Αυτό είναι το σχέδιο της ΕΕ: Αποικία δούλων η Ελλάδα!

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ - ΤΟ PLAN B ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Οι εξελίξεις που ακολούθησαν μετά και τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών στις 7 Μαρτίου αποδεικνύουν πλέον περίτρανα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να παραμείνουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι αρκετοί μέσα στην Ευρώπη των 28 φαίνονται έτοιμοι να υιοθετήσουν ...
ένα «εναλλακτικό σχέδιο»: ένα «Plan B» που θέλει τη χώρα μας να μετατρέπεται σε ένα απέραντο εργοτάξιο ανθρωπίνων ψυχών, που θα εργάζονται με μισθούς πείνας και θα διαβιώνουν με συνθήκες που σίγουρα θα προσιδίαζαν στις αντίστοιχες των στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δεν πρόκειται για ακόμη μία θεωρία συνωμοσίας. Είναι μια πραγματικότητα που ξεπερνά τα όρια του ανθρωπισμού, της ηθικής και της αλληλεγγύης, μετατρέποντας ανερυθρίαστα σε υποχείρια τους ίδιους ανθρώπους που από τη μια στιγμή στην άλλοι βρέθηκαν «πλάνητες και ανέστιοι», χωρίς πατρίδα, εγκλωβισμένοι σε μια χώρα που ούτε γνωρίζουν, αλλά ούτε και θέλουν να μείνουν σε αυτή.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Στις 29 Φεβρουαρίου 2016, μία μόλις εβδομάδα πριν την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό, η αμερικανική εφημερίδα «The Wall Street Journal» (WSJ), αποκάλυπτε ότι η ΕΕ ήταν έτοιμη να παράσχει οικονομική βοήθεια ύψους 700 εκατ. ευρώ σε χώρες που βρίσκονται αντιμέτωπες με την προσφυγική κρίση.

Στο ίδιο κείμενο, η δημοσιογράφος της WSJ Βαλεντίνα Ποπ υπογράμμιζε, επικαλούμενη δήλωση Ευρωπαίου αξιωματούχου ότι νωρίτερα τον Φλεβάρη, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ είχε υποσχεθεί στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα οικονομική ενίσχυση ύψους 500 εκατ. ευρώ, ώστε να αντιμετωπίσει την επικείμενη ανθρωπιστική κρίση. Οι εκτιμήσεις, μάλιστα, Ελλήνων αξιωματούχων ανέφεραν πως το συνολικό κόστος του προσφυγικού για τη χώρα μας, μόνο για φέτος, δεν αποκλείεται να φτάσει το 1 δισ. ευρώ.

Η αποκάλυψη προκάλεσε σάλο τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα, ωστόσο κανείς δεν αντέδρασε.

Ερευνητικές ομάδες, think tank και ιδρύματα: Δημιουργώντας το κατάλληλο έδαφος για το «Plan B»

Τρεις ημέρες πριν τη δημοσίευση του συγκεκριμένου άρθρου, στις 26 Φεβρουαρίου 2016 είχε πραγματοποιηθεί στη γερμανική πρωτεύουσα η εκδήλωση “Bellevue Forum”, με κεντρικό θέμα την «Προσφυγική Κρίση στην Ευρώπη».

Στη συγκεκριμένη εκδήλωση παραβρέθηκε, ως καλεσμένη του Γερμανού προέδρου Γιοακίμ Γκάουκ, η πρόεδρος του «Δικτύου» για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, Άννα Διαμαντοπούλου. Στην παρέμβασή της η κ. Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι «για την Ευρώπη η κρίση αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε ευκαιρία εμπλουτισμού του εργατικού δυναμικού της γηράσκουσας ηπείρου, αλλά προϋπόθεση είναι η δημιουργία νέων ισχυρών ευρωπαϊκών μηχανισμών (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου), η αλλαγή των υφιστάμενων προβληματικών (Δουβλίνο ΙΙ) και η απαρέγκλιτη τήρηση του action plan μεταξύ ΕΕ- Τουρκίας».

Μία ημέρα μετά τη δημοσίευση του άρθρου της WSJ, την 1η Μαρτίου, το ΚΕΦΙΜ (Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών) διοργάνωνε στο κτήριο των εκδόσεων «Νομική Βιβλιοθήκη», εκδήλωση με θέμα «Πρόταση για τη Λειτουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην Ελλάδα».

Η «Πρόταση για τη Λειτουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην Ελλάδα», είναι προϊόν της συνεργασίας του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών, της ομάδας μελέτης των φοιτητών της Νομικής Σχολής Αθηνών και εκδόθηκε υπό την καθοδήγηση του ιδρύματος «Friedrich Naumann Foundation for Freedom».

Μεταξύ των προσκεκλημένων ήταν και πάλι η κ. Διαμαντοπούλου (μέσω ζωντανής διαδικτυακής σύνδεσης), ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, συγγραφέας και διευθυντής του του Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Εξελίξεων του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας, ο Χρήστος Δήμας, βουλευτής Κορινθίας της ΝΔ και τομεάρχης Δημοσιονομικής Πολιτικής, ο Χάρης Θεοχάρης, βουλευτής Β’ Αθηνών του Ποταμιού και ο Αθανάσιος Τσιούρας, νομικός και σύμβουλος του ΚΕΦΙΜ.

Τι είναι, όμως, αυτές οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ);

Οι ΕΟΖ αποτελούν μια καθαρά γερμανική σύλληψη και ιδέα και αφορούν στον κατακερματισμό μιας χώρας σε ζώνες, μέσα στις οποίες επικρατούν ελάχιστη ή μηδενική φορολογία, εργασιακές σχέσεις που θυμίζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικών έργων των Ναζί, αλλά και ανύπαρκτοι πολεοδομικοί κανόνες.

Μέσα σε αυτά τα ιδιόμορφα «γκέτο», διαμορφώνεται ένα πρόσφορο περιβάλλον για την άμεση προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι οποίες έχουν προτάσσουν δήθεν την ανάπτυξη της εκάστοτε εγχώριας οικονομίας καθώς και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και διόλου ρόδινη: επί της ουσίας οι ΕΟΖ συνιστούν κλειστές περιοχές, όπου οι μεγάλες εταιρείες κερδίζουν πακτωλό χρημάτων και εγκαθιδρύουν ένα καθεστώς εργασιακών σχέσεων στο πρότυπο της Ασίας, χωρίς να παρέχουν κανένα απολύτως οικονομικό όφελος στην οικονομική δραστηριότητα της εκάστοτε χώρας.

Όσο για τις συνθήκες εργασίας; Δείτε το απόσπασμα από το εκτενές άρθρο του «Ριζοσπάστη» στις 25 Σεπτεμβρίου 2011, με θέμα τις ΕΟΖ.

«Σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 - 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων, ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει ότι για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας.

Σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο ποικίλλει από τις 54 ως τις 77 ώρες τη βδομάδα.

Ειδικές Οικονομικές Ζώνες υπάρχουν σε Κίνα, Αγκόλα, Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν, Ιορδανία, Καζακστάν, Ομάν, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νότια Κορέα, Ρωσία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καμπότζη, Περού κ.α.».

Με απλά λόγια, το γερμανικό -και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκό- «Plan B» για την αντιμετώπιση του προσφυγικού βασίζεται στη δημιουργία ΕΟΖ εντός του ελληνικού γεωγραφικού χώρου, όπου ήδη έχουν καταλύσει δεκάδες χιλιάδες μετανάστες.

Βάσει αυτού του σκεπτικού, η Ελλάδα μετατρέπεται σε εκείνο που επίμονα απευχόταν σε κάθε ευκαιρία ο Αλέξης Τσίπρας, δηλαδή σε μια τεράστια «αποθήκη ψυχών», και μάλιστα «γκετοποιείται», μετατρεπόμενη σε μια «αποικία δούλων», ώστε να απασχολούνται «δημιουργικά» άνθρωποι ταλαιπωρημένοι για όσο διάστημα παραμένουν στην χώρα.

Μάλιστα, στις βλέψεις του Βερολίνου, ειδικότερα μετά και το οριστικό κλείσιμο του Βαλκανικού Διαδρόμου για τους πρόσφυγες, φαίνεται ότι βρίσκεται η δημιουργία ΕΟΖ σε περιοχές, όπως η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία, όπου ήδη υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις προσφύγων και μεταναστών.

Βεβαίως, όπως προκύπτει από τα γεγονότα, αυτό το σχέδιο φαίνεται να ενστερνίζεται και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει την Άνγκελα Μέρκελ με τις συμβιβαστικές πολιτικές της περί ανοικτών συνόρων.

Η καγκελάριος βρίσκεται ήδη στη δίνη έντονης κριτικής από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματός της, τους Χριστιανοκοινωνιστές, ενώ η ήττα που υπέστη η ίδια στις κρατιδιακές εκλογές της περασμένης Κυριακής (Βάδη-Βιτεμβέργη, Σαξονία-Άνχαλτ και Ρηνανία-Παλατινάτο) και η είσοδος του ξενοφοβικού κόμματος AfD καταδεικνύει το κλίμα που επικρατεί στη χώρα.

Ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα

Εάν εξετάσει κανείς προσεκτικά αυτό το «εναλλακτικό» σχέδιο μπορεί εύκολα να καταλήξει σε κάποια χρήσιμα, για όλη αυτή τη συζήτηση, συμπεράσματα και ίσως να αποκτήσει τα χαμένα κομμάτια που έλειπαν από το «παζλ» της προσφυγικής κρίσης που σοβεί στην ΕΕ.

Πρώτα απ’ όλα, η σπουδή με την οποία διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι επιχειρούν να ανοίξουν άρον-άρον το θέμα των ΕΟΖ εγείρει εύλογες απορίες. Ειδικά, όταν αυτή συνοδεύεται από δηλώσεις και τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών (Ξυδάκης, Μουζάλας, Τόσκας κλπ.), ότι «το προσφυγικό θα ενισχύσει το εργατικό δυναμικό της χώρας» ή ότι «θα επιφέρει σημαντική λύση στο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας», γίνεται αμέσως αντιληπτό τι απίστευτα συμφέροντα διακυβεύονται στο παρασκήνιο.

Ουσιαστικά προλειαίνουν το έδαφος, επιχειρώντας να πείσουν τους πολίτες ότι όλο αυτό που συμβαίνει είναι καλό για τη χώρα και μάλιστα φροντίζουν τεχνηέντως να προετοιμάσουν τον κόσμο για αυτό που έρχεται.

Ίσως έτσι εξηγείται και η δήλωση του αρμόδιου Συντονιστή για το προσφυγικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος, σε συνέντευξη που παραχώρησε την Κυριακή (13/03/2016) στους βρετανικούς Financial Times είπε ότι δεν αποκλείεται οι πρόσφυγες να παραμείνουν εντός του ελλαδικού χώρου έως και δύο χρόνια.

Ίσως με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να εξηγηθεί και η ξαφνική μεταστροφή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, μία ημέρα μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου, όταν μέσω twitter ευχαριστούσε τις χώρες του Βίζενγκραντ που κράτησαν κλειστά τα σύνορά τους, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα εξέφραζε στο πλευρό του κ. Τσίπρα τη δήθεν αλληλεγγύη του προς την «δοκιμαζόμενη Ελλάδα».

Όμως και αυτοί που τάχα κόπτονται για το καλό των προσφύγων είναι εν τέλει οι ίδιοι που θέλουν να τους εξανδραποδίσουν! Γιατί και σε αυτή την περίπτωση ο απόλυτος κυρίαρχος είναι ένας: το χρήμα. Η ξενοφοβία ενδύεται το μανδύα του δήθεν ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Η τέλεια μεθόδευση!

Η Ελλάδα βρίσκεται, το δίχως άλλο, στην κόψη του ξυραφιού. Δυστυχώς ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έσπειρε ανέμους. Όμως, φαίνεται πως δεν μπορεί να διανοηθεί τι είδους θύελλες θα θερίσει στο άμεσο μέλλον, ειδικά με αυτού του είδους τις τακτικές που ακολουθεί απέναντι στο προσφυγικό.

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/