του Προκόπη Μπίχτα
Το 4ο μνημόνιο ψηφίστηκε από μια κυβέρνηση που η δουλικότητά της απέναντι στους τοκογλύφους και το μίσος της απέναντι στον ελληνικό λαό έχουν ξεπεράσει τα όρια της παραφροσύνης.
Υποστηρίχθηκε εμμέσως, πλην σαφώς, από όλα τα αντιπολιτευτικά κόμματα, που ξόδεψαν την ενεργητικότητά τους στην υποκρισία και στις συνήθεις κούφιες μεγαλοστομίες, ξέροντας ότι η ανθρωποκτόνα κυβέρνηση θα προχωρούσε και σε αυτό το έγκλημα.
Κόμματα που απουσιάζουν συστηματικά τους από κάθε πολιτικό και κοινωνικό κίνημα, που κάθονται με απάθεια στο περιθώριο παρακολουθώντας το έγκλημα και περιμένοντας την σειρά τους να κυβερνήσουν ή να έρθουν καλύτερες εποχές. Να έρθουν μόνες τους, σαν από μηχανής θεός!
Κόμματα που παρακολουθούν αμέριμνα τους συνταξιούχους να αργοπεθαίνουν, τους εργαζόμενους να λιώνουν στα πόδια τους για ένα ξεροκόμματο και, πολλές φορές ούτε καν γι' αυτό. Που παρακολουθούν ανθρώπους να χάνουν τα σπίτια τους, να καταντούν ζητιάνοι στους δρόμους, να μην μπορούν να αγοράσουν ακόμα και συνηθισμένα, φθηνά φάρμακα, να πεθαίνουν σαν τις μύγες στα νοσοκομεία του Πολάκη, να χάνουν τις οικογένειές τους, να λιώνουν από θλίψη για το ανύπαρκτο μέλλον των παιδιών τους, να αυτοκτονούν καθημερινά από απελπισία.
Κόμματα που η μόνη τους μέριμνα είναι να επιδεικνύουν θριαμβευτικά την απάθειά τους και να την παρουσιάζουν σαν πράξη αντίστασης! Κόμματα που η μοναδική φροντίδα τους είναι να πείσουν πως κάνουν ό,τι δεν κάνουν. Ακόμα και η Χ.Α., ο διαχρονικός υπηρέτης μεγάλων εγχώριων και εξωχώριων συμφερόντων δήλωσε ότι, αν συμμετείχε στην ψηφοφορία θα ψήφιζε «όχι». Δεν είχε να χάσει τίποτα αυτή, όπως δεν είχαν να χάσουν και οι υπόλοιποι.
Οι μόνοι που αντιστάθηκαν στην ψήφιση του 4ου μνημονίου ήσαν οι δεκάδες χιλιάδες απλοί άνθρωποι που συμμετείχαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στην μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος και όσοι τα υποστήριξαν χωρίς όρους. Αυτοί είναι που αντιστάθηκαν στο σαμποτάζ, ακόμα και των ίδιων των διοργανωτών της απεργίας. Αυτοί που ξεπέρασαν τις συνηθισμένες διασπαστικές τακτικές και το χυδαίο, προβοκατόρικο σύνθημα «οι αγώνες δεν δίνονται στους δρόμους, αλλά στο εργοστάσιο, στο χωράφι και στο γραφείο(!)». Οι επαγγελματίες που δεν σκέφτηκαν να κάνουν κάποιον τζίρο «και σήμερα». Οι διανοούμενοι που υπέγραψαν το κάλεσμα και ήσαν εκεί. Οι εργαζόμενοι που ξεπέρασαν τον εκφοβισμό των εργοδοτών τους, που δεν σκέφτηκαν ότι τα σωματεία τους και τα συνδικάτα τους, τους αφήνουν ακάλυπτους σε κάθε είδους εκβιασμούς, που δεν φοβήθηκαν τη δράση των πληρωμένων κουκουλοφόρων.
________________________________________________
________________________________________________
Αυτοί είναι που μετέτρεψαν μια 48ωρη διοργάνωση-φιέστα σε ένα βήμα απ' όπου δόθηκε πάλι το σύνθημα του αγώνα και άφησαν γι' άλλη μια φορά τους υποκριτές στην άκρη, να συγχαίρονται μεταξύ τους και να δοξάζουν την άθλια ύπαρξή τους.
Πηγή: Δρόμος Ανοιχτός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου