτο πυρήνα να στείλει εκπροσώπους στο Συνέδριο. Με ευθύνη της Πολιτικής Γραμματείας οι πυρήνες αυτοί θα ανασυγκροτηθούν από μηδενικής βάσης πριν το Συνέδριο, ώστε όσα μέλη του Μετώπου θέλουν να υπηρετήσουν την απελευθερωτική αποστολή του Ε.ΠΑ.Μ. και δεν λιγοψύχησαν λόγω των συνθηκών, ή δεν έχουν αλλότρια κίνητρα, θα πάνε σε πυρήνες που δουλεύουν, λογοδοτούν και έχουν αποτελέσματα για το Μέτωπο» προκύπτουν εξαιρετικά σημαντικά θέματα. Εισάγουμε πλέον στα πιο επίσημα έγγραφά μας, όπως είναι αυτό του Πολιτικού Σχεδιασμού, με τον πιο επίσημο τρόπο μια ανομολόγητη χρόνια παθογένεια του Μετώπου, το να βαπτίζουμε με εξαιρετική ευκολία συναγωνιστές ως πράκτορες ή ως καιροσκόπους. Γιατί δεν μπορεί να σημαίνουν τίποτα λιγότερο τα «είτε λόγω σκοπιμότητας» και «ή δεν έχουν αλλότρια κίνητρα». Έτσι η Πολιτική Γραμματεία εκτός από συντονιστικό-καθοδηγητικό όργανο γίνεται και ο αδέκαστος κριτής-δικαστής που μετρά την αδιαφορία, αδυναμία, σκοπιμότητα, το ψυχικό σθένος και τις προθέσεις πυρήνων και μελών κατά το δοκούν

Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε όλοι ότι στο κείμενο αυτό - στο σημείο 3 της ίδιας ενότητας - μάλιστα χρησιμοποιείται ένα εξαιρετικά ευφυές τέχνασμα. Ενώ υποτίθεται ότι το Κεντρικό Όργανο καταθέτει ένα πλήρες και αναλυτικό Πολιτικό Σχέδιο, την ίδια στιγμή απαιτεί από τους πυρήνες και τα μέλη μέσα σε 15 μέρες να καταθέσουν το δικό τους  σχέδιο οργανωτικής ανάπτυξης όχι φυσικά για τις πολιτικές τακτικές και τον πολιτικό σχεδιασμό (αυτός είναι αρμοδιότητα των «στελεχών» του Κεντρικού Οργάνου)   αλλά …. για τουλάχιστον τον διπλασιασμό των μελών και των πυρήνων του Ε.ΠΑ.Μ.!

Ορίστε λοιπόν ποια επιτρέπεται να είναι η συνεισφορά των μελών και των πυρήνων του Ε.ΠΑ.Μ. στον νέο Πολιτικό Σχεδιασμό, η στρατολόγηση νέων μελών ! Η ποσοτικοποίηση στόχων! Και μάλιστα όχι γενικώς και αορίστως αλλά θέτοντας στόχους που δεν έχουν επιτευχθεί από κανένα ενεργό πυρήνα του Ε.ΠΑ.Μ. όλα αυτά τα χρόνια, ειδικά στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που αυτό απαιτείται να συμβεί ! Για να μας κρύψουν αυτή την πραγματικότητα γράφουν ότι «Αρκετοί πυρήνες το έχουν πετύχει ήδη (όπως στην Κρήτη, Λακωνία, Πάτρα, κ.ά.)» Ποια είναι όμως η αλήθεια εδώ; Οι πυρήνες που το «έχουν πετύχει αυτό» είτε είναι ολιγομελείς νέοι πυρήνες είτε πυρήνες που έσπασαν στα δύο χωρίς διπλασιασμό (ούτε καν αύξηση σε κάποιες περιπτώσεις) των μελών τους !!!

Με συγχωρείτε συναγωνιστές αλλά το Μέτωπο δεν είναι Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία και ούτε τα μέλη του είναι πωλητές  αλλά πολίτες και μάλιστα ενεργοί! Αλλά ακόμα και να ήταν Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία πείτε μου συναγωνιστές ποια εταιρεία στις σημερινές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες βάζει σαν στόχο της της αύξηση «πωλήσεων» 100%! Γιατί αυτό κάνει η στοχοθεσία με την απαίτηση διπλασιασμού μελών και πυρήνων. Πρόκειται για κάτι αντικειμενικά εξωφρενικό και πέρα από κάθε λογική!

Και αφού λοιπόν οι συναγωνιστές στο Κεντρικό Όργανο το ξέρουν αυτά γιατί βάζουν στόχους που είναι ανέφικτοι; Και μάλιστα στο κείμενο αναφέρει κατηγορηματικά ότι «όποιος πυρήνας δεν καταθέσει τέτοιο σχέδιο, ή δεν επιτύχει τους στόχους του, τότε η Πολιτική Γραμματεία θα πρέπει πριν το Συνέδριο να εξετάσει το ενδεχόμενο ο πυρήνας αυτός να διαλυθεί και τα μέλη που αντιλαμβάνονται την αποστολή του Μετώπου να συγκροτήσουν νέο πυρήνα»

 Και το ζήτημα δεν σταματά απλά εδώ, αλλά μάλλον μόλις αρχίζει … Γιατί όπως αναφέρεται στο κείμενο για το σχέδιο που απαιτείται να κατατεθεί από κάθε πυρήνα  «…με βάση αυτό θα λογοδοτήσει και θα αξιολογηθεί η δράση του κάθε πυρήνα. Ειδικά μπροστά στο ερχόμενο Συνέδριο.»

Κάποιοι συναγωνιστές μπορεί να πουν ότι με βάση το σημείο 9 της απόφασης του Συνεδρίου «η Πολιτική Γραμματεία έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στους πυρήνες, ειδικά όταν εντοπίζει αδυναμίες και ολιγωρία στη δράση».

Όμως συναγωνιστές στην προκειμένη περίπτωση εισάγεται με το κείμενο του Πολιτικού Σχεδιασμού κάτι που κανείς δεν θα μπορούσε να εισηγηθεί τόσο απόλυτα και με σαφήνεια στο Συνέδριο γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα γινόταν αποδεκτό από το Σώμα των Συνέδρων.

Και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι η ευθύνη και το καθήκον του Κεντρικού Οργάνου να υποστηρίζει και να βελτιώνει την λειτουργία των πυρήνων μετατρέπεται σε  μέσο επιβολής πειθαρχικών ποινών με την διάλυση πυρήνων με την λεγόμενη αξιολόγηση βάσει συγκεκριμένων ποσοτικών στόχων και μάλιστα μετατρέποντας το δικαίωμα αυτό σε κριτήριο αποκλεισμού πυρήνων από την κορυφαία Δημοκρατική διαδικασία και ταυτόχρονα το ανώτατο όργανο του Μετώπου, δηλαδή το Συνέδριο.

Οι συντάκτες του κειμένου το θέτουν δε ως εξής : «να μην φτάσουμε παραμονές Συνεδρίου σε υποχρεωτική διάλυση πυρήνων» κάτι που ουσιαστικά σημαίνει ότι μέλη αυτού του πυρήνα δεν θα μπορούν να συμμετάσχουν στο συνέδριο ακόμα και αν μεταφερθούν σε άλλον πυρήνα.  Πρόκειται για κάτι που ξεπερνά και καταστρατηγεί με τον τρόπο που οριοθετείται, αυτή την ίδια την απόφαση του 4ου Συνεδρίου, αφού μετατρέπει την φροντίδα για την σωστή λειτουργία  του Μετώπου σε τιμωρητική διαδικασία όχι μόνο των πυρήνων αλλά  του κάθε ενός μέλους του ξεχωριστά.

Θέλει πραγματικά πολύ προσπάθεια και ίσως φαντασία για να κατανοήσει κάποιος το πώς όλα αυτά συνάδουν με την διατύπωση «Η οργανωτική ανάπτυξη του Μετώπου δεν αποτελεί το απόλυτο κριτήριο της δυναμικής του, αλλά συνιστά το βασικό μέσο για τη διεύρυνση της κοινωνικής του επιρροής και επίτευξης των σκοπών του» που και αυτό αναφέρεται το σημείο 9 της απόφασης του Συνεδρίου.

Συναγωνιστές είναι προφανές ότι με την απόφαση του 4ου Συνεδρίου έχουμε ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου και τα αποτελέσματα δυστυχώς τα «λουζόμαστε» ακριβώς με όσα γράφονται στο κείμενο Επικαιροποίησης του Πολιτικού Σχεδιασμού !

Γιατί εδώ μπαίνει για πρώτη φορά τόσο αμείλικτα το ζήτημα: Δηλαδή, το πως προτίθεται να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε πυρήνα κρίνει ως ανεπαρκή και για οποιονδήποτε λόγο το Κεντρικό Όργανο όπως αυτό προέκυψε από το 4ο Συνέδριο. Γιατί άραγε αυτό το Οργανωτικό ζήτημα εισάγεται τόσο απόλυτα μέσα από ένα κείμενο το οποίο υποτίθεται ότι είναι πολιτικής φύσης και μάλιστα ιδιαίτερα σκληρά και σε συσχετισμό με τις διαδικασίες οργάνωσης του συνεδρίου; Και πού ορίζονται σαφώς τα κριτήρια με βάση τα όποια θα αξιολογηθεί τελικά τι είναι αποτελεσματικό και τι δεν είναι; Αν μια δράση δεν αρέσει στο Κεντρικό Όργανο, θα κρίνεται ως μη-υπάρχουσα κι ως εκ τούτου δεν θα μετρά καθόλου ή θα μετρά «Αρνητικά» στην "βαθμολόγηση" του;

Συναγωνιστές είναι σαφές ότι έτσι ακριβώς δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την πλήρη χειραγώγηση όλης της διαδικασίας του Συνεδρίου, αφού με αυτό τον τρόπο το Κεντρικό Όργανο – που με βάση το Καταστατικό κι όχι τις εμπνεύσεις και ερμηνείες των προβεβλημένων «στελεχών» λογοδοτεί στο Συνέδριο  - μπορεί να διαλύσει όσους πυρήνες έχουν διαφορετική άποψη και να ορίσει πλήρως την σύνθεση των Συνέδρων. Έτσι αποκτά  πλέον την δυνατότητα όχι απλά να ελέγξει αλλά να καθορίσει απόλυτα τον εσωκομματικό διάλογο και τις αποφάσεις με βάση τις δικές του επιδιώξεις και προθέσεις.

Έτσι αντί να διορθώσουν τα πραγματικά προβλήματα  συντονισμού της πολιτικής δράσης στο Μέτωπο δημιουργούν πλέον ένα σοβαρότατο και κυρίαρχο πρόβλημα. Με το κείμενο «Επικαιροποίηση Πολιτικού Σχεδιασμού» η πολιτική του Μετώπου ως απαρχή και δύναμη εξυγιάνσεως του, ως ζωογόνος μηχανισμός εξέλιξης της πολιτικής δράσης από τα ίδια τα μέλη που βρίσκονται σε διαρκή επαφή με τον λαό, παύει να υπάρχει. Αυτό που οριοθετείται πλέον σαν Μέτωπο αποτελεί μια γραφειοκρατική καρικατούρα, ένα συνονθύλευμα από κανόνες, στεγανά, απειλές για διαλύσεις πυρήνων και απίστευτες κατηγορίες σε όποιον τολμά να έχει διαφορετική άποψη. Συνοδεύονται δε από μια παλαιοκομματικού έως ψηφοθηρικού τύπου επικοινωνιακή και ρητορική στροφή προς πιο ακραία – πολιτικά – ακροατήρια, όχι καθημερινών αγνών αγανακτισμένων συμπατριωτών που η καθεστωτική προπαγάνδα τους «έσπρωξε» σε πολιτικά μορφώματα όπως το ΛΑΟΣ και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, άλλα στα πιο «λούμπεν» στοιχεία που κινούνται στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και τα οποία μάλιστα αποκαλούνται από εκλεγμένους στα όργανα συναγωνιστές μας ως «κανονικός κόσμος».

Δεν είναι καθόλου λοιπόν τυχαία η αναφορά στο κείμενο ότι «οφείλουμε να μιλάμε με λόγο πατριωτικό, με πολιτικό λόγο ήπιο, ενωτικό και με αναφορές στην πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια». Η αναφορά του συγκεκριμένου τρίπτυχου με την ίδια ακριβώς σειρά που χρησιμοποιήθηκε και αμαυρώθηκε από την Χούντα των Συνταγματαρχών από την μία προκαλεί λογικούς συσχετισμούς και αυθόρμητους ανατριχιαστικούς συνειρμούς και από την άλλη δεν λειτουργεί ούτε ενωτικά ούτε μετωπικά. Γιατί εάν στην συγκρότηση του Μετώπου αφήσαμε έξω την πολιτική ιδεολογία και την προηγούμενη κομματική ταυτότητα (όσοι είχαμε …), με την ίδια λογική θα πρέπει να αφήνουμε έξω και οτιδήποτε άλλο λειτουργεί διχαστικά, είτε αφορά σε πάσης φύσεως πεποιθήσεις, είτε αφορά σε προσωπικές επιλογές. Πάντα, με γνώμονα την αγάπη για την πατρίδα και την αποδοχή της δημοκρατίας ως πλαίσιο κανόνων λειτουργίας της κοινωνίας.

Σήμερα πλέον, είναι να ντρέπεσαι να προσκαλέσεις κάποιον σκεπτόμενο συμπολίτη μας να παρακολουθήσει ή να ακούσει κάποιες από τις εκπομπές όπου συμμετέχουν μέλη του Κεντρικού Οργάνου και των Επιτροπών του Ε.ΠΑ.Μ., ) λόγω της σύγχυσης που δημιουργούν, αφού όσα λέγονται  δεν συνάδουν ούτε με το ύφος ούτε με τον  χαρακτήρα μας. Φτάσαμε στο σημείο να παρουσιάζεται ο συναγωνιστής Συμβουλόπουλος με την επαγγελματική του ιδιότητα (Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ) και όχι με την πολιτική ιδιότητα με την οποία εξελέγη από το Συνέδριο, δηλαδή του Α’ Αναπληρωτή Συντονιστή της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ..  Την ίδια ακριβώς περίοδο σε άλλη τηλεοπτική εκπομπή  παρουσιάζεται το μέλος επιτροπής του Ε.ΠΑ.Μ. και  τοποθετημένος  Αναπληρωτής Οργανωτικός Γραμματέας,  σ. Πιερρουτσάκος με συνεχή αναγραφή στην οθόνη του τίτλου αυτού που δεν του έχει δοθεί από καμία απολύτως εκλογική διαδικασία .

Επιπροσθέτως η συμμετοχή μας στις όποιες επερχόμενες εκλογικές διαδικασίες φαίνεται ότι έχει προκαθοριστεί από την Πολιτική Γραμματεία, χωρίς να υπάρχει η οποιαδήποτε εμπλοκή των πυρήνων στην απόφαση αυτή. Ο ρόλος τους περιορίζεται , ως καθήκον πια,  στη συλλογή υποψηφίων, χρημάτων και ψήφων. Το Ε.ΠΑ.Μ. καθίσταται μια Στρατηγοκεντρικής δομής οργάνωση μιας ισχυρής ηγετικής φυσιογνωμίας όπου στο ένα και μοναδικό του όργανο ενσαρκώνεται  η πνευματική και η πολιτική πρωτοπορία, η οργανωτική αυθεντία και η αδέκαστη κρίση. Κάτω από αυτή, οι πυρήνες και τα μέλη που θα παρακολουθούν διακριτικά χωρίς να κρίνουν τουλάχιστον μέχρι το επόμενο Συνέδριο.

Συναγωνιστές, το Μέτωπο δεν πρόκειται με τέτοιες πρακτικές επιβαλλόμενης μηχανιστικής πειθαρχίας και επικοινωνιακής ασυναρτησίας να προχωρήσει. Κανένας από τους στόχους και τις αρχές που βάζουν τα προτάγματα μας δεν μπορεί να εκπληρωθεί από μια οργάνωση που η ίδια εσωτερικά της δεν θα τις εφαρμόζει.

Χρειάζεται επειγόντως να συζητηθούν όλα αυτά τα ζητήματα, και να αποδοθούν ευθύνες σε αυτούς που μας υποσχέθηκαν ότι θα διορθώσουν τα προβλήματα του Ε.ΠΑ.Μ., κι όχι απλά δεν το έκαναν, αλλά το έφεραν πολιτικά, δεοντολογικά, οργανωτικά και πρακτικά ίσως στην χειρότερη κατάσταση εξ ιδρύσεώς του. Τα όποια προβλήματα υπάρχουν δεν μπορούν να λυθούν μέσα από κείμενα με αυταρχικό τόνο και  την επιβολή μιας τιμωρητικής γραφειοκρατίας που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοσθεί  μακριά και πέρα από την Ιδρυτική Διακήρυξη και με κατά συρροή καταστρατήγηση συνολικά του Καταστατικού του Ε.ΠΑ.Μ., αλλά μόνο μέσω ενός ανοικτού δημοκρατικού συνεδρίου. Ενός συνεδρίου του οποίου δεν θα προηγηθούν καθάρσεις και αποβολές από το Μέτωπο όλων των διαφωνούντων, παρόμοιες με τις διασπαστικές πρακτικές που συνηθίζονται στο ΚΚΕ περί εκκαθάρισης γραμμών και ιδεολογικής καθαρότητας.

Συναγωνιστές, η διαδικασία απαίτησης Συνεδρίου που έθεσαν οι συναγωνιστές μας από την Θήρα και την Σύρο δεν σταμάτησε ποτέ. Η στάση της Πολιτικής Γραμματείας η οποία δεν κοινοποίησε εγκαίρως σε όλους τους πυρήνες  το πολιτικό σκεπτικό όσων πυρήνων - δικαίως έχουν ερωτήματα και - ζήτησαν εκτενή συζήτηση  με έκτακτο Συνέδριο είχε ως αποτέλεσμα να φιμωθεί, να επισκιαστεί και να υποβαθμιστεί προσωρινά το πολιτικό αυτό ζήτημα.  Χωρίς όμως ανοικτή δημοκρατική συζήτηση δεν μπορεί να προχωρήσει κανένα Μέτωπο. Δεν θα μπορέσει να λύσει ούτε καν τα δικά του προβλήματα, πόσο μάλλον το τεράστιο πρόβλημα της Πατρίδας και του λαού. Ο μόνος δρόμος για να συνεχισθεί ο αγώνας μας είναι να σωθεί το Μέτωπο και δεν μπορεί να συμβεί πλέον παρά μόνο μέσω του Συνεδρίου που πρέπει να γίνει ΑΜΕΣΑ.

Με αυτές τις σκέψεις, κλείνοντας καλώ κάθε Συναγωνίστρια και Συναγωνιστή, κάθε πυρήνα του Ε.ΠΑ.Μ. σε όλη την Ελλάδα αλλά και το Εξωτερικό να πάρει θέση και να απαιτήσει ΤΩΡΑ την διενέργεια Συνεδρίου για να μην χαθεί άλλος χρόνος σε οργανωτικούς πειραματισμούς και αυταρχικούς νεολογισμούς που οδηγούν μαθηματικά στην ήττα αφού λειτουργούν διαλυτικά και απομακρύνουν τα μέλη και την οργάνωση από την πραγματική δράση δίπλα στους αγώνες του λαού και τα εγκλωβίζει σε ένα επιθανάτιο γραφειοκρατικό εναγκαλισμό και σε μια ατέρμονη περιδίνηση εσωστρέφειας.

Ο Ηλίας Χ. Αλεξανδρής είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Αχαρνών – Καματερού



***********************************************

Δημοκρατική συμμετοχή :  Προϋπόθεση για αποτελεσματική δράση - Ηλίας Χ. Αλεξανδρής – Πυρήνας Αχαρνών - Καματερού

Πολιτικός Διάλογος ΕΠΑΜ

20 Νοεμβρίου 2015

Στο σημείωμα με τίτλο «Η υπεροχή του Μετώπου» που είχα δημοσιεύσει στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου του 4^ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ είχα επισημάνει τα εξής :

«Η υπεροχή του μετώπου και της ενιαίας συλλογικής μας δράσης στην βάση της ενότητας του λαού αποτελεί ένα συγκριτικό μας πλεονέκτημα που θα πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, ειδικά στις νέες συνθήκες – μετά την επερχόμενη συμφωνία υποταγής -  όπου ο λαός μέσα στην απογοήτευσή του, θα αντιμετωπίσει με απέχθεια και αποδοκιμασία κάθε τι που θυμίζει τα παραδοσιακά κόμματα του σαθρού κοινοβουλευτισμού της μεταπολίτευσης, όπως η αδιαφάνεια, οι αναδειγμένες ηγεσίες, η επιβολή αποφάσεων χωρίς την δική του άμεση συμμετοχή, η κάθε είδους αναβλητικότητα στην αντιμετώπιση των άμεσων οξυμένων προβλημάτων του, οι υπεκφυγές και η ανειλικρίνεια μέσα από παραπλανητικούς τακτικισμούς»

Βρισκόμαστε ήδη από τον Ιούλιο σε αυτές τις νέες συνθήκες και μάλιστα έχει μεσολαβήσει το ΟΧΙ του λαού μας στο δημοψήφισμα, η προδοσία του από την «πρώτη φορά Αριστερά» μαζί με όλο το πολιτικό σύστημα και στην συνέχεια μια εκλογική αναμέτρηση που έφερε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα για τον λαό και την πατρίδα μας. Και μπορεί ο λαός να μην μπόρεσε να αντιληφθεί πριν τις εκλογές αυτές το μέγεθος και την έκταση της καταστροφής που φέρνει η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου, αλλά η πλήρης κατάρρευση κάθε είδους αυταπάτης περί ισοδύναμων μέτρων και η εξοντωτική εφαρμογή των προαπαιτούμενων με την ραγδαία διάλυση κάθε τελευταίας ικμάδας κοινωνικού, εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος έχει ήδη ξεκινήσει.

Στο ίδιο σημείωμα μου είχα σχετικά επισημάνει επίσης τα εξής :

«Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που θα οριοθετήσει την περίοδο της πιο ραγδαίας – πιθανότατα ολοκληρωτικής - καταστροφής οφείλουμε με την μετωπική μας δράση να σταθούμε πιο μαζικά και οργανωμένα δίπλα και μαζί με τον λαό, με την αλληλεγγύη, την αγωνιστικότητα και την αταλάντευτη στάση μας να τον φέρουμε κοντά μας, να τον ενημερώσουμε για την αλήθεια και την αναγκαιότητα των προταγμάτων μας, να μεγαλώσουμε το μέτωπο μας με όρους πλατιάς και ενεργούς συμμετοχής της μεγαλύτερης δυνατής πλειοψηφίας των ίδιων των πολιτών στην πολιτική καθημερινή δράση και στην λήψη των αποφάσεων για την εφαρμογή του πλήρους σχεδίου σωτηρίας και ανασυγκρότησης που προτείνουμε με την ουσιαστική ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο τον λαό.»

Το ΕΠΑΜ από την ιδρυτική του διακήρυξη, το ίδιο του το όνομα αλλά και την ίδια την μέχρι σήμερα λειτουργία της οργάνωσης του είναι Μέτωπο.

Τα μέλη του ΕΠΑΜ δεν είναι επαγγελματικά πολιτικά στελέχη. Είναι κομμάτι του λαού μας που με αίσθηση καθήκοντος συμμετέχει ενεργά σε έναν αγώνα απελευθέρωσης και ανατροπής, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει στην πλειοψηφία του σοβαρά προβλήματα βιοπορισμού. Αυτό σημαίνει ότι είναι εθελοντές μαχητές σε μια διπλή και δύσκολη μάχη με μόνους πραγματικούς σύμμαχους την πίστη στον αγώνα που δίνουν, τις οικογένειες τους και τους συναγωνιστές τους.

Δεν είναι λίγες φορές που έχουμε δει συναγωνιστές να υπερβάλλουν εαυτούς στην προσπάθεια τους να δώσουν την μάχη και στα δύο αυτά μετερίζια, δηλαδή από την μία της ενεργής συμμετοχής στην δράση και την λειτουργία του ΕΠΑΜ και της καθημερινότητας και από την άλλη της ανάγκης για να καλύψουν τις βασικές βιοποριστικές τους ανάγκες. Ακόμα και η πιο μικρή συμμετοχή στην ενεργό δράση σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί κι έναν άθλο.

Πρόκειται για μια πλήρως συνειδητή συμμετοχή στον βαθμό και την έκταση που επιτρέπουν οι δυνατότητες κάθε μέλους του ΕΠΑΜ. Η ένταση και η διάρκεια της συμμετοχής λοιπόν των μελών μας στην δράση δεν υπόκειται σε μηχανιστικούς οργανωτικούς κανόνες και στους πυρήνες μας όπου έχει αναπτυχθεί το ζητούμενο πνεύμα συναγωνιστικότητας και μαχητικότητας η επιτυχία στην υλοποίηση των δράσεων βασίζεται στην αλληλοκάλυψη, την αλληλεγγύη και την αίσθηση καθήκοντος του συνόλου των μελών. Το συντονιστικό του πυρήνα και η διαρκής συμμετοχή εξασφαλίζουν ότι οι αποφάσεις θα εφαρμοσθούν.

Για αυτό και ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα μέλη που συμμετέχουν – στον βαθμό των δυνατοτήτων τους – στην ενεργό δράση είναι ΙΣΟΤΙΜΑ τόσο στην λήψη των αποφάσεων όσο και στην δυνατότητα τους να ασκούν κριτική σε όλους και για όλα όσα σχεδιάζονται και υλοποιούνται στα πλαίσια της δράσης των πυρήνων και όλου του ΕΠΑΜ.

Οι πυρήνες που λειτουργούν συνεκτικά έχουν αναπτύξει έτσι την δυνατότητα να εντοπίζουν πότε πραγματικά κάποια μέλη δεν συμμετέχουν στην ενεργό δράση παρατεταμένα οπότε και μπορούν να προχωρήσουν - και το έχουν κάνει επανειλημμένως – στην μεταφορά μελών στην κατηγορία των φίλων του μετώπου.

Για τους παραπάνω λόγους η αναγνώριση των «ικανών» και «λιγότερο ικανών» συναγωνιστών γίνονται πρώτα και κύρια ανάμεσα στους ίδιους τους συναγωνιστές του πυρήνα ή και του τομέα τους, σε συνδυασμό με το σύνολο των εμπειριών από την διάρκεια και τον τρόπο συμμετοχής των μελών στις δράσεις, αλλά και την απήχηση – αποτέλεσμα της συμμετοχής αυτής στην τοπική κοινωνία.

Ειδικά τα δύο πρώτα χρόνια του ΕΠΑΜ όπου και υπήρξε διαπιστωμένα ή μεγαλύτερη μαζικότητα και διαρκής κινηματική παρουσία του σε όλες τις μεγάλες πολιτικές μάχες και τα πολιτικά ορόσημα για το κίνημα,  η συμμετοχή, η οργάνωση και η οργανωτική δομή που προέβλεπε το Καταστατικό έδινε την δυνατότητα - μέσω του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου - για εξίσου μαζική συμμετοχή από όλους σχεδόν τους τομείς της οργάνωσης.

Αυτή ακριβώς η δυνατότητα εξασφάλιζε ότι υπήρχε διαρκής συμμετοχή τόσο στην λήψη των κρίσιμων πολιτικών αποφάσεων όσο και στην λογοδοσία των οργάνων του ΕΠΑΜ αφού τα όργανα κατέθεταν απολογισμούς αλλά και εισηγήσεις πολιτικής και οργανωτικής στρατηγικής, σε κάθε συνεδρίαση του ΕΣΣ, και υπήρχε επιτόπου πολιτικός διάλογος, με προτάσεις που οδηγούσαν στην σύνθεση και την συνδιαμόρφωση των τελικών πολιτικών κειμένων.

Σε αυτήν ακριβώς την περίοδο, η οργανωτική δομή και η λειτουργία του ΕΠΑΜ ως κόμμα εξυπηρετούσε ικανοποιητικά αλλά όχι πλήρως και επαρκώς την ίδια αυτή την λειτουργία του Μετώπου στους κόλπους της ίδιας της οργάνωσης.

Όλοι είχαμε την δυνατότητα να συμμετέχουμε σε κάποια από τις θητείες του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αλλά και να συμμετέχουμε στην ζωντανή πράξη όσων αναφέρονται στο κείμενο «Τι είναι το ΕΠΑΜ» του συναγωνιστή Δημήτρη Καζάκη όπου αναφέρεται:

 «Όποιος δεν μπορεί να κατανοήσει ότι είναι απολύτως σεβαστές οι ριζικά διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις μέσα στο μέτωπο, ότι μπορούμε ελεύθερα να συζητούμε, ακόμη και να τσακωνόμαστε για ευρύτερα ζητήματα της ιδεολογίας και της πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα μπορούμε να συγκροτούμε ένα ενιαίο μέτωπο κοινής δράσης, τότε αυτός μόνο ζημιά μπορεί να κάνει.» 

Ήταν αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά μαζί με την διαρκή δράση που έδιναν πνοή, δραστηριοποιούσαν τους πυρήνες, ενεργοποιούσαν τα μέλη του ΕΠΑΜ και υποστήριζαν τον συντονισμό και την συνειδητή συμμετοχή. Αυτά ακριβώς που τόσο στο 4^ο Συνέδριο όσο και στην πρόσφατη Παναττική Συνδιάσκεψη περιγράφηκαν με εκφράσεις - στα όρια της απαξίωσης - περί «χαλαρότητας» και «καφετέριας».

Στην πρόσφατη Παναττική συνδιάσκεψη στην αποτίμηση των συναντήσεων της ΠΓ με τους τομείς του ΕΠΑΜ σχετικά με το σχέδιο για την νέα Οργανωτική Δομή, δόθηκαν αριθμητικά στοιχεία που δείχνουν μια υποχώρηση στην συμμετοχή των μελών με βάση τις παρουσίες των μελών στις συναντήσεις αυτές.

Η συμμετοχή στην ίδια την Παναττική Συνδιάσκεψη εκτιμήθηκε επίσης και ήταν χαμηλότερη των αναμενόμενων προσδοκιών.

Όμως για την μείωση του αριθμού των μελών και τον χαμηλό βαθμό ενεργοποίησης των μελών του ΕΠΑΜ ευθύνεται η δομή και η τα οριζόντια μετωπικά χαρακτηριστικά που διαθέτει μέχρι σήμερα;

Το ΕΠΑΜ από την ίδρυση του μέχρι σήμερα διαθέτει μια Οριζόντια Οργάνωση πλήρους συμμετοχικής βάσης. Αυτό αποτέλεσε και το κυρίαρχο πλεονέκτημα που έδωσε την δυνατότητα στο ΕΠΑΜ να συμμετάσχει στις τελευταίες εκλογές ουσιαστικά χωρίς οργανωτική δομή αφού δεν υπήρχε καν δομημένο οργανωτικό γραφείο πέραν του οργανωτικού Γραμματέα και της αυταπάρνησης που επέδειξε μια ολιγομελής ομάδα συναγωνιστών μας.  Το ΕΠΑΜ στην ουσία πήρε το 0,77% στις τελευταίες εκλογές λειτουργώντας στον «αυτόματο πιλότο». Αυτό ήταν δυνατόν ακριβώς εξαιτίας της οριζόντιας δομής του αλλά και της αυτοθυσίας με την οποία τα μέλη του παρά τα πενιχρά διαθέσιμα μέσα έδωσαν την μάχη. Επομένως τα γεγονότα και όχι οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι ΥΠΑΡΧΕΙ και είναι ενεργή η οριζόντια οργάνωση παρά τις εκτιμήσεις που ακούστηκαν στην πρόσφατη Παναττική Συνδιάσκεψη.

Υπήρξε στην Παναττική Συνδιάσκεψη σημαντικός διάλογος αλλά και αντίλογος σε σχέση με την προτεινόμενη οργανωτική δομή αλλά υπήρξε ταυτόχρονα και μια συζήτηση για λάθη και παραλείψεις και για την ανάγκη να αναστραφεί η τάση μείωσης της συμμετοχής των εγγεγραμμένων μελών και να μεγαλώσει το ΕΠΑΜ τόσο σε αριθμό μελών όσο και σε πυρήνες που θα είναι ενεργοί. 

Στο πλαίσιο της συζήτησης μπήκαν κρίσιμα ερωτήματα, ακόμα κι αν δεν διατυπώθηκαν ξεκάθαρα, με κυριότερο το εξής: «Είναι ο τρόπος που λειτούργησε το ΕΠΑΜ μέχρι σήμερα ένα λάθος κι αν η απάντηση είναι ΝΑΙ τότε η απάντηση είναι η δημιουργία ενός ακόμα κόμματος με δομή και λειτουργία πανομοιότυπη των κομμάτων της μεταπολίτευσης ;»

Ακούσαμε την άποψη ότι η οργανωτική κάμψη ξεκίνησε ακριβώς την περίοδο μετά την απόφαση του 3^ου Συνεδρίου όταν με βάση τις καταστατικές προβλέψεις δεν επανεκλέγηκαν στα Όργανα του ΕΠΑΜ ο σ. Δ. Καζάκης και τα άλλα ιδρυτικά μέλη που είχαν ήδη δύο θητείες στο κεντρικό όργανο.

Είναι όμως όλη η αλήθεια αυτή; Μήπως στην ανάλυση και την ερμηνεία αυτή μας διαφεύγουν πολύ σημαντικά στοιχεία που επηρέασαν την όποια απομάκρυνση μελών σημειώθηκε λίγο πριν ή και μετά την αλλαγή φρουράς στα όργανα του ΕΠΑΜ;

Η πραγματικότητα είναι ότι σημάδια κόπωσης και οργανωτικής στασιμότητας είχαν εμφανισθεί πολύ πριν από το 3^ο Συνέδριο. Αρκεί να θυμηθούμε όλοι μας ότι τα 3πύρηνα και 4πύρηνα σχήματα συγχώνευσης διαφορετικών πυρήνων είχαν ξεκινήσει πολύ πριν το 3^ο Συνέδριο.

Υπήρξε στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΣΣ πριν το 3^ο Συνέδριο οξεία κριτική από τον ΓΓ σ. Δ. Καζάκη σχετικά με την λειτουργία της Οργανωτικής Γραμματείας περί ανικανότητας και ανυπαρξίας έργου. Αυτό σχετιζόταν και με εξελισσόμενες διαφωνίες ανάμεσα σε μέλη της Ο.Γ. και της Π.Γ. που ερμηνεύθηκε ως αμοιβαία σύγχυση ρόλων και αρμοδιοτήτων.

Για αυτό και στο 3^ο Συνέδριο εκτός από αλλαγή φρουράς στα πρόσωπα που εκλέχθηκαν στα όργανα υπήρξε και καταστατική αλλαγή που για πρώτη φορά μετά την ψήφιση του Καταστατικού (στο 1^ο Συνέδριο) άλλαξε  τον τρόπο εκλογής των οργάνων με απευθείας εκλογή των μελών κάθε Οργάνου (Π.Γ. και Ο.Γ.) ξεχωριστά από το σώμα του Συνεδρίου. Όμως οι αλλαγές δεν έμειναν μόνο εκεί, αλλά υπήρξε μια σημαντικότατη αλλαγή που αφορούσε την σύνθεση του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου και την δημιουργία του σύνδεσμου Τομέα. Η σημαντικότερη όμως όλων των αλλαγών ήταν ο τρόπος με τον οποίο προέκυπταν τα όργανα αλλά και η φύση των οργάνων του ΕΠΑΜ.

Μέχρι τότε το εκλεγμένο όργανο του ΕΠΑΜ ήταν το Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο και από αυτό προέκυπταν τόσο η Πολιτική Γραμματεία όσο και η Οργανωτική Γραμματεία. Μετά το 3^ο Συνέδριο ουσιαστικά το ΕΣΣ υποβαθμίσθηκε αφού τα μέλη της ΠΓ και του ΟΓ εκλέγονταν από το Συνέδριο ενώ τα μέλη του ΕΣΣ που προέρχονταν από τους τομείς δεν είχαν αυτού του είδους την «νομιμοποίηση».

Επιπρόσθετα για να λειτουργήσει το ΕΣΣ πλήρως θα έπρεπε να εκλεγούν οι Σύνδεσμοι μέλη του ΕΣΣ από τους τομείς, μετά από το συνέδριο με διαδικασίες επιλογής από τους τομείς.

Αυτό αναπόφευκτα οδήγησε σε οργανωτική χαλάρωση αλλά και μείωσε το κίνητρο συμμετοχής συναγωνιστών από τους Τομείς στο υποβαθμισμένο αυτό ΕΣΣ αφού αισθάνονταν ότι δεν ήταν ισότιμα με αυτά τα μέλη που είχαν εκλεγεί από το Συνέδριο, ενώ ταυτόχρονα αναλάμβαναν δυσανάλογα βαρύ καθηκοντολόγιο.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις σκληρές και οριζόντιες αδιακρίτως κριτικές που είχαν προηγηθεί του συνεδρίου απομάκρυναν δυστυχώς αρκετά έμπειρα και αξιόμαχα στελέχη του ΕΠΑΜ από την ενεργό δράση, γεγονός που συμπαρέσυρε και άλλους συναγωνιστές τους στους πυρήνες από όπου προέρχονταν.

Το αποτέλεσμα λοιπόν των αλλαγών στην οργανωτική δομή που έγιναν στο 3^ο Συνέδριο, που μέσω της υποβάθμισης του ΕΣΣ και της απευθείας εκλογής από το Συνέδριο υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε αναστροφή της διαφαινόμενης οργανωτικής υποχώρησης, στην πραγματικότητα ήταν το ακριβώς αντίθετο από το ζητούμενο, δηλαδή περαιτέρω απομάκρυνση αξιόμαχων συναγωνιστών μας από θέσεις ευθύνης και στην συνέχεια την ενεργό δράση.

Από το αποτέλεσμα και μόνο κρίνοντας φαίνεται πως το ΕΠΑΜ κινήθηκε μετά από το 3^ο Συνέδριο και μέχρι σήμερα αντίθετα από την κατεύθυνση που του είχε δώσει στα πρώτα δύο χρόνια ύπαρξής του τα χαρακτηριστικά ενός ανοικτού μετώπου.

Όμως, είναι αυτά τα χαρακτηριστικά του ανοικτού μετώπου που θα πρέπει να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε ειδικά τώρα για να οργανώσουμε τον λαό έτσι ώστε να επιτύχει κατ’ αρχήν την ανάσχεση της επίθεσης που του γίνεται, αλλά ταυτόχρονα να περάσει στην πολιτική και κινηματική αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή και την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τις συνθήκες οικονομικής κατοχής και κατάλυσης της ίδιας της κρατικής υπόστασης της.

Για να μπορέσουμε όμως να τα πετύχουμε αυτά, δηλαδή να πραγματοποιηθούν τα προτάγματα του ΕΠΑΜ δεν αρκεί απλά να εκπονηθεί ένα πειστικό κυβερνητικό σχέδιο με λεπτομέρειες που δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε, αλλά πρώτα και κύρια από όλα θα πρέπει το ΕΠΑΜ να διαθέτει πολιτικό σχέδιο και στρατηγική πολιτικής δράσης που θα διαμορφώσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να υπάρξει η αναγκαία ανατροπή που θα φέρει μια άλλη κυβέρνηση ικανή να οδηγήσει μαζί με τον λαό στην πραγματική διέξοδο και σωτηρία που προδιαγράφεται μέσα ακριβώς από αυτά τα πέντε προτάγματα της ιδρυτικής διακήρυξης.

Το ζητούμενο πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί λοιπόν να επιτύχει αν δεν εμπνεύσει, αν δεν κινητοποιήσει μεγαλύτερο τμήμα του λαού και δεν αξιοποιήσει την μετωπική εμπειρία από την μέχρι σήμερα πολιτική παρουσία και δράση του ΕΠΑΜ στην κατεύθυνση της συμμετοχής του ίδιου του λαού αυτοπροσώπως στην διαμόρφωση της τελικής λύσης δηλαδή των λεπτομερειών του κυβερνητικού προγράμματος για την αναγέννηση της πατρίδας με όρους δικαιοσύνης, δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας.

Είναι βέβαιο ότι η διαμόρφωση του  πολιτικού σχεδίου απαιτεί την επιστημονική ανάλυση της τρέχουσας πραγματικότητας μετά το δημοψήφισμα και το εκλογικό αποτέλεσμα. Η επιστημονική πολιτική ανάλυση όμως δεν είναι μόνο ατομική αλλά και συλλογική υπόθεση ταυτόχρονα. Και αυτό γιατί, για να είναι όσο το δυνατό πιο αποτελεσματική απαιτείται η ιστορική και πολιτική γνώση να μπολιάζεται διαρκώς με την εμπειρία των πολλών, με την κοινωνική εμπειρία δηλαδή και την άποψη του ίδιου του λαού. Αυτό για να συμβεί απαιτεί τη συζήτηση, τη διασταύρωση των γνώσεων, την αντιπαράθεση των απόψεων και των εμπειριών από την καθημερινή πολιτική δράση των μελών του ΕΠΑΜ. Άρα είναι αναγκαία η πιο ουσιαστική δημοκρατική συμμετοχή των μελών του ΕΠΑΜ – που είναι σώμα από το σώμα του λαού - στη διαμόρφωση του πολιτικού σχεδιασμού. Το ίδιο χρειάζεται και για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων της εφαρμογής του πολιτικού σχεδίου έτσι ώστε να υπάρχει διαρκής ανάδραση και βελτίωση του τρόπου εφαρμογής μέσω μιας αποτελεσματικής διαλεκτικής σχέσης. 

Η συμμετοχή των μελών του ΕΠΑΜ στη χάραξη και εφαρμογή της πολιτικής αποτελεί άλλωστε τον καλύτερο τρόπο για το πλάτεμα των γνώσεων τους, και την ανάπτυξη της αναγκαίας κοινωνικής και πολιτικής συνειδητοποίησης. Όσο πιο ουσιαστικά συμμετέχουν τα μέλη στην λήψη των αποφάσεων και την διαμόρφωση του πολιτικού σχεδιασμού, τόσο περισσότερο αναπτύσσεται η γνώση τους και η εμπειρία τους στην ανάλυση της τρέχουσας πραγματικότητας και αντίστροφα όσο αναπτύσσεται το επίπεδο συνειδητοποίησης τόσο η συμμετοχή στις κομματικές και εν γένει πολιτικές διαδικασίες γίνεται πιο ουσιαστική και διαρκής. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται και τα στελέχη με τις αναγκαίες ικανότητες ώστε η παρέμβασή τους στον λαό να γίνεται πιο αποτελεσματική.

Επομένως, η υλοποίηση ενός τέτοιου πολιτικού σχεδίου, ειδικά στις παρούσες κρίσιμες συνθήκες, δεν μπορεί να συμβεί χωρίς την ουσιαστική δημοκρατική συμμετοχή όλων των μελών του ΕΠΑΜ.  

Το ΕΠΑΜ καλείται σήμερα σε συνέχεια της απόφασης του 4^ου Συνεδρίου να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός σχεδίου για την Οργανωτική Δομή που αποτέλεσε αντικείμενο διαλόγου και έντονου προβληματισμού στις τομεακές συναντήσεις με μέλη της ΠΓ και στην πρόσφατη Παναττική Συνδιάσκεψη. Αυτό συμβαίνει χωρίς ακόμα δυστυχώς να έχει τεθεί υπόψη των μελών του ΕΠΑΜ το αναλυτικό πολιτικό σχέδιο που είχε υποσχεθεί – εντός ενός μήνα - η νέα ΠΓ πριν την εκλογή της στο Συνέδριο και χωρίς να υπάρξει ο πολιτικός διάλογος εντός της υπάρχουσας οργάνωσης, όπως αναφέρει η απόφαση του Συνεδρίου.

Στο πρόσφατο κείμενο της Συγκρότησης της Οργανωτικής Δομής αναγράφονται δύο νέοι όροι και μάλιστα είναι γραμμένοι με τονισμένα γράμματα για να δοθεί έμφαση. Πρόκειται για τους όρους «επιτελική οργανωτική συγκρότηση» και «ο έλεγχος των οργανώσεων».

Είναι γεγονός ότι στο 4^ο Συνέδριο ζητήθηκε η έγκριση του Συνεδρίου για την δημιουργία ολιγομελούς και ευέλικτου οργάνου που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις έκτακτες πολιτικές συγκυρίες και συνθήκες εν όψει τότε της συμφωνίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους «θεσμούς» και το ενδεχόμενο των εκλογών. Ζητήθηκε η έγκριση μιας προσωρινής αναστολής άρθρων του καταστατικού υπό όρους και προϋποθέσεις δηλαδή της άμεσης παρουσίασης ενός πλήρους και αναλυτικού σχεδίου (σημείο 8 της απόφασης) το οποίο τα μέλη αναλαμβάνουν να εφαρμόσουν στην συνέχεια.

Πουθενά στην απόφαση του 4^ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ όμως δεν γίνεται αναφορά σε αυτές τις νέες έννοιες όπως η «επιτελική οργανωτική συγκρότηση» και ο «έλεγχος των οργανώσεων» του ΕΠΑΜ που εμφανίζονται στο κείμενο για την συγκρότηση της ΟΓ.

Η δε παραπάνω έννοιες δεν προβλέπονται ούτε και στο καταστατικό του ΕΠΑΜ ενώ περιγράφονται εκεί ξεκάθαρα οι έννοιες του συντονισμού σε κεντρικό επίπεδο της δράσης του ΕΠΑΜ. Με βάση τα παραπάνω η αιτιολογία για την οργανωτική συγκρότηση που προτείνεται αλλάζει την μέχρι σήμερα υφή και λειτουργία του ΕΠΑΜ, εισάγοντας έννοιες που δεν προβλέπονται ΠΟΥΘΕΝΑ !

Κατά τα λοιπά στο κείμενο δεν εισάγονται ουσιωδώς νέα χαρακτηριστικά στην δομή,  τέτοια που να διαφοροποιούν όσα ίσχυαν και εφαρμόσθηκαν με τα αποτελέσματα και τις αδυναμίες που έχουν εντοπισθεί, δημιουργώντας την εύλογη απορία «γιατί αυτό το σχήμα που προτείνεται είναι νέο και γιατί αφού δεν διαφέρει ουσιωδώς αναμένεται ότι θα φέρει αποτελέσματα ;»

Θα ήθελα εδώ να προλάβω όσους θα σπεύσουν να αποφανθούν ότι όσα γράφονται εδώ αποτελούν κριτική στην απόφαση του 4^ου Συνεδρίου και έλλειψη σεβασμού στις Δημοκρατικές λειτουργίες του ΕΠΑΜ και στο σώμα του συνεδρίου που πήρε την απόφαση.

Άλλωστε, η λογοδοσία, η ανακλητότητα και η ελεύθερη πολιτική κριτική αποτελούν  βασικές αρχές που διέπουν το ΕΠΑΜ και εξάλλου όπως αναφέρεται και στην ίδια την απόφαση του 4^ου Συνεδρίου «Τα μέλη του ΕΠΑΜ έχουν την ελευθερία να ασκούν ανοιχτή και δημόσια πολιτική κριτική, ακόμα και στο ίδιο το Μέτωπο»

Αλλά όχι μόνο δεν κρίνω την απόφαση ως απόφαση, αλλά ξεκάθαρα αναφέρομαι σε αυτό ακριβώς το γεγονός ότι η απόφαση αυτή δεν εφαρμόσθηκε εγκαίρως από όσους την εισηγήθηκαν στο πλαίσιο που ετέθη προς ψηφοφορία και τελικά υπερψηφίστηκε από το σώμα του Συνεδρίου, ενώ οι πολιτικές συνθήκες έχουν δραματικά μεταβληθεί, καθιστώντας την πλέον ανεπίκαιρη και μη εφαρμόσιμη.

Υπό αυτή την έννοια θεωρώ ότι δεν είχαν ουσιώδες υπόβαθρο και τα σχόλια ή και παρατηρήσεις που έγιναν στο πλαίσιο της Παναττικής Συνδιάσκεψης από συναγωνιστές για να αντικρούσουν διαφοροποιούμενες απόψεις που εξέφρασαν σαφώς επιφυλάξεις σχετικά με την διαφύλαξη της Δημοκρατικής λειτουργίας της οργάνωσης λόγω των προτεινόμενων οργανωτικών αλλαγών.  

Δεν θα έπρεπε καν να συνδέονται τα επιχειρήματα αυτά με τον σεβασμό των Δημοκρατικών διαδικασιών και  της απόφασης του Συνεδρίου από μέλη του ΕΠΑΜ αφού κανείς δεν εμπόδισε την υλοποίηση των αποφάσεων, ενώ είναι αυταπόδεικτο γεγονός ότι υπήρξε καθυστέρηση στην κατάθεση του πολιτικού σχεδιασμού από το νέο όργανο και ότι δεν έγινε ο αναγκαίος διάλογος στα πλαίσια λειτουργίας της οργάνωσης.

Είναι φυσικό να επικαλεστεί κάποιος ότι υπήρξαν τα ειδικά και έκτακτα γεγονότα του Δημοψηφίσματος και των εκλογών στην συνέχεια και για αυτό υπήρξαν οι καθυστερήσεις. Αλλά μήπως η επίκληση των ειδικών συνθηκών ακριβώς δεν ήταν το βασικό επιχείρημα ώστε να καταλήξει το 4^ο Συνέδριο στην συγκεκριμένη απόφαση;

Μα αν ήταν αυτές οι έκτακτες συνθήκες, τότε δεν αποδείχθηκε στην πράξη ότι η απόφαση όπως ψηφίσθηκε δεν εφαρμόσθηκε ποτέ και το όργανο που προέκυψε δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί ευέλικτα όπως υποσχέθηκε τηρώντας τις δεσμεύσεις του απέναντι στο σώμα του Συνεδρίου και κατά συνέπεια απέναντι στην οργάνωση του ΕΠΑΜ    ;

Αν πάλι δεν ήταν αυτές οι πολιτικές εξελίξεις του Δημοψηφίσματος και των πρόωρων εκλογών οι έκτακτες συνθήκες, τότε ποιες και πως ακριβώς ορίζονται αυτές;

Είναι το καθεστώς οικονομικής κατοχής και αποικιοποίησής της πατρίδας μας γενικά θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος. Μα αυτές πλέον δυστυχώς δεν αποτελούν έκτακτες αλλά διαρκείς συνθήκες της πραγματικότητας που βιώνει ο λαός μας.

Μπορούν να οριοθετηθούν αυτές οι έκτακτες συνθήκες χρονικά; Και με βάση ποιο αποτέλεσμα θα αξιολογηθεί η επιτυχία ή όχι του πολιτικού σχεδίου που θα διαμορφώσουμε; Η απόφαση του συνεδρίου δεν αναφέρεται συγκεκριμένα. Μέχρι πότε θα υπάρχει λοιπόν η προσωρινή αναστολή των άρθρων του καταστατικού έτσι ώστε να κατατεθεί ο νέος πολιτικός σχεδιασμός και να φέρει αποτελέσματα;

Μήπως με όλα αυτά εν τέλει δεν υπάρχει ο κίνδυνος να οριοθετούμε έτσι μια de facto μόνιμου χαρακτήρα αλλαγή στο τρόπο εκλογής των οργάνων και της λειτουργίας των οργανώσεων του ΕΠΑΜ;

Ακριβώς αυτές οι ασάφειες είναι που καθιστούν πλέον την απόφαση του 4^ου Συνεδρίου όχι μόνο ανεπίκαιρη και μη εφαρμόσιμη αλλά και ατελή, σε βαθμό που να θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία, την περαιτέρω πορεία του ΕΠΑΜ και την υλοποίηση των στόχων που βάζει η ιδρυτική του διακήρυξη αλλά και διασφαλίζει οργανωτικά και λειτουργικά το καταστατικό του, που εξακολουθεί να ισχύει σε όλα τα σημεία του πλην των άρθρων για την σύνθεση των οργάνων.

Στο κείμενο για τα ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΩΝ ΟΡΓΑΝ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ επιχειρείται στο τέλος να δοθεί εξήγηση για το γεγονός ότι προσπαθούμε να θεραπεύσουμε την τάση για ανάθεση με έναν ομοιοπαθητικό τρόπο, δηλαδή με ανάθεση !

Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί ότι «Οι συντονιστές και οι αναπληρωτές τους, των γραμματειών Οργανωτικού Περιφέρειας που δημιουργούνται, επιλέγονται από την Πολιτική Γραμματεία λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη, τόσο τη διαθεσιμότητα των μελών του ΕΠΑΜ στη συγκεκριμένη Περιφέρεια, όσο και τις προτάσεις όλων των Πυρήνων της»

Κατ’ αρχήν υπάρχει εδώ ένα θεμελιώδες ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να δοθεί σημασία, δηλαδή το γεγονός ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα ακόμα και στους πυρήνες ή τομείς που είναι ενεργοί και δραστήριοι πολιτικά να αποφασίζουν ποιοι θα επιλεγούν, αλλά απλά προτείνουν και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από την ΠΓ.

Ένα επίσης θεμελιώδες ερώτημα είναι το αν η διαθεσιμότητα μπορεί να εξασφαλίζει ταυτόχρονα την ικανότητα, επάρκεια και την αποδοχή επομένως από τους πυρήνες της επιλογής έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργήσει η οργάνωση. Επίσης προκαλεί εντύπωση ότι δεν γίνεται αναφορά στους Τομείς της περιφέρειας αλλά μόνο στους πυρήνες.

Πρόκειται λοιπόν σαφέστατα περί ανάθεσης και μάλιστα με ασαφή και αμφίβολα αποτελεσματικότητας κριτήρια επιλογής των επιλεγόμενων προσώπων.

Επιπλέον μπαίνει ένα πλαίσιο σαφούς διαρκούς τακτικής επιπλέον λογοδοσίας από την οργάνωση προς το όργανο αφού  «Οι Γ.Ο.Π αναφέρουν γραπτώς στην κεντρική Ο.Γ κάθε  μήνα, τα  αποτελέσματα των πεπραγμένων τους. Η παρακολούθηση, η υποστήριξη και η αξιολόγηση του έργου τους από το κεντρικό όργανο του Μετώπου, αλλά και από τα ίδια τα μέλη των Πυρήνων της Περιφέρειάς τους  θα είναι συνεχής.»

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αποσαφήνιση αυτού του τρόπου λογοδοσίας δεν γίνεται όμως σε ότι αφορά την αντίστροφη κατεύθυνση, δηλαδή από το κεντρικό όργανο προς την οργάνωση και τα μέλη, αφού ακόμα και οι σχετικές προβλέψεις στα άρθρα του καταστατικού περιορίστηκαν στην απόφαση του 4^ου συνεδρίου στην γενική αναφορά ότι το κεντρικό όργανο μπορεί «να ελέγχεται απευθείας από τους ίδιους τους πυρήνες, με βάση τα προβλεπόμενα από το καταστατικό», καταστατικό το οποίο δεν προβλέπει ούτε τόσο άμεσες ούτε τόσο σαφείς και τακτικές διαδικασίες για την λογοδοσία – κι όχι τον έλεγχο – του κεντρικού οργάνου.

 Όλα όσα περιγράφονται στο κείμενο σχετικά με τις ολομέλειες πυρήνων και την τήρηση στοιχείων μελών, ουσιαστικά αφαιρούν ευθύνες και αρμοδιότητες από τους συντονιστές πυρήνων.

Επομένως στην πράξη εντείνεται η γραφειοκρατία με μορφή ανάθεσης ενώ ταυτόχρονα αφαιρούνται αρμοδιότητες από την βάση του ΕΠΑΜ, από την οποία εκλέγονται οι συντονιστές πυρήνων κάτι που η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οδηγεί πρακτικά σε μεγαλύτερη επανάπαυση, απενεργοποίηση και εν τέλει ανάθεση.

Σε συνέχεια του Σχεδίου για τη νέα Οργανωτική Δομή, στο κείμενο για τα ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΩΝ ΟΡΓΑΝ. ΠΕΡΙΦ. στην κατάληξη  αναφέρεται ότι:

«Τώρα, μετά τις εκλογές που από μόνες τους είναι μια επίπονη διαδικασία για το Μέτωπο, είναι ευκαιρία να επενδύσουμε στον χρόνο που μας δίνεται μέχρι την επόμενη μεγάλη αναμέτρηση (όποια κι αν είναι αυτή), ώστε να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε νέα πρόκληση.»

Γίνεται λοιπόν η εκτίμηση ότι στην παρούσα συγκυρία υπάρχει η «ευκαιρία να επενδύσουμε σε χρόνο μέχρι την επόμενη μεγάλη αναμέτρηση» συνδέοντας αυτή την επένδυση με τις προτεινόμενες οργανωτικές αλλαγές.

Ωστόσο ο πολιτικός χρόνος τρέχει πλέον με ιλιγγιώδεις ταχύτητες για να μιλάμε για ευκαιρίες αλλαγών, ειδικά την περίοδο που αυτό που απαιτείται πρώτα και πάνω από όλα είναι η επανασυσπείρωση των δυνάμεων μας και το άνοιγμα στον λαό με αποτελεσματικές δράσεις ώστε να επανακάμψει το αγωνιστικό του φρόνημα, να ξαναπιστέψει στις δυνάμεις του και να αντισταθεί μαζικά στην επίθεση που δέχεται.

Κάνουμε πράξη τα παραπάνω στην τρέχουσα συγκυρία ή μήπως αναλώνουμε χρόνο και δυνάμεις σε οργανωτικά ζητήματα την στιγμή ακριβώς που θα έπρεπε να έχουμε βάλει όλη μας την προσπάθεια στον πολιτικό σχεδιασμό, την επανασυσπείρωση και ενεργοποίηση των μελών και φίλων μας, το άπλωμα των δράσεων μας με αποτελεσματική στρατηγική  και το άνοιγμα του μετώπου στον λαό, ώστε να δώσει τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας με σιγουριά και πίστη;

Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτό που τρέφει και δυναμώνει την οργάνωση του ΕΠΑΜ είναι η πολιτική δράση και η ανοικτές διαδικασίες στην λήψη των αποφάσεων που επιτρέπουν την συνειδητοποίηση, την εμπιστοσύνη και την ενεργοποίηση των μελών μας. Αντιθέτως κάθε φορά που βιώσαμε αλλαγές που δεν βασίσθηκαν στις ουσιαστικές ανάγκες της οργάνωσης για άπλωμα και βάθεμα της δράσης μαζί και δίπλα στον λαό, το ΕΠΑΜ βρέθηκε να μετρά λιγότερα μέλη, να βιώνει μεγαλύτερη εσωστρέφεια αλλά και να εντείνεται η αδυναμία ενεργοποίησης των δυνάμεων του.

Σήμερα είναι ανάγκη, περισσότερο ανάγκη από ποτέ να αξιοποιηθεί αυτή η εμπειρία επαναφέροντας την λειτουργία του ΕΠΑΜ στα πλαίσια της καταστατικά κατοχυρωμένης μετωπικής δημοκρατικής του λειτουργίας με την ευρύτερη δυνατή συνειδητή συμμετοχή των μελών του τόσο στα όργανα όσο και στην καθημερινή πολιτική δράση, έστω κι αν αυτό απαιτήσει την διενέργεια έκτακτου συνεδρίου που ούτως ή άλλως θεωρώ ότι είναι αναγκαίο αφ’ ενός μεν λόγω των πολιτικών συνθηκών που δημιουργήθηκαν από το εκλογικό αποτέλεσμα της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 και αφ’ ετέρου λόγω της διαμόρφωσης νέων – μετά τις πρόσφατες εξελίξεις - πολύ επικίνδυνων διεθνών συνθηκών.