του Αντώνη Αναστασάκη
Δραχμιστές λοιπόν λεγόμαστε όλοι εμείς και τυγχάνουμε το χλευασμό των ελιτήριων.
Δραχμιστές!!! Μας ειρωνεύεται ακόμη και ο λεβέντης. Και η κοινωνία χειροκροτεί,
επικροτεί και αποθεώνει τέτοιου είδους προσωπικότητες ...
- Δραχμιστές εν τω μεταξύ είναι εκείνοι που παλεύουν για ισότητα, ισονομία, ανακλητότητα, λογοδοσία, δικαιοσύνη, πατρίδα, δημοκρατία, παιδεία, συμμετοχή στις αποφάσεις, σεβασμό στον πολίτη στον άνθρωπο. ...
Οι Δραχμιστές ωστόσο δεν χάνουν στα επιχειρήματα, δεν
υπάρχουν καν αντεπιχειρήματα στις απόψεις τους. Δέχονται ευθεία επίθεση με επιθετικούς προσδιορισμούς όπως βλάκες,
ηλίθιοι, επικίνδυνοι, μπούρδες, μαλακίες, αυτά
δε γίνονται, δραχμιστής είσαι;
Και η κοινωνία επικροτεί αυτήν την επιχειρηματολογία!
Αποθεώνει τη συνθηματολογία, αρέσκεται σε ατάκες τύπου σαμαρά και
μεϊμαράκη, γουστάρει τη μαλλιαρή ψοφάει για ανίτα πάνια, μ΄ αυτήν μεγάλωσε
Κοντογιώργη και κλασσική θ΄ ακούσει τώρα;
Εδώ που τα λέμε ο Δραχμιστής θα πρέπει κάποτε να συνετιστεί. Να αισθανθεί υπερήφανος που τον κυβερνάει ο τσίπρας ή λεβέντης ή ποτάμιας ή ζουμπάς ή λέπουρας.
Θα πρέπει να δεχτεί πως όσοι αυτοκτονούν έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Θα πρέπει να πει: κάτω οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι δε τυροπιτάδες κρέμασμα χωρίς απόδειξη ...
Πρέπει να φωνάξει : "Ζήτω τα συσσίτια, οι συλλογικές κουζίνες είναι ευλογία!
Διαφορετικά, θα αντιμετωπίζεται ως δραχμιστής γιατί τέτοιος είναι!
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου