Χαράς ευαγγέλια για τη σωτηρία της δημοκρατίας στην Ευρώπη!
Όχι μόνο τα παράθυρα, αλλά ακόμα και οι μπαλκονόπορτες των εγχώριων ΜΜΕ, γέμισαν γιρλάντες και λουλούδια!
Είχαν καλεσμένη και τη Δημοκρατία –αυτοπροσώπως– η οποία όμως, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεών της στη Γαλλία δεν μπόρεσε να παρευρεθεί!
Η Δημοκρατία, βρισκόταν στους δρόμους του Παρισιού και των άλλων γαλλικών πόλεων παρατηρώντας τούς πανηγυρίζοντες Γάλλους!
Ευτυχώς, για τα ολοφώτιστα κανάλια της «ελληνικής» επικράτειας, που δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στα γλέντια και τους πανηγυρισμούς τους. Γιατί αν παρευρίσκονταν, σίγουρα θα τους... χάλαγε τη... σούπα!
Σε αντίθεση με τους πανηγυρίζοντες λακέδες του ευρωπαϊσμού, αυτή θα στεκόταν σε κάποια γωνιά, περίλυπη και ίσως βουρκωμένη, για το γεγονός ότι, στο όνομά της, αναδείχτηκε πρόεδρος της Γαλλίας(;) ένας εκπρόσωπος των τραπεζιτών!
Το πείραμα, με το όνομα Τσίπρας, πέτυχε στην Ελλάδα!
Συνταγή δοκιμασμένη. Γιατί να μην το ξαναεπιχειρήσουν;
Το επαναλαμβάνουν στη Γαλλία.
Μόνο που τώρα ήταν πιο... διαβασμένοι.
Δεν άφησαν το Μακρόν να δώσει υποσχέσεις –αλα Τσίπρα– γιατί το ΣΥΡΙΖΑίικο κόλπο... βρόμισε σε όλη την Ευρώπη και υπήρχε κίνδυνος να τους πάρουν... «μυρωδιά» οι Γάλλοι!
Αρκέστηκαν να παρουσιάσουν το νεαρό, σαν υπερκομματικό και –τάχα– αντισυστημικό! Πάνω απ` όλα... πατριώτη! Που πρώτη του έγνοια θα ήταν να ξαναδώσει στη Γαλλία την προηγούμενη αίγλη, την ισχύ και το μεγαλείο της!
Αυτό ήταν για τους Γάλλους αρκετό, ώστε να μη δώσουν καμιά σημασία στις «προειδοποιήσεις» του ότι αυτό θα απαιτούσε... «θυσίες».
Ότι τα δικαιώματά τους θα μπούν στην κρεατομηχανή του Σόιμπλε, του Γιούνκερ και του Ντράγκι!
Ότι μισθοί, συντάξεις, κοινωνική πρόνοια, συλλογικές συμβάσεις, υγεία, παιδεία, θα θυσιαστούν στο όνομα της ανόρθωσης του «μεγαλείου» της Γαλλίας!
Ότι όλα αυτά που είχαν κατακτήσει από την εποχή του Εθνικού Μετώπου, θα πάνε περίπατο!
Αρκούσε η επανάκτηση του... «μεγαλείου» που, τόσα χρόνια, έβλεπαν οι Γάλλοι να τσαλαπατιέται από την αλαζονεία της Γερμανίας και τις επιλογές της ΕΕ.
Ενός «μεγαλείου» που θα μπορούσε να επανακτηθεί μόνο μέσα στις αγκάλες της... «δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας»!
Και... θα το αποκαθιστούσε ο Μακρόν!
Μέσα σ` αυτό το θολό τοπίο και τη συγκεκαλυμμένη απάτη, ο Γάλλος είδε το Μακρόν σαν το μέσον για την τιμωρία του παλιού κομματικού κατεστημένου.
Ερμήνευσε τον ψευτοπατριωτισμό του νεαρού σαν απάντηση στο φασιστικό λαϊκισμό της Λεπέν!
Και ο εκπρόσωπος του τραπεζικού κατεστημένου, έγινε πρόεδρος της Γαλλίας!
Πανηγύρισαν οι Γάλλοι στους δρόμους, για τη νίκη της δημοκρατίας και την επικράτησή της απέναντι στο φασισμό!
Μόνο που η Δημοκρατία, παράμερα, τους παρακολουθούσε βουρκωμένη!
Γιατί έβλεπε τη Λεπέν να καραδοκεί στη γωνία περιμένοντας την... ώρα της!
Την ώρα που οι Γάλλοι θα δουν τις ελπίδες τους να συντρίβονται κάτω από τις ισοπεδωτικές για το λαό... «μεταρρυθμίσεις» του Μακρόν και τυφλωμένοι από το μίσος για οτιδήποτε συστημικό και ευρωπαϊκό, θα γίνουν το ώριμο φρούτο για τα δόντια του φασισμού της Λεπέν!
Και η Λεπέν το ξέρει! Και καρτερά!
Ξέρει πως, αργά ή γρήγορα, οι δρόμοι του Παρισιού θα γίνουν πεδίο μάχης, και η ίδια θα φαντάζει σαν η μόνη διέξοδος και τιμωρός των πολιτικών απατεώνων!
Η Λεπέν δεν έχασε!
Η «κυρία» αυτή κρυμμένη στη γωνία, τρίβει τα χέρια της, γιατί γνωρίζει ότι η «μάνα» της, η μάνα που τρέφει το φασισμό, είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται, χρόνια τώρα από το ιερατείο της ΕΕ, στις πλάτες των λαών της Ευρώπης!
Μια πολιτική που θα συνεχίσει να εφαρμόζει ο Μακρόν, αλλά με εντατικότερους ρυθμούς και καίρια χτυπήματα σε κάθε κατακτημένο δικαίωμα των εργαζομένων!
Στο κάτω κάτω, γιατί να επιβάλουν το φασισμό στους λαούς της Ευρώπης δια της βίας, όπως το έκαναν με το Χίτλερ και το Γ΄Ράιχ;
Τώρα ευελπιστούν να τον έχουν στο πιάτο, με τη συνενοχή των λαών!
Το Δ` Ράιχ στήνεται αργά και σταθερά!
_________________________________________________
_____________________________________________________________________
Ενώ παριστάνουν τους ανακουφισμένους για τη... «συντριβή του φασισμού της Λεπέν» και τη... «νίκη της δημοκρατίας» στην πραγματικότητα είναι κι αυτοί στην ίδια γωνιά με την «κυρία» περιμένοντας να τη... «φωνάξει» ο γαλλικός λαός από μόνος του!
Κοντός ψαλμός, αλληλούια!
Και η Δημοκρατία, που γνωρίζει τα τερτίπια τους και έχει στο παρελθόν πληρώσει ακριβά τέτοιες... «νίκες», κοιτάζει τους πανηγυρισμούς και βουρκώνει!
Πηγή: Δρόμος Ανοιχτός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου