Για να αποκτήσεις κάτι που δεν έχεις, πρέπει να κάνεις κάτι που δεν έκανες.

του Γιώργου Υφαντή

20 Σεπτεμβρίου 2014. Οργανώνεται και εκτελείται μηχανοκίνητο κομβόϊ για τη μη σωστή λειτουργία του Νοσοκομείου Αγρινίου. Μία κινητοποίηση με τα ίδια ακριβώς αιτήματα. Παρόντες άνθρωποι από απλούς φορείς, συνελεύσεις, σωματεία που γνώριζαν το πρόβλημα και επιθυμούσαν λύση.

Μαζί υπήρχαν και άλλοι που γνώριζαν το πρόβλημα αλλά επιθυμούσαν καρέκλες και εξουσίες.

Μέσα στον χρόνο που πέρασε έγιναν κινητοποιήσεις κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, κινητοποιήσεις και επανασυνδέσεις του νερού και του ρεύματος σε ανθρώπους που ήταν κάποτε νοικοκύρηδες αλλά τους οδήγησαν στη φτώχεια. Κινητοποιήσεις έγιναν και κατά των πλειστηριασμών. Πετύχαμε κάτι; Άλλες φορές ναι και άλλες όχι. Μόνοι μας δεν μπορούμε , θέλουμε δύναμη χεριών και ψυχών για αγώνες ανένδοτους και διαρκείας.

Μην λυπάστε αλλά να οργίζεστε.

Να λυπάστε τους πολιτισμούς που έχουν σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

Να λυπάστε πολιτισμούς που δεν υψώνουν τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.

Να λυπάστε πολιτισμούς που επαναστατούν μόνο όταν βρεθεί ο λαιμός τους ανάμεσα στο σπαθί και στην πέτρα.

Ψυχή βαθιά αγαπητοί μου συμπολίτες γιατί ο τόπος μας δεν ήταν ποτέ μαθημένος στα εύκολα. Μας σταματούσαν πάντα οι εφιάλτες ...
και η διαφθορά. Ο νόμος μας πάντα παραμελημένος από την κεντρική εξουσία, αναπτύσσονταν με τον καθημερινό μόχθο και αγώνα όλων μας.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες όμως το αυτονόητο δεν αμφισβητούνταν. Και πόσο ποιο αυτονόητο μπορεί να είναι κάτι από το να υπάρχει ένας καρδιολόγος σε μία έκτακτη ανάγκη σε ένα νοσοκομείο που εξυπηρετεί τόσες χιλιάδες πολίτες;

Σκεφτείτε το.

Είμαστε στο 2016, έχουμε ένα σύγχρονο κτίριο έξω από την πόλη μας και δεν ξέρουμε αν θα βρούμε την υποστήριξη που αρμόζει όταν το χρειαστούμε.

Αν θα λειτουργεί η καρδιολογική κλινική.

Αν θα λειτουργεί η παιδιατρική.

Αν θα λειτουργεί η μονάδα τεχνητού νεφρού

Μα ακόμα χειρότερα, τι θα γίνει σε μια επιδημία; Πόσα παιδιά πρέπει να θάψουμε για να κινητοποιηθούμε;

Αυτό που μας φαίνεται αδιανόητο και παράλογο δεν προέκυψε από παρθενογένεση.

Η εξόφθαλμη ανεπάρκεια των εκπροσώπων του νομού μας σε βάθος χρόνου, η κοντόφθαλμη προσέγγιση των τοπικών αρχόντων και όλων των εμπλεκομένων φορέων που αντί να συγκλονίζονται από το μέγεθος των προβλημάτων αναλώνονται σε στείρες αντιπαραθέσεις προσδοκώντας το όποιο πολιτικό όφελος, η στοχευμένη υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας προς όφελος των αναπτυσσόμενων ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι πραγματικότητες που επιδεινώνουν το πρόβλημα και εμποδίζουν τη λύση του.

Η καρδιά του προβλήματος όμως είναι βαθιά πολιτική.

• Νοσοκομείο δεν έχουμε για τον ίδιο λόγο που όταν κάποιοι από εμάς γυρίσουμε σπίτια μας θα τα βρούμε παγωμένα γιατί έχουμε χρόνια να βάλουμε πετρέλαιο.
• Νοσοκομείο δεν έχουμε γιατί πολλοί από εμάς δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε το φροντιστήριο των παιδιών μας.
• Νοσοκομείο δεν έχουμε γιατί πολλοί από εμάς δεν ξέρουμε αν το σπίτι μας που το έχουμε χρυσοπληρώσει με το αίμα της καρδιάς μας αύριο αν θα είναι δικό μας.
• Νοσοκομείο δεν έχουμε διότι ο γείτονάς μας εδώ και καιρό δεν έχει ρεύμα στο σπίτι του.

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα δεν έχουμε λοιπόν τις αρμόζουσες σε ένα σύγχρονο κράτος του 2016 παροχές υγείας.

Γιατί τα χρήματα που θα έπρεπε να δίνονται για την υγεία και για όλα τα άλλα που προηγουμένως περιέγραψα ταΐζουν ένα αδηφάγο τέρας.

Μας φόρτωσαν μία επιδημία μνημονίων, ένα χρέος, καταχρηστικό και απεχθές σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού.

Τρέφουν τους αριθμούς σε βάρος της ζωής και της υγείας των ανθρώπων.

Η χώρα είναι εδώ και καιρό αποικία χρέους. Δυστυχώς δεν είμαστε κυρίαρχο κράτος, εθνικά ανεξάρτητο αλλά μνημονιακό προτεκτοράτο. Ανάξιοι κυβερνήτες σε μία ατέρμονη σκυταλοδρομία ενδοτικότητας αλλάζουν με ευκολία δεξιά και αριστερά κοστούμια και διαλύουν τις ζωές μας. Και εμείς «Μοιραίοι και άβουλοι» κάνουμε συνεχώς εκπτώσεις στη λογική και την αξιοπρέπεια.

Η κατάντια αυτή δεν είναι μόνο δική τους. Είναι και δική μας.

Ας είναι το σημερινό συλλαλητήριο ένα πρώτο βήμα σε μια διαρκή διεκδίκηση αξιοπρέπειας. Ένα πρώτο βήμα που μπορεί, εάν δεν πάρουν άμεσα το μήνυμα, να κλιμακωθεί.

Στην παρούσα κατάσταση αυτό μπορεί να γίνει όταν ο καθένας από εμάς στέκει με όλες τις δυνάμεις του δίπλα σε κάθε τάξη που δίκαια εξεγείρεται.

Όλοι μας πρέπει να νιώθουμε ότι είμαστε αγρότες, ότι είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, ότι είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες. Όλοι πρέπει να νιώθουμε ότι είμαστε πολίτες που οφείλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε αυτούς που διαλύουν το δικό μας παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας.

Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι για να αποκτήσεις κάτι που δεν έχεις πρέπει να κάνεις κάτι που δεν έκανες.

Έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

Σας χαιρετώ με δύο στίχους του Παλαμά:

Χρωστάμε σε όσους πέρασαν

που θ’άρθουν, θα περάσουν

σκληρά θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι και οι νεκροί

Ο Γιώργος Υφαντής είναι μέλος του σωματείου: «Δικαίωμα στη Ζωή» και μέλος του ΕΠΑΜ. Το κείμενο αυτό διαβάστηκε στο συλλαλητήριο για το Νοσοκομείο Αγρινίου την 27/1/2016

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - ΕΠΑΜ