Και εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς ... να 'σαι λαός

του Ηλία Αλεξανδρή

Με την χθεσινή ψηφοφορία για το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο με τα παρελκόμενά του στην Βουλή και το όργιο καταστολής - που πέρα από την ρίψη εκατοντάδων χημικών οδήγησε και σε τραυματισμούς -  που έγινε από τους πραιτωριανούς ένστολους νεοναζί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατέκτησε επάξια τον τίτλο της πλέον αντιλαϊκής, ανάλγητης και φασιστικής μνημονιακής κυβέρνησης. 

Το παραμύθι της αριστερής κυβέρνησης τελείωσε άδοξα - μέσα σε ομοβροντία χειροβομβίδων κρότου λάμψης και ασφυξιογόνων από αστυνομικούς και παρακρατικούς, που δύσκολα πια ξεχωρίζεις - με θύματα τα λαϊκά και εθνικά μας συμφέροντα, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της προδοσίας και της υποτέλειας του καθεστωτικού και ξενόδουλου πολιτικού μας συστήματος. 

Από χθες ο λαός μας μπορεί να είναι βέβαιος ότι έχει προδοθεί από κάθε πλευρά του "Ελληνικού κυνοβουλίου", από τα δεξιά, κεντρώα και "αριστερά" δεκανίκια του μεταπολιτευτικού συστήματος εξουσίας της ντόπιας και διεθνούς ολιγαρχίας και διαπλοκής. 

Την προδοσία αυτή δεν διέπραξαν απλά και μόνο οι 153 νενέκοι που ψήφισαν ΝΑΙ στην ψηφοφορία αλλά και οι υπόλοιποι από ...
τους 300 που αποτελούν την επόμενη εφεδρεία για την προδοσία μας, τον βιασμό της έννοιας της δημοκρατίας και την κατά συρροή καταπάτηση του Συντάγματος.

Κάποιοι μπορεί να γράψουν - για μια ακόμα φορά- ότι χθες ολοκληρώθηκε το τέλος της μεταπολίτευσης, ωστόσο χθες δεν ναυάγησε απλά το σαπιοκάραβο του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος αλλά ουσιαστικά γκρεμίστηκε το τείχος της αυταπάτης της ανάθεσης της λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας σε εκπρόσωπους και πολιτικά κόμματα ανάξια και ανίκανα να διαχειριστούν το παρόν και το μέλλον μας. 

Γιατί ποιος μπορεί να αμφιβάλει πλέον ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα με τον ένα ή άλλο τρόπο δεν έχει στηρίξει, ανεχτεί ή υιοθετήσει την λογική που εξέφρασε με τον πλέον χυδαίο και κυνικό τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική, το περίφημο ΤΙΝΑ ;

Είτε αποδεχόμενα πλήρως αυτή την λογική είτε παραπέμποντας την λύση στην "δευτέρα παρουσία" της ανατροπής του παγκόσμιου καπιταλισμού είτε βγάζοντας πατριδοκάπηλες κραυγές χωρίς να αγγίζεται καν το επίδικο που είναι η ανεξαρτησία και η ελευθερία μας που είναι αδύνατη με την παραμονή της χώρας μας στην Ε.Ε. και το Ευρώ, όλα τα κόμματα του πολιτικού μας συστήματος αποδείχθηκαν οι ιδανικοί δολοφόνοι του λαού και της πατρίδας μας. 

Γιατί πολύ απλά αν η μόνη εναλλακτική που υπάρχει είναι η ψήφιση νομοσχεδίων σαν το χθεσινό, αν η μόνη εναλλακτική είναι η εκτός ορίων καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων, αν η μόνη εναλλακτική είναι η απόλυτη εξαθλίωση του λαού με χαρακτηριστικά ανοικτής πλέον γενοκτονίας, αν η μόνη εναλλακτική είναι η καθιέρωση του δοσιλογισμού ως κυρίαρχη πολιτική στάση για την διατήρηση των βουλευτικών και κυβερνητικών προνομίων και της εξουσίας, τότε αυτή η μόνη εναλλακτική λέγεται ΦΑΣΙΣΜΟΣ και ο λαός δεν έχει άλλη εναλλακτική από την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ εφαρμόζοντας όσα επιτάσσει και προβλέπει το άρθρο 120 του Ελληνικού Συντάγματος!

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο λαός μας και να βγει από την απογοήτευση, είναι ότι προφανώς το ότι προδόθηκε δεν σημαίνει ότι ηττήθηκε. Αυτό που έχει πραγματικά ηττηθεί και αποδειχθεί εντελώς ακατάλληλο για να αντιμετωπισθεί η τρέχουσα ιστορική συγκυρία, είναι η μέθοδος του αγώνα μέχρι τώρα, η κομματική γραφειοκρατική αντίληψη δηλαδή για την πολιτική που οριοθετεί την πολιτική δράση μόνο στα πλαίσια της ανάθεσης σε κόμματα και "εκπροσώπους" και μόνο μέσω των καθεστωτικών μηχανισμών εξουσίας. 

Οι ραγδαίες και σαρωτικές επιθέσεις που θα δεχθεί ο λαός μας άμεσα τους επόμενους μόλις μήνες ως συνέπεια των "μέτρων" που ψηφίστηκαν χθες δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με κομματικές ομιλίες, εκδηλώσεις και εκλογικές εκστρατείες, ειδικά με έναν λαό που αισθάνεται απόλυτα προδομένος και αηδιασμένος από τα κόμματα, τόσο τα εντός βουλής, όσο και τα εκτός βουλής που είδε να αλλάζουν την στάση τους με την είσοδο τους στην βουλή. 

Ο μόνος δρόμος που μας απέμεινε είναι η δράση από τον ίδιο τον λαό! Όχι όμως ανοργάνωτα, ανεξέλεγκτα και περιστασιακά, αλλά με συνειδητοποιημένη συλλογική δράση, οργανωμένη από "τα κάτω", από τον ίδιο τον λαό αυτοπροσώπως πρώτα από όλα σε κάθε γειτονιά και έπειτα σε κάθε χώρο δουλειάς ή υφιστάμενης συλλογικής δράσης.

Όποιος αισθάνεται δημοκράτης, όποιος δεν ανέχεται την αδικία ενάντια στον λαό και την καταστροφή της πατρίδας που αγαπήσαμε, έχει πλέον μόνο μια επιλογή. 

Να εργασθεί ώστε σε κάθε γειτονιά η αλληλεγγύη, η ενημέρωση και η συντονισμένη πολιτική δράση αντίστασης να γίνουν καθημερινή πραγματικότητα που θα αποδεικνύει στην πράξη και άμεσα ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ. 

Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να πιάσουμε το νήμα ξανά από την αρχή. Και πρώτα από όλα θα πρέπει ο απογοητευμένος και προδομένος συμπολίτης μας να βγει ξανά στον δρόμο της γειτονιάς του. Μέσα από απλές καθημερινές πράξεις αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης να ξαναγνωριστεί με την γειτονιά του, να πάρει και να δώσει δύναμη, να μοιραστεί τα προβλήματα του και να αναγνωρίσει τα αίτια που τα προκάλεσαν. Να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του στην κοινωνία και στην συλλογική δράση, να αυτοπροσδιορισθεί εκ νέου σαν δομικό κύτταρο του ίδιου του λαού! 

Γιατί μόνο έτσι όχι μόνο δεν θα οδηγηθεί στο περιθώριο, την μετατροπή του σε λούμπεν και την εκμετάλλευση του από τους κάθε είδους φασίστες και λαοπλάνους, αλλά θα μπορέσει να συνειδητοποιήσει και να πιστέψει ότι μπορεί να υπάρξει ανατροπή της παρούσας κατάστασης, μέσα από την συλλογική δράση και τον αγώνα για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, να απαιτήσουμε τα κλεμμένα, να διεκδικήσουμε ξανά μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα με τον πατριωτικό και συνάμα διεθνιστικό τρόπο που τον περιέγραψαν οι γνωστοί ΕΑΜικοί στίχοι "θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη την λευτεριά". 

Η δημιουργία ενός ρωμαλέου, μαζικού και συνεκτικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής του καθεστώτος ξενοδουλείας και υποτέλειας αποτελεί πλέον ιστορική ανάγκη, ζήτημα ζωής και θανάτου για τον ίδιο τον λαό και την πατρίδα μας.  Κανένα όμως ευρύ μέτωπο αγώνα δεν μπορεί να υπάρξει με τον λαό διχασμένο, απόντα ή κομπάρσο, χωρίς δηλαδή να συμμετέχει ενωμένος ο λαός αυτοπροσώπως. 

Και για να συμμετέχει ο λαός και αναλάβει τον κυρίαρχο ρόλο του η πρώτη και αναγκαία συνθήκη είναι να ξανασυγκροτηθεί ως λαός, ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές και τις παγίδες του κοινωνικού αυτοματισμού που δόλια έστησε το καθεστώς επί δεκαετίες για να αξιοποιηθούν με αποδεδειγμένα καταστροφικά αποτελέσματα τα τελευταία έξι χρόνια την νεοφιλελεύθερης επέλασης μέσω του τεχνητού χρέους και των μνημονίων. 

Στις γειτονιές λοιπόν πρώτα από όλα, δίπλα και μαζί με τον λαό είναι η θέση κάθε δημοκράτη αγωνιστή. Αυτό είναι το στοίχημα και πρέπει να κερδηθεί άμεσα για να υπάρξει μέλλον και ελπίδα πραγματική, όχι κάλπικη σαν αυτή της ανάθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ ή στον επόμενο "ΣΥΡΙΖΑ" ! 

Βήμα - Βήμα, πρώτα με αλληλεγγύη για τις κατασχέσεις των σπιτιών μας, για την επιβίωση μας, με οργανωμένη και συνειδητή στάση πληρωμών στους άδικους, αντισυνταγματικούς και καταχρηστικούς φόρους λεηλασίας και εξαθλίωσης της ζωής μας, με ενημέρωση για τις λύσεις που υπάρχουν για την διαγραφή του χρέους, με δημιουργία και συνδιαμόρφωση στην πράξη των προϋποθέσεων για την παραγωγική αυτάρκεια και ανασυγκρότηση της πατρίδας, με οργάνωση και κλιμάκωση πολιτικών δράσεων με στόχο την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για την συνολική ανατροπή του καθεστώτος, για την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την δημοκρατία.