Μετά συγχωρήσεως… - του Καρτέσιου

Βλέπω την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, κρυφοέκπληκτους κάθε φορά να σχολιάζουν τον Αλέξη Τσίπρα ως έναν αριστερό που… «τι να συμβαίνει και τα κάνει αυτά;».

Αυτή η προσκόλληση στο «αριστερός», δυστυχώς μετατρέπει άξιους ανθρώπους σε απολογητές του κ. Τσίπρα που προσπαθούν αγωνιωδώς να τον υπερασπιστούν και ατυχώς να τον δικαιολογήσουν με ατάκες τύπου «ξέρει τι κάνει», «φταίνε οι προηγούμενοι», έως και το μεταφυσικό «έχετε υπομονή» λες και η υπομονή από μόνη της σώζει.

Αν όμως πιστέψουμε στις αγνές προθέσεις του μερκελιστή, τραπεζολάγνου και μνημονιακού πλέον κ. Τσίπρα, μήπως θα είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε ...
και ότι η κ. Γεννηματά έγινε αριστερή επειδή λέει αυτά που έλεγε ο κ. Τσίπρας όταν ήταν στην αντιπολίτευση;

Μήπως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και ειλικρινή μεταμέλεια στους αρχηγούς και βουλευτές της ΝΔ επειδή τώρα δεν ψηφίζουν τα μέτρα χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε ο κ. Τσίπρας από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Πέρασε αρκετός χρόνος ώστε η άρνηση του γεγονότος πως ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κάνουν απλώς τράμπα στις μνημονιακές βάρδιες της ίδιας πολιτικής, να οφείλεται αποκλειστικά σε συναισθηματικούς λόγους. Ή και σε εγωιστικούς, καθώς για κάποιους ανθρώπους θεωρείται εγκληματικό να αναγνωρίσουν το λάθος τους ή να παραδεχθούν την κοροϊδία που υπέστησαν.

Είναι και τα τρία κόμματα αφόρητα ίδια. Και η επιβίωσή τους οφείλεται ακριβώς στο ότι πολλοί εξακολουθούν να ανακαλύπτουν διαφορές. Όμως, το ξαναλέω, όσοι επιμένουν να θεωρούν λογική και αναγκαία τη μνημονιακή στροφή Τσίπρα, θα πρέπει να εξηγήσουν στους εαυτούς τους για ποιο λόγο δεν θεωρούν ειλικρινή και αναγκαία την αντιμνημονιακή στροφή της Γεννηματά καθώς και του όποιου επόμενου αρχηγού της ΝΔ.

Φυσικά και δε θέλω μπλεχτώ άλλο με την απάντησή τους. Είναι οπαδικού χαρακτήρα και απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν είναι μόνο τα κόμματα εξουσίας ολόιδια μεταξύ τους, αλλά και οι οπαδοί τους. Το λέω με σιγουριά καθώς, όσες φορές τόλμησα να ακούσω την απάντηση, κατέληγε πάντα σ” ένα «συγκρίνεις τώρα την Γεννηματά και τον Μεϊμαράκη με τον Τσίπρα;». Εννοώντας φυσικά ότι η Γεννηματά και ο Μεϊμαράκης δεν είναι αριστεροί. Κι ο καυγάς ξεκινά όταν απλώς ρωτάω κι εγώ «Γιατί, είναι ο Τσίπρας;». Σκέτη κούραση και ταλαιπωρία. 

Πηγή: kartesios.com