Το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη

Σχόλιο του blog: Δείτε ποιά είναι η συμπεριφορά όσων μας κουνούν επιδεικτικά το δάκτυλο γιατί εμείς - λέει - πρέπει να τηρήσουμε τις διεθνείς μας υποχρεώσεις, δηλαδή να πληρώσουμε ένα άδικο και καταχρηστικό χρέος που δημιούργησαν τεχνητά με την αγαστή συνεργασία του άθλιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος μας και των Κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Δεν υπάρχει διεθνής οικονομική - εμπορική συμφωνία που να μην παραβιάζεται από την Γερμανία ... Ιδού οι πραγματικοί μπαταχτσήδες ! 

Το 2017 θα είναι αναμφίβολα το έτος του προέδρου Trump – ο οποίος φαίνεται πολύ πιο γρήγορος στις αποφάσεις, καθώς επίσης στις δηλώσεις του, από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη. Ενδεχομένως δε να σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της ηγεμονίας της Γερμανίας στην Ευρώπη, εάν όχι τη διάλυση της Ευρωζώνης – μία πιθανότητα που έχει αυξηθεί σημαντικά, μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, ιδίως μετά τις ανακοινώσεις της νέας πρωθυπουργού.

Η χώρα βέβαια που αντέδρασε περισσότερο ήταν η Γερμανία, η οποία φοβάται τις ενέργειες του Αμερικανού – εύλογα φυσικά, αφού ο κ. Trump έχει απόλυτο δίκιο όσον αφορά την πολιτική που εφαρμόζει η καγκελάριος (μερκαντιλισμός).

Η αναφορά της δε στους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), όσον αφορά την πρόθεση των Η.Π.Α. να επιβάλλουν δασμούς, είναι κάτι περισσότερο από ανόητη – αφού, σύμφωνα με τον ΠΟΕ, η Γερμανία λειτουργεί παράνομα απέναντι στις Η.Π.Α., λόγω των εμπορικών της πλεονασμάτων, τα οποία υπερβαίνουν τα 60 δις € μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παράνομη είναι επίσης η συμπεριφορά της απέναντι στους εταίρους της στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, για τον ίδιο λόγο – ενώ ο κ. Trump είναι ασφαλώς υποχρεωμένος να περιορίσει το εμπορικό έλλειμμα της χώρας του, το οποίο έχει εκτοξευθεί στα 800 δις $ ετησίως. Ειδικότερα, από το άρθρο XII της συμφωνίας της GATT που υπεγράφη το 1947, φαίνεται καθαρά πως τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας είναι παράνομα – αφού αναφέρονται σε ελεύθερη μετάφραση τα εξής:

«Ο κάθε αντισυμβαλλόμενος μπορεί, για να εξασφαλίσει την εξωτερική χρηματοπιστωτική του θέση και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών του, να περιορίσει τις εισαγωγές του… Τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν την υποχρέωση, κατά την εκτέλεση των εγχωρίων πολιτικών τους, να λαμβάνουν δεόντως υπ’ όψιν τους την ανάγκη για τη διατήρηση ή αποκατάσταση της ισορροπίας στο ισοζύγιο πληρωμών τους, σε υγιή και συνεχή βάση, για να αποφεύγουν μία αντιοικονομική απασχόληση των οικονομικών τους πόρων. Αναγνωρίζουν δε ότι, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, είναι επιθυμητό, κατά το μέτρο του δυνατού, να υιοθετούν μέτρα που ενισχύουν το διεθνές εμπόριο, αντί να το περιορίζουν» (*).

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω η Γερμανία, η οποία έχει συνυπογράψει τη συμφωνία, θα έπρεπε να παίρνει μόνη της μέτρα, για να εξισορροπεί το εμπορικό της ισοζύγιο – κυρίως να αυξάνει τις εισαγωγές της προωθώντας τα ξένα προϊόντα στην αγορά της, επειδή αυτό ακριβώς ενισχύει το εξωτερικό εμπόριο και δεν το περιορίζει.

Αφού όμως δεν το κάνει, τότε είναι υποχρεωμένες οι άλλες χώρες να φροντίσουν είτε την υποχρεώσουν, είτε να επιβάλλουν εισαγωγικούς δασμούς στα προϊόντα της – οπότε σωστά το ανέφερε ο κ. Trump, ενώ είναι ανόητες εκείνες οι χώρες της ΕΕ και της Ευρωζώνης που δεν το κάνουν.

Συνεχίζοντας, το γεγονός ότι δεν επιβλήθηκαν μέχρι σήμερα κυρώσεις στη Γερμανία εκ μέρους του ΠΟΕ οφείλεται στο ότι, το μισθολογικό, τιμολογιακό και νομισματικό «dumping» που εφαρμόζει είναι καλά κρυμμένο πίσω από το προστατευτικό τείχος της νομισματικής ένωσης. Εν τούτοις, όπως συμβαίνει πάντοτε, η παρανομία δεν τιμωρείται όσο δεν υπάρχει κατήγορος – κάτι που όμως φαίνεται να αλλάζει, μετά την ανάληψη της αμερικανικής κυβέρνησης από τον κ. Trump.

Εκτός αυτού, οι κανόνες του ΠΟΕ όσον αφορά το τιμολογιακό «antidumping», αφορούν κυρίως την απαγόρευση της πώλησης εμπορευμάτων κάτω από το κόστος παραγωγής τους – κάτι που δεν ισχύει εντός της Γερμανίας, η οποία βρίσκει επί πλέον τρόπους να πριμοδοτεί τις εξαγωγικές της επιχειρήσεις κρυφά (άρθρο).

Έχει δε συχνά το θράσος να παραπονιέται για τα εμπόδια που τοποθετούν στις εξαγωγικές επιχειρήσεις της οι τρίτες χώρες, όταν η ίδια υιοθετεί πολύ περισσότερα – είτε έμμεσα, με την αιτιολογία ότι δεν πληρούν τις δικές της προδιαγραφές κοκ., είτε άμεσα όπως στο παράδειγμα της Κίνας

Εν προκειμένω σχεδιάζει μέσω της ΕΕ την αύξηση των δασμών για τις κινεζικές εισαγωγές ατσαλιού από το 20% στο 265% – δήθεν για τη διάσωση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας ατσαλιού, καθώς επίσης για την αποφυγή του αθέμιτου ανταγωνισμού!

Ολοκληρώνοντας η Γερμανία, η οποία διενέργησε δύο παγκοσμίους πολέμους, αιματοκύλισε την Ευρώπη, «γαλούχησε» το ναζισμό και δρομολόγησε το Ολοκαύτωμα, όπου αντί να τιμωρηθεί της χαρίστηκε το 50% των χρεών της, η πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα ανάπτυξης, καθώς επίσης ένα σχέδιο Μάρσαλ, ενώ της επετράπη να ενωθεί ξανά, έχει το θράσος να κατηγορεί τις Η.Π.Α. για προστατευτισμό και αυταρχική συμπεριφορά – εκείνη τη χώρα δηλαδή που κυριολεκτικά της χάρισε τα πάντα, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντάλλαγμα.

Προφανώς λοιπόν πρόκειται για το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη, χωρίς απολύτως καμία διάθεση υπερβολής – για μία χώρα που δεν διστάζει να εκμεταλλευθεί τους πάντες και τα πάντα, για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα.

Κλείνοντας ακολουθεί ένας μικρός κατάλογος με τις δηλώσεις του προέδρου Trump για διάφορες χώρες – από τις οποίες μπορεί να διαπιστώσει κανείς τις προθέσεις του (υπενθυμίζουμε πως η Ταιβάν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Κίνας, ενώ οι Η.Π.Α. δεν διατηρούσαν διπλωματικές επαφές τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, λόγω σεβασμού προς την Κίνα).

(*) Ο κανονισμός ΧΙΙ της GATT στα αγγλικά: «… any contracting party, in order to safeguard its external financial position and its balance of payments, may restrict the quantity or value of merchandise permitted to be imported… Contracting parties undertake, in carrying out their domestic policies, to pay due regard to the need for maintaining or restoring equilibrium in their balance of payments on a sound and lasting basis and to the desirability of avoiding an uneconomic employment of productive resources. They recognize that, in order to achieve these ends, it is desirable so far as possible to adopt measures which expand rather than contract international trade. Article XII*: Restrictions to Safeguard the Balance of Payments (3 a)»

Πηγή: analyst.gr