Ναι Γιούνκερ, Ευρώπη είναι ο φούρναρης στην Κω, αλλά δεν είστε εσείς

Του Μάνου Καλαϊντζή,
κατοίκου Μυτιλήνης

Τα προσφυγικά ρεύματα των τελευταίων μηνών φανέρωσαν μια πραγματικά αποκρουστική αλήθεια που λίγοι περίμεναν να αντικρύσουν τόσο γυμνή και απροσχημάτιστη. Αυτή δεν είναι προφανώς ότι η χώρα είναι και θα είναι ένα άθυρμα στα χέρια ανέφελων και ατσαλάκωτων επαγγελματιών ‘’πολιτικών’’, ούτε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως υποδομή που να λειτουργεί αποτελεσματικά και χωρίς να χρειαστεί να παιχτεί και η τελευταία πράξη του δράματος ώστε λίγο πριν την θυσία να αποφευχθεί η καταστροφή. Αυτά είναι γνωστά. Το ζήτημα βρίσκεται αλλού.

Το νησί της Λέσβου υπέμεινε καρτερικά τα κύματα νεοεισελθέντων προσφύγων και μεταναστών που έφταναν κυριολεκτικά κάθε ώρα στα βόρεια-ανατολικά παράλια. Υπέμεινε και απέδειξε την μεγαλοψυχία των κατοίκων του που χτυπημένοι ανελέητα από την οικονομική παρακμή της χώρας, έβλεπαν την ...

τελευταία τους ελπίδα τον τουρισμό να τους εγκαταλείπει εν μέσω αποτρεπτικών δημοσιευμάτων. Το πλήθος του κόσμου που κατέφθανε και καταφθάνει στο νησί είναι ασύλληπτο και η παραμονή των ανθρώπων αυτών σε ελληνική γη ρίχνει φως σε μια εκτεταμένη και απωθητική ημιμάθεια τόσο από τους δήθεν κυβερνώντες όσο και από τους χειραγωγούς της κοινής γνώμης με απευθείας συνδέσεις που ολοκλήρωναν το σκηνικό της προεκλογικής αθλιότητας.

Έλλειψη βασικών δομών προσωπικής υγιεινής, σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, σύλληψη όσων προσφέρονταν να τους μεταφέρουν στα κέντρα καταγραφής, ενώ αποκορύφωμα υπήρξε η διακοπή της υδροδότησης στην περιοχή του λιμανιού όπου και παρέμεναν ενώ ο υδράργυρος έδειχνε πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου. Τραγικές φιγούρες οι γυναίκες που παρέμεναν στωικά εγκλωβισμένες στο παραδοσιακό ένδυμα, αδυνατώντας να γευτούν έστω και λίγο την δροσιά του Αιγαίου.

Ουδείς δε, δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ‘’τώρα’’ και ευσχήμως μικροπολιτικά σκεπτόμενοι το αποδίδουν στις ‘’προσκλήσεις’’ της πρώην Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, ασχέτως αν στη Μέση Ανατολή εκτυλίσσεται η μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων 50 ετών που έχει στοιχήσει επισήμως την ζωή σε πάνω από 300.000 ανθρώπους με ανεπίσημες πηγές να διπλασιάζουν τον αριθμό, έχει εκτοπίσει στο εσωτερικό της χώρας 7,6 εκ. ανθρώπους ενώ άλλα 4 εκ. έχουν διαφύγει σε γειτονικά κράτη. Συγκεκριμένα η Ιορδανία και ο Λίβανος έχουν δεχθεί τεράστιο αριθμό προσφύγων τα τελευταία έτη, περί τα δύο εκατομμύρια συνολικά κάτι που τους ώθησε στο να επιβάλλουν περιορισμούς στην διέλευση από τα σύνορα τους πρώτους μήνες του 2015, αδυνατώντας να σηκώσουν αυτήν την άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση.

Με τις χώρες του κόλπου να αποκλείουν το ενδεχόμενο να δεχθούν έστω και έναν πρόσφυγα, όπως ήταν φυσικό η προσφυγική ροή διοχετεύτηκε στο βορρά μέσα από επικίνδυνα μονοπάτια του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους, στην τουρκική επικράτεια της οποίας τα σύνορα άνοιξαν με απόφαση της κυβέρνησης τον Ιούνιο με αποτέλεσμα να εισρεύσουν στη χώρα περίπου 2 εκ. άνθρωποι. Και έτσι βρέθηκαν ένα βήμα δίπλα στο δυτικό παράδεισο, δίπλα σε αυτό που θεωρούν σωτηρία και όνειρο μαζί, θύματα ενός τεράστιο κυκλώματος εκμετάλλευσης που αξιολογεί το κάθε κεφάλι μερικές χιλιάδες ευρώ για να εξασφαλίσει ‘’το πέρασμα’’, βασισμένο σε ασαφείς πιθανότητες και απρόβλεπτες συνθήκες, μια μακάβρια εξίσωση τόσο άλυτη αλλά αναπόφευκτη. Και όταν έρθει η ώρα να στοιβαχτούν παίρνοντας τον μονόδρομο, ξέρουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προσεύχονται να τους κληρώσει ένα μακάβριο αποτέλεσμα.

Η γυμνή λοιπόν αλήθεια που φανέρωσε το δράμα αυτών των ανθρώπων είναι μια ανήκουστη Ευρωπαϊκή αναλγησία, παντελής απουσία συντονισμού, μια υποτιθέμενη γερμανική αλληλεγγύη που δημιούργησε χάος στο Βαλκάνια με τους πληθυσμούς να ποδοπατιόνται στην κυριολεξία για να προλάβουν ένα χρυσό εισιτήριο για την γη της επαγγελίας πριν εξαντληθούν. Μοναδική διαφοροποίηση οι λόγοι της κας Μοργκερίνι στο Ευρωκοινοβούλιο, ξεθωριασμένες αναπαραστάσεις του ευρωπαϊκού ιδεώδους, που όμως όπως φάνηκε δεν μπόρεσαν να βρουν τον δρόμο τους εκτός του χαρτιού και παρέμειναν ευχολόγια για την επανάκτηση ενός χαμένου ανθρωπισμού. Οι αντιδράσεις των κρατών θυμίζουν κακό παίκτη πόκερ που έχει χάσει πια πολλά μα συνεχίζει να μπλοφάρει με την ελπίδα ότι θα αποφύγει να βάλει το χέρι στην τσέπη απευχόμενος άλλο ένα ‘’raise’’, μερικών χιλιάδων ψυχών. Μεμονωμένες, σπασμωδικές κινήσεις που έκαναν ακόμα και τους συντάκτες του βασικού νομοθετικού πυλώνα, του Δουβλίνου και των αποτυχημένων sequels του, να παραδεχτούν το αδιέξοδο. Είδαμε μια Ένωση απαθή θεατή που φαίνεται να τα μετρά όλα σε κοινό νόμισμα ενώ ο υγρός τάφος της Μεσογείου αγκαλιάζει και άλλα ταλαιπωρημένα κορμιά.

Γιατί μάλλον έχετε δίκιο κύριε Γιούνκερ, Ευρώπη είναι ο φούρναρης στην Κω και όχι μόνο. Και ο μανάβης στη Μυτιλήνη και ο κάθε απλός νησιώτης σε κάθε ακριτική μεριά του Αιγαίου που προσφέρει από το υστέρημα του αυτές τις δύσκολες ώρες. Αλλά προς Θεού, δεν είστε Ευρώπη εσείς.

Καληνύχτα Aylan, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.

Πηγή: koutipandoras.gr