Όσες καταδίκες κι αν γραφούν και ειπωθούν, εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας θα παρακολουθήσουν με πραγματικό πάθος τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο, ακριβώς όπως παρακολουθούν την Γιουροβίζιον και τους «αγώνες» του πρωταθλήματος. Αυτοί είναι ξοφλημένοι προς το παρόν. Είναι φίλοι και σύμμαχοι ενός συστήματος που γεννά το έγκλημα, την φτώχεια και τον φόνο. Είναι συμβιβασμένοι με το έγκλημα, την φτώχεια και τον φόνο. Αδιάφοροι συνεργοί. Είναι, όπως είπαν και λένε πολλοί, ο «όχλος» που αποδέχεται και δικαιολογεί τα πάντα για ένα «ματς» κι ένα μουχλιασμένο ξεροκόμματο. Είναι το «σκουλήκι που μες τη λάσπη που τρέφεται και ζει το συντρίβει ο διαβάτης και το θάβει», όπως απήγγειλε ο Φάουστ χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του.
Συγκροτούν «το Πνεύμα του Λαού». Υποστηρίζουν και ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Χρυσή Αυγή κ.λ.π., βρίζοντας, φτύνοντας, γλείφοντας και «υπερηφανευόμενοι» ότι αυτοί είναι οι περισσότεροι. Το μοναδικό καύχημά τους είναι ότι αποτελούν την πλειοψηφία.
Όταν οι Ολυμπιακοί αγώνες του Ρίο τελειώσουν θα αρχίσουν να ασχολούνται πάλι με τον «πούστη τον γείτονα», «τον ρουφιάνο τον συνάδελφο», τον περιπτερά που δεν έκοψε απόδειξη και να ζηλεύουν τον νταβατζή της γειτονιάς που είναι «μάγκας».
Υπάρχουν και οι άλλοι, οι «ανωτέρου επιπέδου», οι καλλιτέχνες, οι ακαδημαϊκοί, οι παντός φύσης διανοούμενοι, που κατακρίνουν την υποκρισία των Ολυμπιακών αγώνων, της Γιουροβίζιον και, γενικά, κάθε είδος θεάματος και δράσης στο οποίο οι ίδιοι δεν παίζουν κάποιον επικερδή ρόλο, που ξέρουν πολύ καλά την σημερινή, φονική πραγματικότητα, αλλά υπερασπίζονται το σύστημα είτε άμεσα και χοντροκομμένα είτε «λεπτά» και «έμμεσα», αφού τρέφονται και αναπαράγονται από αυτό. Είναι αυτοί που υπογράφουν σωρηδόν κείμενα υπέρ της παγκοσμιοποίησης, των διαφόρων δήθεν κοινωνικών, δήθεν κινημάτων, που παίρνουν τρέχοντας θέση απέναντι σε «καυτά» ζητήματα, αλλά δεν ασχολούνται με το «κοινότυπο» ζήτημα του φόνου ενός λαού. Πολλοί από αυτούς είναι «αριστεροί με αγωνιστικό παρελθόν». Πολλοί κατάγονται από «οικογένειες ανταρτών». Ποιοτικά είναι όμοιοι με τον χαφιέ του εργοστασίου με την κιτρινισμένη μούρη και τον ρουφιάνο της γειτονιάς που υποψιάζεται για τρομοκράτη κάθε γείτονα φοιτητή.
Όλοι αυτοί είναι άχρηστοι. Δεν πείθονται, αφού η αποσύνθεση του εγκεφάλου και της συνείδησης τους έχει αποστερήσει από κάθε κριτική ή δημιουργική ικανότητα. Είναι χαλασμένα προϊόντα μιας σάπιας εποχής. Στο μέλλον, οι άνθρωποι θα κοιτούν φωτογραφίες ή σκίτσα τους, όπως εμείς, σήμερα, κοιτάζουμε σκίτσα των λεπρών του Μεσαίωνα που περιδιάβαιναν άσκοπα τα μονοπάτια χτυπώντας προειδοποιητικά τα κουδούνια τους.
Σήμερα, αυτοί που κάνουν την διαφορά, είναι οι ελάχιστοι, ίσως χίλιοι, ίσως εκατό, ίσως δέκα που έχουν αρνηθεί τα ιερά και τα όσια. Είναι αυτοί που τρέχουν σε πορείες, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, που μιλούν σε όλους, που προσπαθούν να αφυπνίσουν με πολιτικό λόγο και πράξη, που κάνουν περισσότερα από όσα αναλογούν στον αριθμό τους, που έχουν διακριβώσει τα αίτια του κακού, ή, έστω, τα έχουν διαισθανθεί και καταφέρονται εναντίον τους.
Ο επίσημος και ανεπίσημος κρατικός μηχανισμός και τα ΜΜΕ τους χτυπούν, προσπαθούν να τους φοβίσουν, να τους εκβιάσουν, να τους διασύρουν. Τους βασανίζουν, τους σέρνουν σε φυλακές και δικαστήρια, αλλά αυτοί, οι ελάχιστοι, οι «αδύναμοι» επιμένουν κόντρα στον καιρό. Οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γείτονες, οι δάσκαλοι προσπαθούν να τους απομονώσουν και να τους περιθωριοποιήσουν, αλλά αυτοί αδιαφορούν, επειδή αδιαφορούν και μισούν την σημερινή κοινωνία. Δεν ενδιαφέρονται, δεν θέλουν το βόλεμα μέσα σε βόθρους ή σφαγεία. Λοιδωρούν αυτούς που τους εχθρεύονται, τους πολλούς και «φρόνιμους» και χλευάζουν τους νικητές. Σπίτι και οικογένεια είναι ο αγώνας και μόνο ο αγώνας.
Εκεί ζουν, λυπούνται, χαίρονται, ερωτεύονται, εκεί ο άντρας βρίσκει γυναίκα και η γυναίκα βρίσκει άντρα. Στενός ο τόπος, σκοτεινός, μα εβρόντουνε απ’ τα γέλια.
Εκεί ζουν, λυπούνται, χαίρονται, ερωτεύονται, εκεί ο άντρας βρίσκει γυναίκα και η γυναίκα βρίσκει άντρα. Στενός ο τόπος, σκοτεινός, μα εβρόντουνε απ’ τα γέλια.
Αναζητούν αδιάκοπα το άλλο, το Καινούργιο, το γήινο σφιχτοδεμένο με το ουράνιο, το ανόθευτο, με μια δύναμη ανήκουστη και βέβηλη. Κοροϊδεύουν αδίστακτα τα λάθη τους και τις αδυναμίες τους. Είναι οι προάγγελλοι του Καινούργιου και το Καινούργιο, που θα έρθει ενάντια στην θέληση των σημερινών ισχυρών, τους εμφυσεί δύναμη απαλλαγμένη από δισταγμούς.
Εξολοθρευτές θα τους πουν, περιφρονητές του Καλού και του Κακού. Μα μόνο αυτοί θερίζουν και μόνο αυτοί πανηγυρίζουν.
Πηγή: στον ΤΟΙΧΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου