Ο πίθηκας και το τρελό ποντίκι, του Στάθη

Τόνυ Μπλαιρ, αυτή η ύαινα. Δεκατρία χρόνια μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003, και ύστερα από εξαετή έρευνα και συλλογή στοιχείων, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η εισβολή στο Ιράκ βασίσθηκε σε ψευδή στοιχεία. Οτι δηλαδή ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε χημικά όπλα, δεν αποτελούσε κίνδυνο για την ανθρωπότητα (όσον κι αν αποτελούσε κίνδυνο για τον λαό του). Θα λιποθυμήσω απ’ τη συγκίνηση.

Πάλι ψέματα λένε! Είναι αδύνατον, απολύτως αδύνατον, οι μυστικές υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου να παραπλάνησαν τον κ. Τόνυ Μπλαιρ, όσο αδύνατον είναι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να παραπλάνησαν τον πρόεδρο πίθηκα Μπους. Ηδη από τότε, το 2003, όταν

ορισμένοι «καταραμένοι» γελοιογράφοι στην Αγγλία και στις ΗΠΑ παρίσταναν τον κ. Μπους τζούνιορ σαν πίθηκο και τον κ. Τόνυ Μπλαιρ σαν τρελό ποντικό, όλοι (βεβαίως όλοι) γνώριζαν ότι ο δικτάτορας (και όργανο της Δύσης) Σαντάμ δεν αποτελούσε χημικό κίνδυνο για τη Δύση, αλλά ότι για την τελευταία αποτελούσαν λαχταριστό λάφυρο τα πετρέλαια και η γεωπολιτική θέση της χώρας. Οταν ο Σαντάμ ανακοίνωσε ότι θα συναλλάσσεται σε διαφορετικά νομίσματα από το δολάριο για το πετρέλαιο, η εισβολή ξεκίνησε.

Ολοι γνωρίζαμε ότι όσα ελέγοντο για χημικά όπλα ήταν παραμύθια της CIA και της ΜΙ6, όλοι γνώριζαν ότι οι έρευνες του ΟΗΕ δεν οδηγούσαν σε σατανικές αποθήκες του Φου Μαντσού γεμάτες πυρηνικά φίδια, αλλά έλεγαν κι έγραφαν τα αντίθετα, διότι

η προπαγάνδα που υποστήριζε τις αντιδραστικές αλλαγές που γίνονταν στον κόσμο, ήταν θηριώδης.

Την εποχή εκείνη η διαδικασία αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έμπαινε στην τελική ευθεία. Δεκάδες

χιλιάδες αργυρώνητες πέννες (και πολλές στην Ελλάδα που εξακολουθούν να γράφουν ακόμα χωρίς να ντρέπονται) γουρούνι ανέβαζαν τον Μιλόσεβιτς, γουρούνι κατέβαζαν τον Σαντάμ. Με τον χρυσό κανόνα, οι θεσμικοί φασίστες, Μπους και Μπλαιρ, να κατηγορούν για φασίστα τον Μιλόσεβιτς, εν πλήρη λειτουργία, με τον επίσης χρυσό κανόνα ότι όσο πιο μεγάλο είναι ένα ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται, οι θεσμικοί συνωμότες κατηγορούσαν για συνωμοσιολόγους τους ελάχιστους αντιλέγοντες, αποτελειώνοντας κάθε αντίλογο με ένα συνεχές λέγε-λέγε-ψέματα, δεν θα απομείνει τίποτα από την αλήθεια.

Ομως εγνώριζαν. Ηταν από την πρώτη στιγμή εγκληματίες πολέμου. Ομοίως εγνώριζαν και τα καθάρματα που τους υποστήριξαν. Που υποστήριξαν την επέμβαση που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία καθώς και την εισβολή στο Ιράκ, που μετέτρεψε την ευρύτερη της Μεσοποταμίας περιοχή σε μαύρη τρύπα (χαίνουσα ως σήμερα). Οι ελάχιστοι που δεν γνώριζαν, ας χτυπάνε τώρα το κεφάλι τους που τότε εθελοτυφλούσαν. Ομως οι

πολλοί, οι αργυρώνητοι, οι «χρυσές λόγχες», οι εξαρτημένοι στο σύστημα δημοσιογράφοι, εγνώριζαν. Και ενσυνειδήτως γάνωναν το κεφάλι του κόσμου με ψευτιές, που κόστισαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους, που έστειλαν στην προσφυγιά άλλους τόσους και καθήλωσαν στη φτώχεια πολλαπλάσιους. Γνώριζαν, όπως γνώριζε και ο Τόνυ Μπλαιρ που κάνει σήμερα τη μωρά παρθένα, όπως γνώριζε και ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Κουκ, ο οποίος λίγο μετά αφότου διαφοροποιήθηκε απ’ την πολεμοκάπηλη πολιτική Μπλαιρ, βρέθηκε νεκρός σε δυστύχημα. Γλίστρησε.

Δεν δικαιώνονται σήμερα όσοι έλεγαν την αλήθεια τότε, είναι από τότε δικαιωμένοι, διότι έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Και δεν ξευτελίζονται σήμερα όσοι έλεγαν ενσυνειδήτως ψέματα τότε, είναι από τότε ξεφτιλισμένοι διότι έκαναν κερδώα προπαγάνδα. Δεν είναι τυχαίο

που οι περισσότεροι απ’ αυτούς, σχεδόν όλοι, υποστήριξαν στη συνέχεια τα μνημόνια στην Ελλάδα και τις πάσης φύσεως μνημονιακές δυνάμεις, παλαιές και νέες. Ανάμεσα σε αυτά τα

καθάρματα και πολλοί που το παίζουν αριστεροί ποδηγετώντας την Αριστερά σε παρακολούθημα της παγκοσμιοποίησης. Δεν θα πω ονόματα, είναι δικιά σας δουλειά να γνωρίζετε ποιος λέει τι. Αλλά δεν μπορώ να μη θυμηθώ τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυναν ομού φίδια και μικρόβια για τη Σρεμπρένιτσα, ενώ εγνώριζαν ότι επρόκειτο για προβοκάτσια των μουσουλμάνων εθνικιστών. Σαν τώρα θυμάμαι αυτούς τους αλήτες (και τους χαρακτηρίζω έτσι διότι έχουν αίμα στα χέρια τους) να παρασιωπούν την παγίδευση του Μιλόσεβιτς στο Ραμπουγιέ (όταν του πάσαραν να υπογράψει διαφορετική συμφωνία από εκείνην στην οποία είχαν και τα δύο μέρη καταλήξει).

Χρόνια τώρα τα ίδια αυτά καθάρματα (και τα λέω έτσι διότι έχουν αίμα στα χέρια τους) που τα μισά υποστηρίζουν τώρα τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα μισά τον «εκσυγχρονισμό» σε όλες τους τις παρενδύσεις, έβγαζαν «εθνικιστές», «αντισημίτες» και «λαϊκιστές» τους λίγους δημοσιογράφους που έψαχναν να βρουν την αλήθεια. Ανάμεσά τους και την αφεντιά μου, αλλά και άλλους συναδέλφους πολύ καλύτερους από εμένα.

Αυτή η οργανωμένη αλητεία (διότι εφαρμόζουν εναρμονισμένες πρακτικές και στοχοποιούν κατόπιν ενδοσυνεννόησης) που διαπερνά οριζοντίως τον Τύπο και τα ΑΕΙ, έχει συκοφαντήσει με γκαιμπελική επιμονή πολίτες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, έχει κηρύξει σε αφάνεια ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, έχει σπρώξει μέρος της Αριστεράς στην υποστήριξη της παγκοσμιοποίησης και έχει σκάψει τον λάκκο του λαού προς ίδιον όφελος.

Οι τύποι αυτοί, κι απ’ αυτούς ιδιαιτέρως όσοι δηλώνουν αριστεροί, υποστήριξαν τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, υποστήριξαν τις εισβολές στο Ιράκ, υποστήριξαν το Σχέδιο Ανάν, συνέβαλαν στην απαξίωση του Τύπου, υποστήριξαν και υποστηρίζουν τον αυτοπροσδιορισμό των Σκοπιανών, τα ψάρια στο Αιγαίο, τις «χρωματιστές» επαναστάσεις (δηλαδή τη γερμανοαμερικανική εξωτερική πολιτική), υποστήριξαν τα μνημόνια και τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορούν μονίμως τους Ελληνες (που δεν είναι Ελληνες, αλλά μια επινόηση του Διαφωτισμού) ότι είναι λαϊκιστές, χωριάτες, κομπλεξικοί, εθνικιστές, ξενοφοβικοί, τεμπέληδες και διεφθαρμένοι - τριάντα χρόνια τον ίδιο χαβά. Με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της νεολαίας σήμερα να έχει αποκτήσει τον λείο εγκέφαλο της ενιαίας σκέψης.

Δεν έχουν αυτές οι αιματοβαμμένες πέννες καν την τσίπα αυτής της νυφίτσας του Μπλαιρ να ψιθυρίσουν κι αυτοί ότι «δεν ήξερα, δεν γνώριζα». Αντιθέτως, είναι τόσον υποκριτές, ώστε σήμερα να θρηνούν για τους πρόσφυγες κι ας τους οδήγησαν στην προσφυγιά και με τα δικά τους πολεμοκάπηλα γραφτά - πλην όμως, πάντα πολιτικώς ορθά και πολυπολιτισμικά.

Αν υπάρχουν «αλήτες και ρουφιάνοι» σε αυτό το επάγγελμα, είναι εκείνοι που υποστήριξαν τους πολέμους, υπονόμευσαν τον λαό, διέβρωσαν την Αριστερά, τροφοδότησαν με πελάτες τη Χρυσή Αυγή και υποστήριξαν τα μνημόνια. Οι ίδιοι γνωρίζουν

ποιοι και τι είναι, το θέμα όμως είναι να γνωρίζετε και να μην παραβλέπετε εσείς...

ΥΓ.1: Ποδηλάτης ήταν και είναι ο Γιωργάκης, το ποδήλατο όμως το χάρισαν οι Κινέζοι στον Τσίπρα. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο αυτόν.

ΥΓ.2: Ας μην κάνουν τους έκπληκτους ορισμένοι κυβερνητικοί για την έφοδο ορισμένων funds κατά των ελληνικών τραπεζών, τα έχουν υπογράψει όλα αυτά στο τρίτο μνημόνιο του περασμένου Αυγούστου.

ΥΓ.3: Την Τρίτη που μας έρχεται, 12 Ιουλίου, στο «Polis Art Cafe», στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου, κάνουμε μια γιορτή για το καινούργιο μου βιβλίο, τα « ΑΝΤΙφασιστικά - ΑΝΤΙρατσιστικά». Μαζευόμαστε γύρω στις 9:00 το βραδάκι, αλλά θα το κρατήσουμε ως αργά, διότι θα ακούσουμε τραγούδια από τον Σπύρο Πατρά, την Κωνστατίνα Καραχάλιου και τον Μίλτο Χρυσανθίδη, θα πιούμε κρασάκι, μπυρίτσες, ποτάκια και θα κουβεντιάσουμε. Είσθε ΟΛΟΙ καλεσμένοι. Κάτω απ’ τα αστέρια και μέσα στα συναισθήματα... 

Πηγή: enikos.gr