Επιτέλους λίγο Οξυγόνο …

Από την πρώτη μέρα του αγώνα που ξεκίνησε τον Μάη του 2010 στις απεργίες και μετά στις πλατείες και στην συνέχεια με το κάλεσμα της ιδρυτικής του ΕΠΑΜ, η απόφαση μου για αντίσταση έγινε στάση ζωής και τα 5 προτάγματα που έδιναν απαντήσεις στις πάγιες προσδοκίες μου για μια καλύτερη ζωή σε μια ελεύθερη πατρίδα, έγιναν και παραμένουν καθημερινός οδηγός μου.

Ακούραστα και αδιάκοπα πρόσφερα με όλες μου τις δυνάμεις – και κάποιες φορές παραπάνω – και με κάθε τρόπο στον κοινό αγώνα μέσα από τις γραμμές του μετώπου, με την τιμή του απλού μέλους, στον πυρήνα μου, στις διαδηλώσεις και στις δράσεις, στο κεντρικό όργανο του ΕΠΑΜ την Πολιτική Γραμματεία, εκλεγμένος στο ΕΣΣ από το 2^ο Συνέδριο,  ενημερώνοντας καθημερινά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το blog του πυρήνα, με παραγωγή πολυμέσων και ενημερωτικών ταινιών για το blog του πυρήνα που αξιοποιήθηκαν και από τον κεντρικό ιστότοπο του ΕΠΑΜ, με αρθρογραφία μου στο διαδίκτυο επώνυμα και με ψευδώνυμα, με αρθρογραφία στην πολιτική επιθεώρηση ΑΝΑΠΟΔΑ, με την υποψηφιότητα μου στις Βουλευτικές Εκλογές το 2015, με οικονομικές εισφορές και συμμετοχή στις οικονομικές εξορμήσεις, με αφισοκολλήσεις, κατασκευή και ανάρτηση πανό, με επαφές με όλες τις τοπικές συλλογικότητες, με παρεμβάσεις σε Δημοτικά Συμβούλια, με παραγωγή, αναπαραγωγή και διανομή ενημερωτικού υλικού και συζητήσεις με κάθε ευκαιρία με συμπολίτες μου, και άλλα που ίσως δεν θυμάμαι μέσα σε αυτά τα τελευταία 4,5 χρόνια.

Όμως ποτέ δεν διαχώρισα την δράση μου ως μέλος του ΕΠΑΜ από αυτήν της ευθύνης μου λόγω της συμμετοχής μου στο ΕΣΣ και στην Πολιτική Γραμματεία. Για αυτό και συνέχισα να συμμετέχω ανελλιπώς σχεδόν σε όλες τις συνελεύσεις και δράσεις του πυρήνα Αχαρνών – Καματερού, σε όλη την περίοδο που συμμετείχα στο κεντρικό όργανο του ΕΠΑΜ, όσο κι αν αυτό με υποχρέωσε πολλές φορές να ξεπεράσω τα φυσιολογικά ανθρώπινα όρια αντοχής.

Ποτέ δεν αντιμετώπισα την συμμετοχή μου στην ΠΓ ως κάποιου είδους αξίωμα, γιατί για μένα η μεγαλύτερη τιμή μέχρι τώρα ήταν αυτή του μέλους του ΕΠΑΜ με ενεργή πολιτική δράση σε έναν πυρήνα, που πάντα προσπάθησε να κρατήσει ψηλά το πνεύμα του Μετώπου.

Για αυτό άλλωστε, παρότι μετά την θητεία μου στην Π.Γ. προτάθηκα ως υποψήφιος στο 3ο και στο 4ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, δεν έθεσα υποψηφιότητα. Θεωρούσα και εξακολουθώ να θεωρώ ότι οι θέσεις στο Κεντρικό Όργανο δεν έχουν ονοματεπώνυμα – χωρίς καμία εξαίρεση - και ότι το ΕΠΑΜ διαθέτει (διέθετε ίσως πλέον) πλήθος ικανότατων συναγωνιστών που μπορούσαν και έπρεπε να συμμετέχουν στο Κεντρικό Όργανο. Αφενός μεν για να μην επέρχεται ...
η εξάντληση των ίδιων προσώπων και αφετέρου για να αξιοποιούνται τα προσόντα όλων και να αποκτιέται χρήσιμη πολιτική εμπειρία που στην συνέχεια, με την λήξη της θητείας τους, να μπολιάζει και να αξιοποιείται στους πυρήνες από όπου προέρχονται, πυρήνες που πρέπει να είναι το ζωντανό κύτταρο του Μετώπου και οι πραγματικοί φορείς της πολιτικής δράσης.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ήμουν ένας από αυτούς που ένθερμα χαιρέτισαν την αλλαγή στην σύνθεση της Π.Γ. που προέκυψε από το 3ο Συνέδριο, όχι μόνο ως πολύ ελπιδοφόρα αλλά και γιατί θεωρούσα ότι για πρώτη φορά μετέφερε το μήνυμα ότι το ΕΠΑΜ δεν είναι μια προσωποπαγής οργάνωση – το κόμμα του Καζάκη, όπως πολλές φορές είχα ακούσει να λένε ο Δημήτρης Κυπριώτης και ο Αντώνης Παπαντωνίου την περίοδο της θητείας μου στην Π.Γ. 

Όταν ενημερώθηκα την Άνοιξη του 2015 σχετικά με το αίτημα του Τομέα Κρήτης για έκτακτο συνέδριο, δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε ακριβώς … ωστόσο ακούγοντας την ρητορική σχετικά με την ανάγκη για συνέδριο από τα πρόσωπα που αποτελούν σήμερα την λεγόμενη ηγετική ομάδα, διέβλεψα έναν υπαρκτό κίνδυνο.

Για αυτό και δημοσίευσα το άρθρο μου «Η υπεροχή του Μετώπου» στον Προσυνεδριακό Διάλογο  πριν από το 4^ο Συνέδριο, όπου είχα καταθέσει τις ανησυχίες μου για την διαφύλαξη του Μετωπικού χαρακτήρα του ΕΠΑΜ σε σύγκριση με τα υπόλοιπα συγκεντρωτικά συστημικά κόμματα της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Εκεί είχα επισημάνει τα εξής : «η υπεροχή του μετώπου και της ενιαίας συλλογικής μας δράσης στην βάση της ενότητας του λαού αποτελεί ένα συγκριτικό μας πλεονέκτημα, που θα πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, ειδικά στις νέες συνθήκες – μετά την επερχόμενη συμφωνία υποταγής -  όπου ο λαός μέσα στην απογοήτευσή του θα αντιμετωπίσει με απέχθεια και αποδοκιμασία κάθε τι που θυμίζει τα παραδοσιακά κόμματα του σαθρού κοινοβουλευτισμού της μεταπολίτευσης, όπως η αδιαφάνεια, οι αναδειγμένες ηγεσίες, η επιβολή αποφάσεων χωρίς την δική του άμεση συμμετοχή, η κάθε είδους αναβλητικότητα στην αντιμετώπιση των άμεσων οξυμένων προβλημάτων του, οι υπεκφυγές και η ανειλικρίνεια μέσα από παραπλανητικούς τακτικισμούς.»

Αναγνωρίζω πλέον ότι το σημαντικότερο λάθος που έκανα ήταν το γεγονός ότι δεν είχα διανοηθεί την έκταση που θα μπορούσε να πάρει το πρόβλημα, εξαιτίας της βίαιης αλλαγής της φυσιογνωμίας του ΕΠΑΜ που επέβαλαν με την απόφαση του 4ου Συνεδρίου όσοι θεωρούν και αποκαλούν τους εαυτούς τους ως την λεγόμενη «ιδρυτική» ηγετική ομάδα του ΕΠΑΜ, πρωτίστως οι Δημήτρης Καζάκης, Δημήτρης Κυπριώτης, Όθωνας Κουμαρέλλας και δευτερευόντως οι Γιώργος Γεωργής, Γιώργος Ιεροδιάκονος και Αντώνης Παπαντωνίου, για την στήριξη που παρείχαν στην συνέχεια στην εφαρμογή της απόφασης.

Κι όμως στο 4ο Συνέδριο, με τα μέλη της τωρινής Π.Γ. να απουσιάζουν επιδεικτικά το πρωϊ του Σαββάτου - της προτελευταίας μέρας - και την επομένη μέρα να πρωταγωνιστούν σε μια πρωτοφανή διαδικασία τακτικισμών, θεατρινισμών, εκβιασμών και υποσχέσεων για όλα και σε όλους, η πλειοψηφία πήρε μια απόφαση, που εισηγήθηκε ο Δημήτρης Καζάκης επικαλούμενος τις οικονομικοπολιτικές έκτακτες συνθήκες, η οποία,  όχι μόνο αλλοίωσε τον χαρακτήρα της οργάνωσης αλλά έδωσε την ευκαιρία στα μέλη της ΠΓ να επιδοθούν σε ένα όργιο καταπάτησης κάθε αρχής του καταστατικού και των διαδικασιών που εφάρμοζε μέχρι τότε η οργάνωση, καθώς και να ξεπεράσουν κάθε όριο αυταρχικότητας που μπορούσα να διανοηθώ, πέρα από κάθε λογική.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι λεγόμενες έκτακτες οικονομικές συνθήκες έχουν αξιοποιηθεί από το ντόπιο πολιτικό καθεστώς υποτέλειας για την υπαγωγή στο ΔΝΤ τον Μάϊο του 2010, για την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, για την υπογραφή του μεσοπρόθεσμού τον Ιούνιο του 2011 με την χρήση εκατοντάδων ασφυξιογόνων χημικών στην πλατεία Συντάγματος, με την υπογραφή του Μνημονίου 2 στις 12 Φλεβάρη του ’12 με την πιο άγρια επιχείρηση καταστολής σε όλο το κέντρο της Αθήνας και στην συνέχεια, κάθε φορά που, οι σύγχρονοι δυνάστες μας, γκρέμιζαν την Δημοκρατία και παρέδιδαν την Εθνική Κυριαρχία μας.

Οι έκτακτες συνθήκες δηλαδή στην Ελλάδα, μετά το 2009, αποτελούν μια μόνιμη και διαρκή κατάσταση, που αξιοποιήθηκε ως βασική δικαιολογία για τον κατήφορο του εκφασισμού της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στην πατρίδα μας. Αυτές τις έκτακτες συνθήκες αντιπαλεύουμε εξ αρχής με τον αγώνα μας μέσα από το ΕΠΑΜ. Στο 4ο Συνέδριο αυτές οι περίφημες «έκτακτες συνθήκες» χρησιμοποιήθηκαν δυστυχώς ως φόβητρο και μέσο πίεσης για την καταστολή της εφαρμογής του Καταστατικού μας και εντέλει των ίδιων των δημοκρατικών διαδικασιών, όπως τις γνωρίσαμε από την ιδρυτική διακήρυξη μέχρι εκείνη την στιγμή.

Παρόλο όμως που η απόφαση του 4ου Συνεδρίου επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου και την καταψήφισα σηκώνοντας κόκκινη κάρτα, παρέμεινα στο ΕΠΑΜ σεβόμενος την λειτουργία της οργάνωσης και έδωσα την μάχη μέχρι σήμερα με όλες μου τις δυνάμεις.

Τι ακολούθησε όμως την απόφαση του 4^ου Συνεδρίου;

Αφού τα μέλη του Κεντρικού Οργάνου μας υποσχέθηκαν νέο πολιτικό σχεδιασμό μέσα σε ένα μήνα, τον οποίο δεν έφεραν εγκαίρως, προφασιζόμενοι ξανά τις «έκτακτες συνθήκες» του Δημοψηφίσματος και των capital controls, αμέσως μετά, χωρίς να ακολουθήσουν καμιά διαδικασία, αποφάσισαν για εκλογικές συνεργασίες με την ΛΑΕ – που τελικά δεν προέκυψαν - και συμμετοχή στις εκλογές. Αμέσως μετά τις εκλογές με το – για τρίτη φορά – κακό εκλογικό αποτέλεσμα, αντί να κάνουν ουσιαστική αυτοκριτική και να παραιτηθούν, αποφάσισαν να κηρύξουν τον πόλεμο στην οριζόντια οργάνωση με τον νέο Οργανωτικό Σχεδιασμό που ακύρωνε στην πράξη κάθε διαδικασία του καταστατικού και απαξίωνε εμφαντικά κάθε προηγούμενη εμπειρία από την λειτουργία της οριζόντιας οργάνωσης του ΕΠΑΜ. Επρόκειτο για την επιβολή ενός πυραμιδικού συγκεντρωτικού κομματικού μοντέλου διορισμένων στελεχών, έξω και πέρα από την Ιδρυτική Διακήρυξη,  το Καταστατικό αλλά και την υφιστάμενη λειτουργία του ΕΠΑΜ, με τα όποια, ίσως, προβλήματα είχαν εντοπιστεί σε αυτήν.

Ακολούθησαν οι παραιτήσεις από την ΠΓ των συναγωνιστών Γ. Αθανασιάδη και Σ. Κατσούλη, για τις οποίες εξ αρχής θεώρησα ότι οφείλονταν σε αυτή την στάση της πλειοψηφίας των μελών του Κεντρικού Οργάνου. Με έκπληξή μου επίσης πληροφορήθηκα την διάλυση του Τομέα Επικοινωνίας, με απαρχή τηλεφωνική εντολή του ΓΓ για άμεση απομάκρυνση δύο εκ των μελών του.

Διαπιστώνοντας αυτά τα γεγονότα, τοποθετήθηκα δημόσια με νέο άρθρο μου το οποίο δημοσιεύθηκε στον Πολιτικό Διάλογο στις 20 Νοεμβρίου 2015 με τίτλο «Δημοκρατική συμμετοχή : Προϋπόθεση για αποτελεσματικήδράση», προειδοποιώντας για τους κινδύνους διάλυσης ή και διάσπασης της οργάνωσης λόγω των αντιδράσεων μελών μας με σημαντική συνεισφορά στην μέχρι τότε πορεία του ΕΠΑΜ.

Χαρακτηριστικά είχα επισημάνει στην κατάληξη του άρθρου ότι : «Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτό που τρέφει και δυναμώνει την οργάνωση του ΕΠΑΜ είναι η πολιτική δράση και η ανοικτές διαδικασίες στην λήψη των αποφάσεων, που επιτρέπουν την συνειδητοποίηση, την εμπιστοσύνη και την ενεργοποίηση των μελών μας. Αντιθέτως κάθε φορά που βιώσαμε αλλαγές που δεν βασίσθηκαν στις ουσιαστικές ανάγκες της οργάνωσης για άπλωμα και βάθεμα της δράσης μαζί και δίπλα στον λαό, το ΕΠΑΜ βρέθηκε να μετρά λιγότερα μέλη, να βιώνει μεγαλύτερη εσωστρέφεια αλλά και να εντείνεται η αδυναμία ενεργοποίησης των δυνάμεων του.»

Δυστυχώς αυτές οι διαπιστώσεις, οι προβληματισμοί και οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν πλήρως στην πράξη με την έναρξη εφαρμογής της νέας Οργανωτικής Δομής. Ουσιαστικά η 7μελής Πολιτική Γραμματεία καθορίζει πώς και με ποιους θα λειτουργήσει η οργάνωση, όχι με βάση τα αιτήματα για δράση των πυρήνων αλλά με βάση τους δικούς της σχεδιασμούς και τις αντιλήψεις κοινοβουλευτικού κρετινισμού για το τι αποτελεί πολιτική δράση. Η δε επιλογή των προσώπων γίνεται με διορισμούς συναγωνιστών από το Κεντρικό Όργανο, με εντελώς αδιαφανή και υποκειμενικά κριτήρια και με τον ρόλο των πυρήνων να είναι απλώς γνωμοδοτικός και όχι καθοριστικός.

Την ίδια περίοδο και άλλα σημαντικά άρθρα συναγωνιστών στον Πολιτικό Διάλογο συνεισέφεραν στον προβληματισμό που γεννήθηκε από το κείμενο του νέου Οργανωτικού Σχεδιασμού.

Σε αυτό τον προβληματισμό και στα κείμενα που αναρτήθηκαν στον Πολιτικό Σχεδιασμό φαίνεται ότι προσπάθησε να απαντήσει το άρθρο «Περί πολιτικού σχεδιασμού, προγράμματος και άλλων δαιμονίων…» του Όθωνα Κουμαρέλλα που διατυπώνει για όσους έχουν διαφορετική αντίληψη για τα θέματα δημοκρατικής λειτουργίας στην οργάνωση του ΕΠΑΜ την εξής διχαστική άποψη:

«Χρειάζεται ριζική αναθεώρηση είτε της στοχοθεσίας, αν εκεί είναι το πρόβλημα, είτε της συγκρότησης του πολιτικού υποκειμένου, που καλείται κάθε φορά να ικανοποιήσει την εξ αρχής στοχοθεσία. Κάθε εμπόδιο ή αντίρρηση σε μια τέτοια προσπάθεια, με επίκληση μάλιστα των δημοκρατικών διαδικασιών -που τις περισσότερες φορές είναι στα χαρτιά και δεν λειτουργούν- μόνο προσχηματικά γίνεται και είναι αποκαλυπτική, είτε της έλλειψης κατανόησης του προβλήματος, είτε της προσπάθειας εξυπηρέτησης άγνωστων και ακατανόητων -πολλές φορές- ιδιοτελών επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων, είτε συνδυασμός και των δύο.»

Αυτά γράφονται τον Νοέμβριο 2015, όταν δεν έχει κατατεθεί ακόμα απολύτως κανένας Πολιτικός Σχεδιασμός από την Π.Γ. και ουσιαστικά κατασυκοφαντεί, όχι απλά τις απόψεις αλλά τις προθέσεις όσων διαφοροποιούν τη θέση τους και αντιδρούν στην καταστρατήγηση της απόφασης του 4^ου Συνεδρίου, που ανέφερε ότι η νέα ΠΓ θα έφερνε σε ένα μήνα προς διαβούλευση στους πυρήνες τον νέο Πολιτικό Σχεδιασμό.

Ο «ενωτικός» λοιπόν Όθωνας Κουμαρέλλας δεν αρκείται μόνο στα παραπάνω που έγραψε  αλλά στο τέλος του άρθρου καταλήγει «Τέλος, κάποιοι -λίγοι- θα μείνουν πίσω στην αυτάρκεια και στην «παντογνωσία» τους, να προσπαθούν να ανακαλύψουν την τέλεια «δημοκρατία» και θα «τρώγονται με τα ρούχα τους», ανίκανοι για οτιδήποτε θετικό. Θα μείνουν πίσω σαν βαρίδια και τροχοπέδη του εθνικοαπελευθερωτικού σκοπού μας. Εξ άλλου ο αγώνας μας διεξάγεται εθελοντικά. Κανείς δεν υποχρέωσε κανέναν. Από την αρχή γνωρίζαμε και το διατυπώσαμε καθαρά, ότι δεν θα φτάσουμε όλοι μαζί στο τέλος. Μακάρι, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι να το καταφέρουμε. Αλλά θα νικήσουν αυτοί που θα προχωρήσουν συντεταγμένα και θα στέκονται όρθιοι στο τέλος!»

Για άλλη μια φορά λοιπόν, όσοι διαφωνούν με την ολιγωρία και τις ανεπάρκειες της ΠΓ δεν κρίνονται για τα επιχειρήματά τους αλλά θεωρούνται «ανίκανοι για οτιδήποτε θετικό» και ως «βαρίδια και τροχοπέδη» του αγώνα και - όπως το «διατυπώσανε καθαρά» - «δεν θα φτάσουμε όλοι μαζί στο τέλος» !!!

Αφού εκφράζει προσωπικές απόψεις ο Όθωνας Κουμαρέλλας, γιατί χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο; Μα φυσικά γιατί πιστεύει ότι εκφράζει τις απόψεις όλης της ΠΓ ! Άλλωστε δεν υπήρξε από την πλευρά της ΠΓ καμία αντίδραση για το γεγονός αυτό.

Εξ’ άλλου, όπως μας λέει, ο αγώνας διεξάγεται εθελοντικά … δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς καλεί όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους να τους … αδειάσει την γωνιά ! Βέβαια, δεν μας εξηγεί εδώ πως συνδυάζεται ο εθελοντικός αγώνας με το δόγμα για πειθαρχία και έλεγχο της οργάνωσης που έφεραν με τον Οργανωτικό Σχεδιασμό, με τον οποίο καλούν τους εθελοντές να λειτουργήσουν σαν κομματικός στρατός υπό τις διαταγές τους.

Όλα αυτά αποτέλεσαν την βάση πάνω στην οποία ήρθε το αίτημα για διεξαγωγή έκτακτου Συνεδρίου από τους πυρήνες Θήρας και Σύρου. Ένα αίτημα που διαβιβάστηκε με καθυστέρηση μιας βδομάδας στην οργάνωση, συνοδευόμενο από το σκεπτικό / ερμηνεία της ΠΓ (διαφορετική - εντελώς τυχαία - από την αντίστοιχη πριν το 4^ο Συνέδριο), χωρίς να τεθεί καμία απολύτως διαδικασία ή χρονοδιάγραμμα για την εξέτασή του από τους πυρήνες.

Έτσι στο «χαλαρό» για να μπορέσει η ΠΓ στις 17/1/2016 να αποφανθεί άνετα ότι «ο χρόνος σας τελείωσε», χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση – στρογγυλοποιώντας μάλιστα τον 1,5 μήνα με περίοδο γιορτών σε 2 μήνες, Και αυτό, ενώ ήδη 9 πυρήνες (ανάμεσα τους κι ο πυρήνας Αχαρνών – Καματερού) είχαν συνταχθεί με την πρόταση για έκτακτο συνέδριο και καθαρογράφονταν αποφάσεις και σε άλλους πυρήνες, που τις έστειλαν μεν, αλλά ποτέ δεν ενημερώθηκαν σχετικά με αυτό οι υπόλοιποι πυρήνες και τα μέλη του ΕΠΑΜ.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί εδώ ότι κάποιοι πυρήνες από όσους στήριξαν το αίτημα διεξαγωγής του Έκτακτου Συνεδρίου είχαν στείλει και συνοδευτικά κείμενα με το πολιτικό αιτιολογικό της απόφασης τους, ζητώντας από την ΠΓ να τα διαβιβάσει στους υπόλοιπους πυρήνες, προκειμένου να λάβουν γνώση, πριν προχωρήσουν στην συζήτηση του θέματος για την λήψη απόφασης. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο πυρήνας Ιλίου–Αγίων Αναργύρων–Πετρούπολης που είχε στείλει σχετικό κείμενο, το οποίο ποτέ δεν διαβιβάστηκε, έστω και καθυστερημένα, στους υπόλοιπους πυρήνες. Κανείς μάλλον δεν θα μάθει ποτέ, πόσοι πυρήνες είχαν στείλει τέτοια κείμενα, γιατί πολύ απλά η Π.Γ. έκρινε ότι δεν πρέπει να διαβιβαστούν στους υπόλοιπους πυρήνες του ΕΠΑΜ. Χρησιμοποίησαν την λογοκρισία και την δημιουργία στεγανών προκειμένου να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα της διαδικασίας διερεύνησης της πρόθεσης του 30% των μελών, τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που αυθαίρετα αποφάσισαν να την διακόψουν, ενώ στην περίπτωση του 4ου Συνεδρίου η έναρξη της προσυνεδριακής διαδικασίας αποφασίστηκε με ποσοστό μικρότερο από 30%.  

Η στάση του σ. Τάσου Κώνστα, που αποχώρησε από την Π.Γ. με δημόσια επιστολή, αντιδρώντας ανάμεσα σε άλλα και για τον εμπαιγμό όλης της οριζόντιας οργάνωσης και την καταστρατήγηση του Καταστατικού δια της μεθόδου της «αυθεντικής» ερμηνείας από την ιδρυτική ομάδα στην ΠΓ αποτέλεσε μια φωτεινή παρένθεση εντιμότητας και ευθιξίας.

Όμως, ούτε τα αιτήματα για έκτακτο συνέδριο, ούτε η στάση του συναγωνιστή Κώνστα ήταν αρκετά για να ανακοπεί ο κατήφορος στον οποίο κινείται η λεγόμενη ηγεσία του ΕΠΑΜ και όλοι οι αυλικοί παρατρεχάμενοί της, μερικοί από τους οποίους αποτελούν πραγματικά νέα φυντάνια που, από άφαντοι στις πολιτικές διαδικασίες και ανύπαρκτοι στις κινηματικές δράσεις, βρέθηκαν διορισμένοι και προβεβλημένοι ως στελέχη του ΕΠΑΜ στα ΜΜΕ.

Μάλιστα, στις 26/1/2016, ο Δημήτρης Καζάκης, από το μικρόφωνο του e-roi, κάνοντας ό ίδιος κατάχρηση των μέσων προβολής του μετώπου, εξαπολύει ένα απίστευτο κατηγορητήριο, αυτή την φορά εντός της Οργάνωσης του ΕΠΑΜ και μιλά για πεμπτοφαλαγγίτες και συνταγματικούς, παραλληλίζοντας τον εαυτό του με τον Καποδίστρια. Με γενικόλογες και συκοφαντικές κατηγορίες, λέει για όσους μιλούν για δημοκρατία εντός του ΕΠΑΜ ότι κρύβουν το πιο σκοτεινό πρόσωπο του φασισμού.

Στην συνέχεια, με καθυστέρηση τουλάχιστον 6 μηνών, φτάνει στους πυρήνες ο λεγόμενος Πολιτικός Σχεδιασμός   στον οποίο παρουσιάζεται το αποτύπωμα μιας νέας πολιτικής κατάστασης στο ΕΠΑΜ. Ένα κείμενο που έχει τον χαρακτήρα πολιτικού πραξικοπήματος και που ξεπερνά κάθε δικαιοδοσία που μπορεί να ισχυρισθούν οι συντάκτες του ότι έλαβαν με την απόφαση του 4^ου Συνεδρίου.

Όλες τις πολιτικές μου διαφωνίες για αυτό τον νέο Πολιτικό Σχεδιασμό τις παράθεσα λεπτομερώς και αναλυτικά, μέσα από τις θεσμοθετημένες και καταστατικά ορθές διαδικασίες, στον πυρήνα μου και στην συνέχεια με το κείμενο μου με τίτλο «Περί Πολιτικού Σχεδιασμού και άλλων «αποστολών ...» στον Πολιτικό Διάλογο του ΕΠΑΜ.

Εκεί χαρακτηριστικά,   επαναφέροντας το αίτημα για συνέδριο, είχα γράψει τα εξής: «Τα όποια προβλήματα υπάρχουν δεν μπορούν να λυθούν μέσα από κείμενα με αυταρχικό τόνο και  την επιβολή μιας τιμωρητικής γραφειοκρατίας που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοσθεί  μακριά και πέρα από την Ιδρυτική Διακήρυξη και με κατά συρροή καταστρατήγηση συνολικά του Καταστατικού του Ε.ΠΑ.Μ., αλλά μόνο μέσω ενός ανοικτού δημοκρατικού συνεδρίου. Ενός συνεδρίου του οποίου δεν θα προηγηθούν καθάρσεις και αποβολές από το Μέτωπο όλων των διαφωνούντων, παρόμοιες με τις διασπαστικές πρακτικές που συνηθίζονται στο ΚΚΕ περί εκκαθάρισης γραμμών και ιδεολογικής καθαρότητας.»

Διαβλέποντας τον πολύ σοβαρό και άμεσο πλέον κίνδυνο για την ομαλή λειτουργία και την συνοχή της οργάνωσης, απεύθυνα κάλεσμα στους συναγωνιστές μου να τοποθετηθούν σε όσα έγραφε ο Πολιτικός Σχεδιασμός και να στηρίξουν εκ νέου το αίτημα έκτακτου συνεδρίου.  Είναι γεγονός ότι δεν μπορούσα να προβλέψω ότι τα μέλη της ΠΓ δεν θα αρκούνταν σε όσα περιέγραφαν στο κείμενο του Πολιτικού Σχεδιασμού για την διάλυση πυρήνων, ούτε ότι δεν θα περίμεναν μέχρι το Συνέδριο.

Στις 2 Φεβρουαρίου 2016, κλιμάκιο της ΠΓ αποτελούμενο από τους Δημήτρη Καζάκη, Δημήτρη Κυπριώτη, Γιώργο Γεωργή και Θέμι Συμβουλόπουλο, συνοδευόμενοι από τον Γρηγόρη Πιερρουτσάκο, επισκέπτονται εσπευσμένα – μετά από ενημέρωση το μεσημέρι της ίδια μέρας - τον πυρήνα Αχαρνών–Καματερού του οποίου είμαι μέλος.

Στην συζήτηση, ως απάντηση στις ενστάσεις μελών του πυρήνα μας και δικών μου, ισχυρίζονται ότι το κείμενο Πολιτικού Σχεδιασμού αποτελεί σχέδιο και ότι όσα γράφει δεν είναι τελικά αλλά ότι είναι σχέδιο κειμένου. Επιμένουν ότι δεν έχουμε καταλάβει καλά τι γράφεται στο κείμενο, αλλά δεν δεσμεύονται σε κανένα σημείο να κάνουν αλλαγές.

Ο Δημήτρης Καζάκης μας λέει ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν διαβάζουμε τα κείμενά τους. Ωστόσο, στις σαφείς επισημάνσεις και παραπομπές στο ίδιο το κείμενο του Πολιτικού Σχεδιασμού που γίνονται από τους συναγωνιστές, η απάντησή του είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε τι γράφει.

Ξαφνικά λοιπόν 19 άνθρωποι - και ειδικά όσον αφορά στο κείμενο του Πολιτικού Σχεδιασμού - έχασαν την δυνατότητά τους να καταλαβαίνουν ελληνικά, να αντιλαμβάνονται τις έννοιες, να εξαγάγουν συμπεράσματα. Εκμεταλλευόμενοι την ιδιότητά τους ως εκλεγμένα μέλη του Κεντρικού Οργάνου δεν διστάζουν να εμπαίζουν κατάμουτρα τα μέλη του πυρήνα, αρκετά από τα οποία δεν μπορούν να αντιδράσουν στην ακατάπαυστη επιτόπια κατήχηση που υποβάλλονται.

Με απαράμιλλο θράσος ο Δημήτρης Κυπριώτης είπε ψέματα για την ύπαρξη μόνο 20 ενεργών πυρήνων μετά το 4ο Συνέδριο και ότι με το «νέο» Οργανωτικό Σχέδιο οι ενεργοί πυρήνες έγιναν 60, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι στην οικονομική εξόρμηση που πραγματοποιήθηκε πριν το 4ο Συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 60 πυρήνες. Στην συζήτηση αυτή, ό ίδιος δεν διστάζει να αναφέρει ότι υπάρχουν στην περιοχή μας 20 νέα μέλη του ΕΠΑΜ, των οποίων την ένταξη στην οργάνωση θα διαχειριστούν τα «Κεντρικά». Όσα ισχυρίζονται τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας έχουν στόχο να προσβάλουν και να απαξιώσουν τόσο την διαρκή πολιτική παρουσία όσο και την προσπάθεια του πυρήνα, ούτως ώστε να μειώσουν την αξία της δράσης του στα 5 χρόνια λειτουργίας του, και μέσω ψυχολογικής πίεσης να κάμψουν τις αντιδράσεις των συναγωνιστών στο θέμα του Πολιτικού Σχεδιασμού.

Όλα αυτά σε έναν πυρήνα που οργάνωσε τον Μάϊο του 2015 ομιλία του Δ. Καζάκη με πάνω από 300 άτομα κοινό ! Που είναι από τους λίγους που είναι διαρκώς ταμειακώς εντάξει και συμμετέχει σε όλες τις διαδικασίες του ΕΠΑΜ ανελλιπώς και που έχει την μεγαλύτερη συμμετοχή από τους πυρήνες του Τομέα του.

Η στάση αυτή της Π.Γ. ήταν λογικό να προκαλέσει την πλήρη απογοήτευση των συναγωνιστών που έχουν δώσει σκληρές μάχες για το ΕΠΑΜ σε τοπικό αλλά και σε  κεντρικό επίπεδο. Και είναι βέβαιο ότι αυτό προφανώς το αντιλαμβάνεται το κλιμάκιο της ΠΓ αλλά,  στο πλαίσιο της «εκκαθάρισης» των γραμμών του «μετώπου» από τους ενοχλητικούς και τα δήθεν βαρίδια, ουδόλως ενδιαφέρεται.

Την επόμενη ημέρα όλοι όσοι είχαμε συμμετάσχει σε αυτή την συνάντηση καταλάβαμε γιατί αυτή έγινε τόσο βιαστικά και πιεστικά.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2016 η ΠΓ ξεπερνά κάθε όριο αλαζονείας, αυταρχισμού και παραπλάνησης. Στέλνει στους πυρήνες ένα 20σέλιδο Ενημερωτικό Σημείωμα που αποτελεί μνημείο λιβελογραφίας και το οποίο έχει τίτλο «Η Πολιτική Γραμματεία για την επιστολή παραίτησης του Τάσου Κώνστα και τους όψιμους υπερασπιστές της δημοκρατίας στο Μέτωπο».

Στο κείμενο αυτό δεν διαστρεβλώνονται απλά τα πραγματικά γεγονότα, δεν παραθέτονται μόνο αλληλοσυγκρουόμενα ιδεολογήματα και  λογοπλασίες, έτσι ώστε  η ΠΓ να έχει πάντα δίκιο, αλλά – το πλέον ανέντιμο - προβάλλονται με γενικευμένο και άνανδρο τρόπο κάθε είδους συκοφαντίες εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη απ` αυτήν της Π.Γ. Και είναι δειλοί και άνανδροι όσοι συνέταξαν αυτό το κείμενο, γιατί χωρίς καμία απολύτως απόδειξη κάνουν δίκη προθέσεων και καταδικάζουν συναγωνιστές τους, χωρίς να αναφέρουν συγκεκριμένα ονόματα και γεγονότα. Η Π.Γ. του ΕΠΑΜ μέσα από αυτό το κείμενο αναλαμβάνει ως νέα Ιερά Εξέταση να μας διδάξει την ορθή πίστη για την Δημοκρατία και να εξαπολύσει ένα νέο κυνήγι μαγισσών μέσα στο ίδιο το Μέτωπο. Στις «μάγισσες»  αυτές – ή μήπως στους ταγματαλήτες ; - ενέταξαν κι εμένα προσωπικά με τις αναφορές τους στο κείμενο κριτικής μου στον Πολιτικό Διάλογο, χωρίς να έχουν την παλικαριά να με κατονομάσουν, όπως έκαναν στην περίπτωση του συναγωνιστή Τάσου Κώνστα.

Όσοι τολμήσουν να με κατηγορήσουν ότι εγκαταλείπω τάχα τον αγώνα, ας διαβάσουν προσεκτικά αυτές τις δύο φράσεις στην τελευταία σελίδα του 20σέλιδου λίβελου, κι ας σκεφτούν πραγματικά ποιοι είναι οι διασπαστές, ποιοι διχάζουν και ποιοι προδίδουν τον αγώνα και τις αρχές του ΕΠΑΜ.

«Καλούμε κάθε επαμίτισα και κάθε επαμίτη να προσηλωθεί στον αγώνα που μαζί δίνουμε και να απομονώσει τους όποιους εκούσιους, ή ακούσιους καλοθελητές.»

«Αποτελεί γέννημα της Ανάγκης των καιρών (το ΕΠΑΜ) και έτσι θα εξακολουθήσει μέχρι να ευοδωθούν τα προτάγματά του και βεβαίως δεν περισσεύει κανείς, αλλά μικρή σημασία έχει ποιοι και πόσοι θα φτάσουμε στο νικηφόρο τέλος.»

Εδώ λοιπόν οι «συναγωνιστές» της ΠΓ προχωρούν ακόμα ένα βήμα παραπέρα στην εσωκομματική αντιπαράθεση, όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται. Δεν καλούν όσους έχουν διαφορετική άποψη να αποχωρήσουν (έχει φροντίσει για αυτό ο Όθωνας Κουμαρέλλας στα κείμενά του και ο Δημήτρης Καζάκης στις εκπομπές του στο e-roi)  αλλά καλούν τα μέλη του ΕΠΑΜ να απομονώσουν τους «διαφωνούντες» συναγωνιστές τους, τους καλοθελητές! Το αποκορύφωμα του διχασμού και η μήτρα της διάσπασης του ΕΠΑΜ βρίσκεται ακριβώς σε αυτή την φράση !

Όντως για τους συντάκτες του κειμένου αυτού «βεβαίως δεν περισσεύει κανείς, αλλά μικρή σημασία έχει ποιοι και πόσοι θα φτάσουμε στο νικηφόρο τέλος» αρκεί σε κάθε περίπτωση να έχουν απομονωθεί όλοι οι ενοχλητικοί, ώστε αυτοί να φτάσουν σίγουρα στο «νικηφόρο τέλος», το κοινοβούλιο, την εξουσία και ότι άλλο έχουν στο μυαλό τους.

Για όσους διαβάζουν κείμενα έχει ενδιαφέρον στην φράση αυτή όχι μόνο το ποιοι αλλά το πόσοι! Δηλαδή τι θέλει να μας πει εδώ η ηγετική ομάδα του ΕΠΑΜ, αν όχι ότι δεν την ενδιαφέρει αν το ΕΠΑΜ χάσει δυνάμεις, αρκεί αυτή να φτάσει στο «νικηφόρο τέλος», που προϋποθέτει την πλήρη επικράτηση του σχεδίου της με κάθε κόστος;

Για αυτό το λίβελο, στην πρόσφατη επιστολή αποχώρησής του – που δεν δημοσιοποιήθηκε – ο συναγωνιστής μου στον πυρήνα Αχαρνών – Καματερού Παναγιώτης Κατσιάρης (που διετέλεσε μέλος του ΕΣΣ και του Ο.Γ. και υπεύθυνος της Βάσης Μελών από τον Οκτώβριο του 2013  έως το Σεπτέμβριο του 2014), έγραψε :

«Δεν μπορεί να καθυβρίζονται ή να στοχοποιούνται ανεξαιρέτως όλοι όσοι εκφράζουν διαφορετική άποψη στο ΕΠΑΜ με ακραίες εκφράσεις (ταγματαλήτες, κοινοβουλευτικός κρετινισμός, ασφαλίτικες μέθοδοι, κουκούλες, πέμπτη φάλαγγα κλπ.). Το «τσουβάλιασμα» με βρίσκει κάθετα αντίθετο γιατί υποδηλώνει απολυτότητα που έχει  συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Γιατί αν δεν είναι «τσουβάλιασμα» γιατί άραγε απουσιάζουν ονοματεπώνυμα (όσα πρέπει)  που εννοούνται ή αφήνονται να υπονοούνται στο εν λόγω κείμενο;

·         Το να προσυπογράψει ο πυρήνας μια άποψη, σημαίνει ότι η πλειοψηφία μετατρέπεται σε κλίκα που ασκεί δικτατορία εναντίον όλων εκείνων, που δεν θέλησαν να ευθυγραμμιστούν μ' αυτή την άποψη.

Για αυτή την πρόταση μένω άναυδος…. απέχει πολύ από την νοημοσύνη μου για την κατανοήσω, το μόνο που θα σας παρακαλέσω θερμά είναι να βγάλετε τις λέξεις «ο Πυρήνας»  από την εν λόγω φράση, να βάλετε τις λέξεις «η Πολιτική Γραμματεία» και να την ξαναδιαβάσετε.»  

Στις 24 Φεβρουαρίου 2016 ο πυρήνας Αχαρνών – Καματερού, όπου είμαι ενταγμένος ως μέλος του ΕΠΑΜ, αφού διαπίστωσε ότι δεν υπήρξε – ένα μήνα μετά την αρχική κοινοποίηση – καμία ενημέρωση σχετικά με τυχόν επικαιροποίηση/βελτίωση του υποτιθέμενου σχεδίου του Επικαιροποιημένου Πολιτικού Σχεδιασμού, απέστειλε επιστολή με την οποία απέρριψε το σχέδιο αυτό, λόγω των αιτιάσεων που διατυπώθηκαν στην συζήτηση της 2/2/2016 με το κλιμάκιο της ΠΓ, συνοδευόμενη και από προτάσεις στην κατεύθυνση της βελτίωσης των σημείων διαφοροποίησης.

Στην απάντηση που έλαβε ο πυρήνας από την ΠΓ, στις 27 Φεβρουαρίου 2016, παρατίθενται σειρά επιχειρημάτων, με βάση τα οποία το σχέδιο του Επικαιροποιημένου Πολιτικού Σχεδιασμού δεν χρειάζεται να αλλάξει και οι προτάσεις που απέστειλε ο πυρήνας δεν γίνονται δεκτές.

Ανάμεσα σε όσα γράφονται στην απάντησή αυτή αναφέρεται και το εξής: «Το ΕΠΑΜ ως Μέτωπο είναι οριζόντια ενιαία οργάνωση. Οι πυρήνες του δεν είναι τοπικά «φέουδα», ή «βιλαέτια».  

Εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή, η ΠΓ απαντά στην προσπάθεια των συναγωνιστών στον πυρήνα Αχαρνών – Καματερού να διατυπώσουν προτάσεις για την βελτίωση του κειμένου του Πολιτικού Σχεδιασμού με την υποβόσκουσα κατηγορία ότι λειτουργεί ως «φέουδο» ή «βιλαέτι».

Εδώ το θράσος της ιδρυτικής ηγετικής ομάδας πραγματικά περισσεύει! Κατηγορούν έμμεσα έναν από τους, αποδεδειγμένα, πιο δραστήριους πυρήνες, με διαρκή παρουσία στις δράσεις, στις οικονομικές εξορμήσεις, στις συλλογικές διαδικασίες της οργάνωσης, με συμμετοχή μελών του στο Κεντρικό Όργανο (την περίοδο 2013 – 2014) και σε επιτροπές, με διαρκή εβδομαδιαία τακτική συνέλευση επί 4 χρόνια, με διοργάνωση μεγάλων και πολυπληθών ομιλιών και εκδηλώσεων με την συμμετοχή του Δημήτρη Καζάκη, ότι λειτουργεί πλέον ως «φέουδο» επειδή τολμά να έχει πολιτική και οργανωτική άποψη στα ζητήματα του ΕΠΑΜ !!!

Ωστόσο αυτό δεν ανταποκρίνεται ούτε στην συνολική πορεία και δράση του πυρήνα, ούτε και στην στάση που τήρησε για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ο πυρήνας αξιοποίησε το καταστατικό δικαίωμα που έχει κάθε πυρήνας του ΕΠΑΜ να καταθέσει εγγράφως με εσωτερική αλληλογραφία στο Κεντρικό Όργανο τις προτάσεις του, που στη συγκεκριμένη περίπτωση προσπάθησαν να επαναφέρουν στο κείμενο του Πολιτικού σχεδιασμού κάποιες καταστατικά και οργανωτικά κατοχυρωμένες διαδικασίες, όπως π.χ. το γεγονός ότι η απόφαση για την συμμετοχή στις εκλογές θα πρέπει να ληφθεί από όλη την οριζόντια οργάνωση μέσω δημοψηφίσματος.

Βέβαια αυτό που προέκυψε ως συμπέρασμα είναι ότι, όσα αναφέρθηκαν στην συνάντηση της 2ας Φεβρουαρίου 2016 από το κλιμάκιο της ΠΓ περί σχεδίου Επικαιροποιημένου Πολιτικού Σχεδιασμού, δεν ήταν παρά ένα προπέτασμα καπνού για να καμφθούν οι αντιδράσεις και ότι, οι όποιες προτάσεις γίνονται από πυρήνες, δεν γίνονται εκ προοιμίου αποδεκτές εφ όσον δεν είναι σύμφωνες και αρεστές από την ΠΓ, ακόμα και αν είναι καταστατικά και οργανωτικά ορθές.

Όμως εδώ υπάρχει ένα μεγαλύτερο πολιτικό και οργανωτικό ολίσθημα της Π.Γ. που θα έφθανε ως αφορμή για την άμεση ανάκλησή της. Και αυτό έχει να κάνει με την στάση της σε ότι αφορά την αρχή ότι «Το ΕΠΑΜ ως Μέτωπο είναι οριζόντια ενιαία οργάνωση» η οποία είναι ενσωματωμένη και στο σημείο 6 της απόφασης του 4^ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ για να εισαγάγει την ανάγκη για πειθαρχία !

Χαρακτηριστικά στην πρώτη παράγραφο, σημείο 6, της απόφασης του 4^ου Συνεδρίου αναγράφεται : « Για να ανταπεξέλθει το ΕΠΑΜ στον αγώνα και για να αντέξει υπό τις νέες ακόμη πιο δύσκολες συνθήκες, χρειάζεται να γίνει ακόμη πιο συνεκτική και ενιαία οργάνωση. Θα πρέπει οι οργανώσεις και τα όργανά τους να λειτουργούν σαν ενιαίος οργανισμός μάχης τόσο στα καθημερινά πολιτικά μέτωπα, όσο και μέσα στην κοινωνία με όρους κινήματος».

Όμως πρόσφατα ζήσαμε το φαινόμενο να οργανώνονται ομιλίες του ΕΠΑΜ ή ομιλίες με την συμμετοχή του Γ.Γ. Δημήτρη Καζάκη, όπως π.χ. στην Φυλή, στις 2 Μαρτίου 2016, ή στον Μαραθώνα, στις 5 Μαρτίου 2016, όπου οι τοπικοί πυρήνες, όχι μόνο παρακάμφθηκαν και δεν ζητήθηκε η συμμετοχή τους αλλά έλαβαν γνώση αφού είχαν ήδη προγραμματισθεί οι ομιλίες αυτές από την ΠΓ και είχαν αναγγελθεί από το διαδίκτυο !!!

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ομιλίας στην Φυλή, όπου, όταν οι συναγωνιστές του πυρήνα Αχαρνών – Καματερού ενημερώθηκαν από το διαδίκτυο, επικοινώνησαν οι ίδιοι με τον ΟΓ για να συμβάλουν στην προβολή της ομιλίας με κατασκευή και τοποθέτηση πανό. Και τελικά αυτό έγινε μετά την επιμονή τους και αφού δόθηκαν από τον Ο.Γ. τα στοιχεία επικοινωνίας του διοργανωτή της ομιλίας σε τοπικό επίπεδο, ο οποίος δεν είναι μέλος του ΕΠΑΜ.

Είναι οι πυρήνες λοιπόν «καπετανάτα» ή «φέουδα» που πρέπει η ΠΓ να παρακάμπτει ; Είναι ασθενείς όπως ο ίδιος ο Οργανωτικός Γραμματέας ανέφερε, στις 22 Οκτωβρίου 2016, στην διατομεακή συνέλευση Βορειοδυτικού και Δυτικού Τομέα στα γραφεία του ΕΠΑΜ Ιλίου–Αγίων Αναργύρων–Πετρούπολης ; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο ;

Τα πρόσφατα αυτά γεγονότα αποδεικνύουν στην πράξη ότι, η ίδια η Π.Γ., όχι μόνο δεν σέβεται την απόφαση του 4ου Συνεδρίου για την «οριζόντια ενιαία οργάνωση» αλλά επιδιώκει και επιθυμεί να μην λειτουργεί ως  ενιαία και συνεκτική η οριζόντια οργάνωση του ΕΠΑΜ !  

Γιατί δεν μπορεί να εννοηθεί συνεκτική και ενιαία οργάνωση, όταν το ίδιο το Κεντρικό Όργανο στην συνάντηση της 2/2/2016 στον πυρήνα Αχαρνών–Καματερού μιλά για μέλη εν αναμονή που τα διαχειρίζονται τα «Κεντρικά» και οργανώνει ομιλίες και δράσεις για τον Γ.Γ. Δημήτρη Καζάκη ερήμην των τοπικών πυρήνων ! 

Στην πραγματικότητα το συμπέρασμα είναι ότι η Π.Γ., λειτουργώντας αντικαταστατικά και καταπατώντας το σημείο 6 της απόφασης του 4ου Συνεδρίου, βάζει στο περιθώριο την υφιστάμενη οριζόντια οργάνωση, η οποία μάλιστα είναι αποδεδειγμένα ενεργή, για να χτίσει μια παραοργάνωση δίπλα στην πραγματική οργάνωση, που δεν θα έρχεται σε επαφή με τους υφιστάμενους πυρήνες.  Πρόκειται για ανοικτό πραξικόπημα εν εξελίξει, το οποίο προδιαγράφει τους σχεδιασμούς για το επόμενο Συνέδριο, όταν και εφόσον γίνει, και σηματοδοτεί το αδιέξοδο πλέον της παραμονής στο ΕΠΑΜ.

Από την μία οι υφιστάμενοι ενεργοί πυρήνες χαρακτηρίζονται από την ΠΓ ως «καπετανάτα» για να δικαιολογηθεί η σύγκρουση μαζί τους, ενώ οι «διαφωνούντες» καλούνται να αποχωρήσουν ως «βαρίδια», αφού πρώτα κατασυκοφαντούνται με τον 20σέλιδο λίβελο, με άφθονη λάσπη στον ανεμιστήρα από το μικρόφωνο του e-roi και με θρησκόληπτους, φανατισμένους προσωπολάτρες υβριστές στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από την άλλη γίνεται προσπάθεια από την ΠΓ να χτιστεί μια οργάνωση με νέα μέλη, που δεν θα έρχονται σε επαφή με τα μέλη των ήδη υπαρχόντων πυρήνων που διαθέτουν την ιστορική μνήμη και εμπειρία όσον αφορά στους χειρισμούς την «ιδρυτικής» ηγετικής ομάδας !

Αυτό είναι Δημοκρατία στην πράξη, όπως την κατανοεί αυτή η «ιδρυτική» ηγετική ομάδα ! Και συμβαίνει μετά το 4ο Συνέδριο με σχέδιο, βήμα – βήμα, όλο και πιο μακριά από το Μέτωπο που όλοι αγαπήσαμε και αγωνιστήκαμε με κάθε τρόπο να μεγαλώσει για να διαδοθούν τα 5 προτάγματα και να ξεκινήσει ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας από τον λαό μας!

Πάντα πίστευα ότι η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να γίνει μέσα στα πλαίσια λειτουργίας της οργάνωσης του ΕΠΑΜ, με σεβασμό στις καταστατικές διαδικασίες, με συνειδητή συμμετοχή στην δράση και την πολιτική ανάλυση, με ανάληψη των ευθυνών που αναλογούν στο κάθε μέλος, με διάλογο και σύνθεση των προτάσεων.

Για αυτό και στήριξα από την αρχή στον πυρήνα μου την πρόταση της διενέργειας Εκτάκτου Συνεδρίου, ώστε να λειτουργήσουν οι προβλεπόμενες καταστατικές διαδικασίες. Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή θεωρούσα ότι θα έπρεπε να παραμείνω μέχρι την διενέργεια του Συνεδρίου και να συμβάλω στον πολιτικό διάλογο μέσα στον πυρήνα μου, στις επιτροπές και στις προσυνεδριακές διαδικασίες.  Όταν όμως έκανα αυτές τις εκτιμήσεις δεν είχα λάβει υπόψη μου δύο ζητήματα.

1ον Το γεγονός ότι, μετά την απόφαση του 4ου Συνεδρίου, ένας  σημαντικός αριθμός συναγωνιστών αποχώρησαν ή απομακρύνθηκαν από την ενεργό δράση, αριθμός που αυξήθηκε πολύ περισσότερο μετά το κακό εκλογικό αποτέλεσμα των Εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015

2ον Το γεγονός ότι, όσοι έχουν αυτοανακηρυχθεί ως ιδιοκτήτες του ΕΠΑΜ και μόνιμη ηγετική ομάδα, της οποίας τα μέλη κατέχουν αυτοδίκαια το δικαίωμα συμμετοχής στο Κεντρικό Όργανο, δεν θα επέτρεπαν ποτέ να υπάρξει ισότιμος διάλογος, όχι μόνο προσυνεδριακός διάλογος, αλλά ούτε καν Πολιτικός Διάλογος.

Και βέβαια το πρώτο ζήτημα δεν θα αποτελούσε ποτέ για μένα ανασταλτικό παράγοντα, αν δεν συνδυαζόταν με το δεύτερο. Και αυτό πολύ απλά γιατί θεωρώ ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση του όποιου αποτελέσματος, δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα για ουσιαστικό και διεξοδικό διάλογο. Ειδικά πριν, αλλά και κατά την διάρκεια του κάθε Συνέδριου, θα πρέπει να μπορεί να ακουστεί ισότιμα η κάθε πολιτική άποψη και να δοθεί χρόνος στην οργάνωση, πριν να πάρει τις αποφάσεις της, να κρίνει αβίαστα αξιοποιώντας όλα τα στοιχεία,. 

Ομολογώ ότι, τόσο ο επικίνδυνος ιδεολογικός ακροβατισμός όσο και τα παιχνίδια με τον διάβολο του στρατοκρατικού αυταρχισμού, που είναι διάσπαρτα στο κείμενο του επικαιροποιημένου Πολιτικού Σχεδιασμού, αλλά κυρίως το ύφος και ο συκοφαντικός, διχαστικός και προβοκατόρικος λόγος με τον οποίο δομήθηκε ο λίβελος των 20 σελίδων, με έπεισαν ότι τα μέλη της παρούσας ηγετικής ομάδας – της «ιδρυτικής» ομάδας δηλαδή – δεν ενδιαφέρονται πλέον για κανενός είδους δημοκρατικό διάλογο. Θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και όσοι τολμούν να αντιπροτείνουν κάτι διαφορετικό, θα πρέπει με κάθε τρόπο ή να φιμωθούν ή να συκοφαντηθούν και να γελοιοποιηθούν, ώστε να εξοντωθούν – τουλάχιστον – πολιτικά.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα κατά την άποψή μου δεν είναι η δική τους στάση, αλλά η αδράνεια των περισσότερων μελών της οργάνωσης του ΕΠΑΜ που, είτε δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν και να αντιληφθούν τι πραγματικά γράφεται μέσα στα κείμενα αυτά, είτε τα διάβασαν και επέλεξαν να τα αποδεχθούν ή να τα ανεχθούν για χάρη μιας ψευδεπίγραφης ενότητας. Μιας ενότητας που στηρίζεται στην περιχαράκωση και την προσήλωση στην προσωπολατρεία ή τον αμοραλισμό του σκοπού που αγιάζει τα μέσα για χάρη του απελευθερωτικού αγώνα, που όμως, σύμφωνα με τον νέο Πολιτικό Σχεδιασμό, συμβαδίζει με στοχοθεσίες για διπλασιασμό των μελών και περνά μέσα από το Κατοχικό Κοινοβούλιο.

Το δυστύχημα είναι ότι, ενώ ο σκοπός του αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας πρέπει να αποτελεί την κινητήρια δύναμη για την πολιτική δράση, όταν αυτός αποκόπτεται από τα προτάγματα και τα ιδρυτικά κείμενα του ΕΠΑΜ, όπως συμβαίνει με όσα περιγράφονται στα κείμενα του επικαιροποιημένου Πολιτικού Σχεδιασμού και του λίβελου των 20 σελίδων, δεν είναι απλά «ρούχο αδειανό», αλλά αποκτά τοξικά χαρακτηριστικά που είναι άκρως επικίνδυνα, όχι μόνο για το ΕΠΑΜ αλλά κυρίως για την κατάληξη του ίδιου του  αγώνα.

Κάποιοι γράφουν και λένε πως όσοι αποχωρούν από το ΕΠΑΜ ρίχνουν την ασπίδα και εγκαταλείπουν τον αγώνα, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μιλούν για προδότες.

Προφανώς όσοι εκφέρουν δημόσια αυτές τις απόψεις έχουν την αυταπάτη ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση της πατρίδας και την Δημοκρατία ξεκίνησε με την ίδρυση του ΕΠΑΜ και περιορίζεται μέσα στις γραμμές του.

Για μένα όμως πάντοτε, πριν από το ΕΠΑΜ και όσο είμαι μέλος του, η πραγματική ασπίδα είναι οι συναγωνιστές και ο αγώνας που δίνεται καθημερινά σε κάθε γειτονιά, σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε πολιτική δράση ενημέρωσης, από όλους αυτούς που έχουν το σθένος να στέκονται ακόμα όρθιοι και να υπερασπίζονται το δίκιο και την αλήθεια.

Πραγματική ασπίδα είναι οι άγνωστοι συναγωνιστές που έδιναν μαζί μου την μάχη για να παραμείνουμε στην πλατεία Συντάγματος στις 30 Ιούνη 2011, όταν από παντού μας έπνιγαν τα χημικά και μας χτυπούσαν οι πραιτοριανοί, που με πρωτοφανή λύσσα κυνηγούσαν ακόμα και ηλικιωμένους, τις ίδιες τις μανάδες και τους πατεράδες τους.

Ασπίδα είναι η κοπέλα από το Ιατρείο των αγανακτισμένων που με συνέφερε όταν έχασα τις αισθήσεις μου, μαζί με την αναπνοή μου, από τα δεκάδες χημικά που με είχαν κυκλώσει. 

Ασπίδα είναι οι συναγωνιστές μας που, όταν στις 12 Φλεβάρη του 2012 μας είχαν κυκλώσει στο κτίριο της παλιάς Βουλής, μοιραζόμασταν τα MALOX και τις αντιασφυξιογόνες για να μπορέσουμε να παραμείνουμε και να συνεχίσουμε, επιστρέφοντας αργότερα μπροστά από το Κοινοβούλιο, για να διαδηλώσουμε ενάντια στην προδοσία που γινόταν ερήμην και ενάντια του λαού με την ψηφοφορία για το 2ο Μνημόνιο.

Ασπίδα είναι οι συναγωνιστές στον πυρήνα μου, που έκαναν την αλληλεγγύη διαρκή πράξη, χωρίς να περιμένουν από κανένα καθοδήγηση ή εντολές.

Ασπίδα είναι όλοι όσοι συγκεντρώνονται στα ειρηνοδικεία κάθε Τετάρτη για να υπερασπιστούν το βιός όλων των συμπολιτών τους από τα κάθε λογής κοράκια και τους τοκογλύφους.

Αυτή την πραγματική ασπίδα, την ασπίδα των αγώνων και της αλληλεγγύης, δεν την έριξα κι ούτε θα την ρίξω ποτέ.

Αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι ασπίδα που πρέπει να κρατώ, η υποταγή για χάρη της ενότητας στην οποιαδήποτε ηγεσία, που αντί να είναι παρούσα σε όλα αυτά, βρίσκεται  μέσα σε κλειστά δωμάτια και διαβουλεύεται την διάλυση των πυρήνων του ΕΠΑΜ ή ετοιμάζει λίβελους 20 σελίδων εναντίον συναγωνιστών μας. Συναγωνιστών που έδωσαν παραπάνω από όσα μπορούσαν χωρίς να κουράζονται, αλλά διαπομπεύθηκαν και συκοφαντήθηκαν επειδή λειτούργησαν συναγωνιστικά, σεβόμενοι τις διαδικασίες, που εξάντλησαν όλα τα μέσα για να αποτρέψουν την μετατροπή του ΕΠΑΜ από Μέτωπο αγωνιστών σε κομματικό στρατό αναλώσιμων,  που καλούνται να εκτελούν εντολές χωρίς κανένα δικαίωμα συμμετοχής ή κριτικής στις αποφάσεις.

Ποιοι είναι στα αλήθεια οι προδότες και οι δειλοί ;

Είδα, με απέραντη θλίψη για αυτό το κατάντημα, αρκετούς νεόκοπους μαχητές και υπερασπιστές του νέου δόγματος του ΕΠΑΜ να γράφουν κάτω από τις δημοσιοποιήσεις των αποχωρήσεων άξιων συναγωνιστών μου απίστευτα σχόλια και συκοφαντίες, χωρίς κανένα στοιχείο και χωρίς καμία λογική βάση επιχειρημάτων.

Προσπάθησα να θυμηθώ ποιοι είναι αυτοί που έχουν αναλάβει ως αποστολή να βρίζουν ως προδότες, δειλούς, πεμπτοφαλαγγίτες, χαφιέδες, ρουφιάνους και πουλημένους τους συναγωνιστές μου. Κάποιους στα αλήθεια δεν τους θυμάμαι, και είναι μάλιστα αυτοί που χρησιμοποιούν «επίθετα που καίνε». Δεν μου λένε τίποτα τα ονόματα τους και δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι υπαρκτά και πραγματικά πρόσωπα. Δεν μιλώ φυσικά για τα μέλη της διορισμένης από την ΠΓ τωρινής ιεραρχίας, αυτούς και τους γνωρίζω και κατανοώ και τις προθέσεις τους, αφού έχουν δεχθεί να συμμετέχουν σε αυτό το συγκεντρωτικό σχήμα. Εργολαβία έχουν αναλάβει, με την καλή ή την κακή έννοια, όπως το πάρει κανείς. Ούτε μιλώ για εξαιρετικούς και αγαπητούς συναγωνιστές που εκτιμώ και τον αγώνα και την στάση τους, αλλά καλοπροαίρετα παραμένουν στο ΕΠΑΜ. Μιλώ για κάποιους άλλους που μετράνε την αγωνιστικότητα τους με τις τσιρίδες τους, τις βρισιές τους και τα ξεκατινιάσματά τους στο διαδίκτυο και το Facebook.

Όμως θυμάμαι αυτούς τους συναγωνιστές μου - που τώρα δέχονται βρισιές και κάθε είδους συκοφαντίες επειδή δημόσια, επώνυμα και τεκμηριωμένα δημοσιοποίησαν την αποχώρησή τους – να βρίσκονται παντού σε όλες τις δράσεις, σε καταστάσεις δύσκολες όπου δεχόμασταν επιθέσεις με χημικά από τους πραιτοριανούς ένστολους, σε όλες τις διαδικασίες του ΕΠΑΜ, στα συνέδρια, στο ΕΣΣ, στην Πολιτική Γραμματεία και στο Οργανωτικό Γραφείο, σε ομιλίες, σε σεμινάρια, στις εκλογές και στις συγκεντρώσεις.

Είναι προδότες λοιπόν αυτοί που επιλέγουν να είναι συνεπείς στις αρχές του ΕΠΑΜ, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στα βασικά μας κείμενα, την ιδρυτική διακήρυξη και το Καταστατικό ή όσοι πρόδωσαν τα ιδρυτικά κείμενα που έγραψαν οι ίδιοι και απέδειξαν στην πράξη ότι, όχι μόνο δεν τα τηρούν και δεν τα σέβονται αλλά θεωρούν ότι αυτό είναι και δικαίωμα τους. Μπορεί όσοι πλαισιώνουν την «ιδρυτική» ηγετική ομάδα να θεωρούν ότι διαθέτουν το αλάθητο, το δικαίωμα στην ασυνέπεια λόγων – κειμένων  και έργων και στην επιλεκτική ερμηνεία των κειμένων κατά το δοκούν, στην «κωλοτούμπα» δηλαδή, ακόμα και πριν μπουν στην Βουλή.

Για μένα αυτό είναι προδοσία ! Και μάλιστα προδοσία που αφορά στον ίδιο τον αγώνα και σε όλους όσους τον δώσαμε μέχρι σήμερα μέσα από τις γραμμές του ΕΠΑΜ.

Μετά το 4^ο Συνέδριο, αλλά κυρίως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 που ξεκίνησε η ταχεία προσπάθεια εφαρμογής της «νέας» Οργανωτικής Δομής, το ΕΠΑΜ απομακρύνεται όλο και ταχύτερα και μακρύτερα από την ιδρυτική του διακήρυξη, ενώ η τήρηση του Καταστατικού του από την ΠΓ είναι ακριβώς αντίστοιχη με την τήρηση του Ελληνικού Συντάγματος από όλες τις ξεπουλημένες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Όμως όλη αυτή η πολιτική κατρακύλα και μεταστροφή συνοδεύεται και από μια εξίσου βορβορώδη ηθική κατρακύλα των προσώπων που αποτελούν την «ιδρυτική» ομάδα, που μόνο με την περίοδο πριν το 1ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ μπορεί να συγκριθεί, όταν εγώ, γεμάτος απορία παρακολουθούσα όσα ακούγονταν στο διαδικτυακό ραδιόφωνο και όσα συνέβησαν στον χώρο διεξαγωγής του Συνεδρίου.

Στις 10 Μαρτίου 2016 ο Δ. Καζάκης έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Πέτρο Ιωάννου στην εκπομπή «Ακροβάτες του Ονείρου» και σε ερώτημα του δημοσιογράφου (57:30) για όσα συμβαίνουν στο ΕΠΑΜ κι αν αυτό μπορούσε να γίνει πιο πολιτισμένα, αυτός  απαντά «είδες ποτέ εμένα να βγαίνω ανοικτά και να λέω πράγματα και ιστορίες;»

Μάλλον ο Δημήτρης Καζάκης θεωρεί ότι, όταν βγήκε στο μικρόφωνο του e-roi στις 26 Ιανουαρίου 2016 και αποκάλεσε όσους συναγωνιστές του έχουν διαφορετικές προτάσεις για την οργάνωση κα την δράση του ΕΠΑΜ με χαρακτηρισμούς όπως «πεμπτοφαλαγγίτες», μιλούσε σε κλειστό δωμάτιο και όχι ανοικτά και δημόσια.

Ακόμα ίσως να πιστεύει ότι, το προσωπικό e-mail του Σταύρου Κατσούλη που περιείχε ευαίσθητα ιατρικά και επαγγελματικά δεδομένα και το οποίο δημοσίευσε στην σελίδα του Πολιτικού Διαλόγου του ΕΠΑΜ, δεν είναι ανοικτή και δημόσια αναφορά αλλά δείγμα υψηλού ήθους και πολιτισμού … γεγονός το οποίο μάλιστα αποτελεί και ποινικό αδίκημα με βάση τον νόμο για τα προσωπικά δεδομένα.

Ο Δημήτρης Καζάκης λοιπόν, είτε είπε στην συνέντευξη αυτή συνειδητά ψέματα, είτε θεωρεί ότι όσα ανέφερε στην εκπομπή της 26ης Ιανουαρίου 2016 δεν είναι τίποτα αξιόλογο, συνηθισμένα πράγματα δηλαδή,  είτε δεν έχει επίγνωση των πράξεών του ή και όλα αυτά μαζί. Και βέβαια, είτε έπιασε αδιάβαστο τον δημοσιογράφο που άκουγε συγκαταβατικά, είτε ο δημοσιογράφος τα γνωρίζει αυτά και συμφωνεί με την στάση του Δημήτρη Καζάκη. 

Στις 14 Μαρτίου 2016, ημέρα Καθαράς Δευτέρας, η ΠΓ με ενημερωτικό σημείωμα που απέστειλε στους πυρήνες του ΕΠΑΜ, γνωστοποιεί ότι αποφάσισε ουσιαστικά την διακοπή του ανοικτού Πολιτικού Διαλόγου από την διαδικτυακή σελίδα του ΕΠΑΜ και προχωρεί αιφνιδιαστικά στο σβήσιμο όλων των άρθρων από τον Οκτώβριο του 2015 και μετά και την μεταφορά τους στο κλειστό forum του ΕΠΑΜ που έχει σχεδόν μηδενική συμμετοχή και αναγνωσιμότητα από τα μέλη του.

Το σκεπτικό που αναπτύσσει σχετικά με την καταστρατήγηση του ρόλου του Πολιτικού Διαλόγου με την δημοσίευση κειμένων που δεν ήταν πολιτικά, δεν αποτελεί απλά μια δικαιολογία για να επιβληθεί η φίμωση και η λογοκρισία σε κάθε διαφορετική από τις αποφάσεις της ΠΓ άποψη. Αποτελεί ταυτόχρονα δικαιολογία για να επιτευχθεί ο πραγματικός σκοπός που είναι να διαγραφούν τα ίχνη των αθλιοτήτων – μεταξύ άλλων - που είχαν δημοσιευθεί από την κα Ευαγγελία Χαραλάμπους εναντίον του σ. Τάσου Κώνστα, καθώς και του Δημήτρη Καζάκη, ο οποίος δημοσίευσε στον ΠΔ άρθρο με απάντησή του στο κείμενο αποχώρησης του σ. Σταύρου Κατσούλη, συμπεριλαμβάνοντας προσωπικό e-mail με ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του συναγωνιστή.

Όχι! Αυτό το γεγονός δεν είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το δικό μου ποτήρι ανοχής και αντοχής σε σχέση με όσα συμβαίνουν μετά το 4ο Συνέδριο στο ΕΠΑΜ. Είναι όμως η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι, η επιλογή μου να μην περιμένω πλέον, παραμένοντας στην οργάνωση του ΕΠΑΜ μέχρι την διεξαγωγή του επόμενου Συνεδρίου – όταν, άμα και όπως αποφασίσει αυτή η απαράδεκτη ΠΓ - ήταν σωστή. Το είδος του διαλόγου που μπορεί να υπάρξει σε ένα τέτοιο συνέδριο είναι ήδη προδιαγεγραμμένο και δεν οδηγεί ούτε ένα βήμα μπροστά την ίδια την οργάνωση του ΕΠΑΜ, ούτε πολύ περισσότερο βέβαια θα συμβάλει στον απελευθερωτικό αγώνα που έχουμε καθήκον να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.

Το κύριο συμπέρασμα το οποίο προκύπτει από όλα τα παραπάνω είναι ότι, δυστυχώς, η φερόμενη ως ηγετική ομάδα και ένα κομμάτι της οργανωμένης βάσης του ΕΠΑΜ, οι συναγωνιστές μου δηλαδή, αντιμετωπίζουν πλέον όσους συναγωνιστές τους θέτουν τα ζητήματα της δημοκρατικής λειτουργίας ως ανάγκη για να μπορεί να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας που δίνει το ΕΠΑΜ, ως γραφικούς, ανόητους ή εγκάθετους πράκτορες με την ίδια ακριβώς λογική και φρασεολογία, με την οποία η κυρίαρχη προπαγάνδα και το καθεστώς υποτέλειας και ξενοδουλείας περιγράφει όλους εμάς, επειδή βάζουμε ως κύριο στόχο μας την απελευθέρωση της πατρίδας μας και την ανάγκη του αγώνα για να ανατραπεί η νέα κατοχή που μας επιβλήθηκε μετά το 2010 με οικονομικά μέσα.  

Ο Δημήτρης Καζάκης, στην προσπάθεια του να υποστηρίξει τη νέα Οργανωτική Δομή και ταυτόχρονα το νέο Πολιτικό Δόγμα, ανάμεσα στα πολλά συκοφαντικά και παραπλανητικά που ανέφερε στην Παναττική Συνδιάσκεψη για όσους συμμετείχαν στα όργανα του ΕΠΑΜ και το ίδιο το ΕΠΑΜ στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, ανέφερε και ότι «κάθε πολιτική οργάνωση χρειάζεται τον πρώτο καιρό οξυγόνο για να αναπνεύσει». Για μένα οξυγόνο σε μια πολιτική οργάνωση αποτελούσε και αποτελεί πάντα ο σεβασμός στις δημοκρατικές διαδικασίες, που δίνει την δυνατότητα στην οργάνωση να εξελίσσεται πολιτικά στο επίπεδο του σχεδιασμού και της καθημερινής δράσης.

Καμία πολιτική οργάνωση που θέλει πραγματικά να δώσει έναν καθοριστικό αγώνα, όπως αυτός για την απελευθέρωση της πατρίδας, δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν έχει αντικαταστήσει τις δημοκρατικές με προσωποπαγείς διαδικασίες, την πειθώ και την συναγωνιστικότητα με την πειθαρχία και την τιμωρία, τον διάλογο με την συκοφαντία και την λασπολογία, την διαφάνεια και την ενημέρωση με τα στεγανά και την προβοκάτσια, τον ίδιο τον απελευθερωτικό αγώνα με το πάθος για τις καρέκλες του κατοχικού κοινοβουλίου.  

Ευχαριστώ, αλλά «δεν θα πάρω» άλλο πια ! Γιατί είμαι πλέον βέβαιος ότι με αυτή την ηγετική ομάδα και με αυτές τις παλαιοκομματικές και αυταρχικές πρακτικές το ΕΠΑΜ έχει πάψει να είναι το Μέτωπο που ιστορικά έχει ανάγκη ο λαός μας και η πατρίδα !

Με μεγάλη μου λύπη οφείλω να αποδεχτώ ότι, δυστυχώς, σε μια τέτοιου είδους οργάνωση έχει μετατρέψει πλέον το ΕΠΑΜ η λεγόμενη «ιδρυτική» ηγετική του ομάδα, με πρωτεργάτες τους Δημήτρη Καζάκη, Δημήτρη Κυπριώτη και Όθωνα Κουμαρέλλα.

Για αυτό, μετά από τα παραπάνω, είμαι βέβαιος πως δεν αποχωρώ από το ΕΠΑΜ. Και διαφωνώ και με τους συναγωνιστές που γράφουν κάτι τέτοιο στα κείμενα που δημοσίευσαν. Διαβάζοντας όλα αυτά τα κείμενα των αξιόλογων και ικανότατων συναγωνιστών μου, είμαι σίγουρος ότι όλοι τους παραμένουν όπως κι εγώ στο ΕΠΑΜ, στο Μέτωπο δηλαδή που έδωσε το παρόν σε όλους τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις του λαού μας, στα χρόνια που είμαστε μέλη του. Παραμένουμε πιστοί στα 5 προτάγματα, τα ιδρυτικά κείμενα και τις αρχές του Μετώπου για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Αυτό που έχει αποχωρήσει πραγματικά από τον αγώνα είναι το σημερινό ΕΠΑΜ, το κομματικό, το συγκεντρωτικό ΕΠΑΜ, που εγκατέλειψε με την απόφαση του 4ου Συνεδρίου το Μέτωπο, την Ιδρυτική Διακήρυξη, τα πρωταρχικά του κείμενα και την καταστατικά κατοχυρωμένη δημοκρατική του λειτουργία, ταυτίζοντας σκόπιμα πλέον τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με την κομματική δράση και την προσπάθεια εισόδου στο Κατοχικό Κοινοβούλιο της κατ΄ επίφαση Ελληνικής Δημοκρατίας.

Όμως αγαπημένοι μου συναγωνιστές, οι εποχές που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες και, για να μπορέσω να συνεχίσω τον αγώνα, χρειάζομαι όλες μου τις δυνάμεις, χρειάζομαι όσο περισσότερο Οξυγόνο γίνεται … και δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο.

Και το Οξυγόνο βρίσκεται στον καθαρό αέρα, έξω, στις γειτονιές, στους δρόμους μαζί με τον λαό που δοκιμάζεται όσο ποτέ πριν και χρειάζεται να ξαναβρεί τον αγωνιστικό βηματισμό του για να ξανακερδίσει την πατρίδα που χάνεται …

Δεν βρίσκεται σε ένα συγκεντρωτικό κομματικό σχηματισμό που ηθικά και πολιτικά αντικαθιστά το οξυγόνο της δημοκρατικής συμμετοχής και του μετωπικού αγώνα με τα δηλητηριώδη αέρια της κομματικής πειθαρχίας και του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, ενώ την ίδια στιγμή διολισθαίνει σε θέσεις που υποθάλπουν τον διχασμό μέσα στον λαό και όσους το ακολουθούν.

Για αυτό δεν μπορώ πλέον να έχω καμία σχέση με αυτό το ΕΠΑΜ … χρειάζομαι επιτέλους Οξυγόνο !

Καλούς Αγώνες για την Λευτεριά και την Δημοκρατία !

Ηλίας Χ. Αλεξανδρής

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

1. Θα σέβομαι και θα ανατρέχω πάντα σε όλες τις στιγμές αγώνα και τις αγωνίες που μοιράστηκα με κάθε συναγωνιστή μου, όμως δεν μπορώ πλέον να συμμερίζομαι την στάση των περισσότερων απέναντι σε όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στο ΕΠΑΜ. Τους ευχαριστώ όλους και έναν-έναν ξεχωριστά για τα μαθήματα που πήρα … και τα καλά και τα άσχημα.

2. Στα αλήθεια έχω την αίσθηση πως στην προσπάθεια μου να κάνω πολλά και αρκετές φορές ταυτόχρονα, αναγκαστικά έκανα και αρκετά λάθη, που όμως και αναγνωρίζω αλλά και προσπάθησα και προσπαθώ να διορθώσω.

3. Για όλους τους δήθεν που θα αγνοήσουν τα παραπάνω και θα αρχίσουν να γράφουν κάθε είδους ψέμα και συκοφαντία για την σχέση μου με τον αγώνα και το ΕΠΑΜ είμαι πρόθυμος να τους αφιερώσω κατ’ αρχήν τις πάνω από 1000 φωτογραφίες και τα εκατοντάδες βίντεο από δράσεις με το ΕΠΑΜ που έχω αποτυπώσει στο προσωπικό μου αρχείο. 

4. Όσο ανεκτικός μπορεί να σταθώ απέναντι σε όποιον ασκήσει καλόπιστη κριτική για τυχόν λάθη μου ή παραλείψεις μου στην προσπάθεια μου να φέρω το καλύτερο αποτέλεσμα για τον αγώνα της απελευθέρωσης της πατρίδας και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας από τον λαό μας, τόσο σκληρός θα είμαι απέναντι σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει κατ΄ ελάχιστο την προσωπική και πολιτική μου ακεραιότητα και εντιμότητα μέσα στο ΕΠΑΜ, αλλά και τώρα που επιλέγω να δώσω τον αγώνα εκτός ΕΠΑΜ. Όποιος μπορεί να φέρει στοιχεία και να αποδείξει ότι ζήτησα έστω και μια φορά κάτι από το ΕΠΑΜ για μένα ας το κάνει τώρα, αλλιώς ας σιωπήσει κι ας σκεφτεί πραγματικά τι σημαίνουν όλα όσα αναφέρω παραπάνω, τόσο για τον αγώνα και την στάση μου μέχρι σήμερα, όσο και για τον ακόμα σκληρότερο αγώνα που θα πρέπει όλοι μας να δώσουμε από εδώ και πέρα.

Για όσους δεν σεβαστούν αυτήν την μοναδική μου απαίτηση, διατηρώ από τώρα το δικαίωμα να τους χαρακτηρίσω γελοίους συκοφάντες, καιροσκόπους προβοκάτορες και άθλιους κομματικούς εγκάθετους.