Το ριφιφί και ο… παλιοκερατάς!

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Το τελευταίο διάστημα και μετά το καταλυτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου και τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα που ακολούθησαν αντιστρέφοντας με τον πιο επονείδιστο τρόπο την βούληση του 61,3%, εντάθηκε η πολεμική ενάντια σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι η μόνη δόκιμη λύση για τη χώρα είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους και η ρήξη με την ευρωένωση. Και μάλιστα όχι μόνο από την πλευρά των γνωστών συμπολιτευόμενων - αντιπολιτευόμενων κύκλων, που ευθύνονται στο κατ’ εξακολούθηση έγκλημα κατά της χώρας και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και από την υποτίθεται «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση αναπτύσσεται η φιλολογία περί της ανυπαρξίας μιας εναλλακτικής απέναντι στην υποχώρηση, την αποδοχή των εκβιασμών και την ολοκληρωτική ταπείνωση.

Επιβάλλοντας μια ταφική σιγή σε οποιαδήποτε διαφορετική φωνή, οι συνασπισμένες δωσιλογικές δυνάμεις της αριστεράς και της δεξιάς, συνεπικουρούμενες από τους θρησκόληπτους γραφειοκράτες του ...
Περισσού, προσπαθούν να ταυτίσουν την όποια εναλλακτική πρόταση υπάρχει και διακινείται μέσα στον κόσμο από δυνάμεις που εξ αρχής είχαν ταχθεί υπέρ της διαγραφής του χρέους και τη ρήξη με την ευρωένωση, ως πρόταση που ταυτίζεται:

α) Είτε με την πρόταση Σόιμπλε για 5ετές time out της χώρας από την ευρωζώνη.

β) Είτε με τα μεγάλα συμφέροντα που έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και καραδοκούν ώστε να επιστρέψουν και να αγοράσουν έναντι πινακίου φακής τις περιουσίες των Ελλήνων, δηλαδή την περίφημη πια «συμμορία της δραχμής».

γ) Είτε τέλος γελοιοποιώντας την όποια διαφορετική πρόταση με τα περί δήθεν ριφιφί στην Τράπεζα της Ελλάδας και το νομισματοκοπείο.

Επί κεφαλής αυτής της τεράστιας εκστρατείας κατασυκοφάντησης κάθε εναλλακτικής -στην ακολουθούμενη πολιτική- πρότασης, και στην απειλή ακόμα και στην ποινικοποίησή της, τέθηκε ο κύριος υπεύθυνος του σημερινού αδιεξόδου πρωθυπουργεύων Αλέξης Τσίπρας. 

Φυσικά αυτός, αφού οποιοσδήποτε άλλος από τους γνωστούς υπερασπιστές της άποψης «δεν υπάρχει εναλλακτική», αναλάμβανε την προάσπιση του μονόδρομου της υποταγής και της ταπείνωσης, έχει ήδη καταστεί καταγέλαστος και δεν πείθει κανέναν, από το Σαμαρά και το Βενιζέλο, μέχρι τον ποταμίσιο Θεοδωράκη.

Πολύ πρόθυμα ο Αλέξης Τσίπρας, δείχνοντας το πιο αμείλικτο και συνάμα χυδαίο πρόσωπο κάθε επιβήτορα και σφετεριστή της εξουσίας που του εμπιστεύθηκε ο λαός, απευθυνόμενος προς όλες τις κατευθύνσεις είπε μόλις προχθές: «Μέχρι σήμερα, αντιδράσεις βλέπω, ηρωικές δηλώσεις διαβάζω, αλλά καμία πρόταση εναλλακτική στο εκβιαστικό δίλλημα της 12ης Ιούλη δεν άκουσα. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι το εναλλακτικό αριστερό σχέδιο είναι το Σχέδιο Σόιμπλε, η αρπαγή του στοκ των χαρτονομισμάτων της ΕΚΤ ή το να δίνουμε στους συνταξιούχους χαρτάκια «iou» αντί για συντάξεις, ας βγουν να το εξηγήσουν στον ελληνικό λαό. Και να μη κρύβονται πίσω από την ασφάλεια της δικής μου υπογραφής».

Μια άτεχνη προσπάθεια ταύτισης κάθε διαφωνούντα με τις επιλογές του, με το Σόιμπλε, τα IOU του δικού του υπουργού Μάρδα, ή με τις «χαριτομενιές» του Βαρουφάκη, που όπως είχαμε προβλέψει, έγκαιρα θα εγκατέλειπε το σκάφος.

Το «σύστημα» παίζει τα ρέστα του. Γνωρίζοντας ότι πλέον έχουν καεί και τα τελευταία χαρτιά του, επενδύει στον Τσίπρα, που πρόθυμα δέχτηκε το ρόλο να συνθλίψει κάθε κοινωνική αντίδραση. Νέος και επικοινωνιακά χαρισματικός και έχοντας το «ηθικό» πλεονέκτημα της υποτιθέμενης αριστεράς, που πρώτη φορά κυβερνά και μιας 5μηνης υποτίθεται σκληρής διαπραγμάτευσης, είναι ο ιδανικός «δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο», εκμεταλλευόμενος της υπαρκτές αδυναμίες και την έλλειψη στοιχειώδους σχεδιασμού των εσωκομματικών αντιπάλων του, στις δοσμένες συνθήκες. Για τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν γίνεται συζήτηση. Αυτά έτσι κι αλλιώς είναι «καμένα» και βυθισμένα στην πιο βαθειά απαξίωση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και δεν φαίνεται να μπορούν να ανακάμψουν σε κοντινό χρόνο.

Το κατοχικό καθεστώς γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Τσίπρας δεν είναι λιγότερο αναλώσιμος, από τους προηγούμενους, εξ άλλου έτσι μόνο τον χρειάζεται. Όμως με την έπαρση του νεοφώτιστου είναι έτοιμος για τα χειρότερα. Κι αυτό ακριβώς το καθεστώς εκμεταλλεύεται, μέχρις ότου βρεθεί ο επόμενος πρόθυμος και τον στηρίζει με νύχια και με δόντια.

Μέχρις ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας αναβαθμίστηκε ξαφνικά από όλα τα μέσα και το πρόθυμο περιβάλλον του, από πρωθυπουργός σε «ηγέτη» -που πρέπει να κόψει τους «γόρδιους» δεσμούς με τα βαρίδια- και σύμφωνα με κάποια γερμανικά μέσα σε «βασιλιά». Βέβαια δεν θα υπήρχε καλύτερος υπηρέτης των συμφερόντων τους από έναν ιδεοληπτικό σχετικά νεαρό, χωρίς στοιχειώδες μορφωτικό υπόβαθρο και σταθερό άξονα αρχών και αξιών, που τυφλώθηκε από τη λάμψη των ευρωπαϊκών σαλονιών, αποδεικνύοντας το πόσο εύκολο είναι να εξαγοράσεις και μάλιστα πάμφθηνα έναν αριστερό, πολύ περισσότερο αν διαθέτει μέντορες ένα Δραγασάκη κι έναν Φλαμπουράρη. Αυτός ο επαγγελματίας του κομματικού σωλήνα που το όνειρό του δεν ξεπερνούσε μια θέση στα έδρανα μιας ελάσσονος αντιπολίτευσης στα όρια της εισόδου της στη Βουλή, στα ξαφνικά -και λόγω συγκυρίας- βλέπει να εκλέγεται πρωθυπουργός, να διαλέγεται με τον Ολάντ, τη Μέρκελ και να του τηλεφωνεί ο Ομπάμα. Γιατί να μην αισθάνεται σα βασιλιάς; Τι κι αν είναι ολόγυμνος και το βλέπουν όλοι; Ζει το μύθο του μαζί με ένα στενό περιβάλλον και προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι όντως «βασιλιάς» και μάλιστα ισόβιος. Κι έτσι γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος. Τώρα πια δεν έχει άλλη διέξοδο, από το να ιδεολογικοποιεί κάθε τι που θα του επιβάλλουν οι επικυρίαρχοι, προσπαθώντας να κρατηθεί σε μια εξουσία που σφετερίστηκε με τον πιο πρόστυχο τρόπο κοροϊδεύοντας το πανελλήνιο. Αγνοεί βέβαια ότι οι ίδιοι που τώρα του φωνάζουν ωσαννά, θα είναι και οι πρώτοι που θα τον «σταυρώσουν». Γιατί την προδοσία πολλοί αγάπησαν, αλλά τον προδότη κανείς.

Έτσι, δεν είναι πια τα μέσα, ο Πρετεντέρης, η Στάη, ο Μπάμπης και ο Πορτοψάλτε, ούτε ο Άδωνις και ο Βορίδης, που τρομοκρατούν τον κόσμο με τα ψεύδη τους για το τι καταστροφές θα επιφέρει μια άρνηση να υποταχθούμε στη μοίρα μας, αλλά είναι ο ίδιος ο «λαοπρόβλητος» πρωθυπουργός του θριαμβευτικού 62% του ΟΧΙ που μετέτρεψε σε ένα βράδυ στο πιο επαίσχυντο ΝΑΙ, που μας μιλάει για την καταστροφή που μας περίμενε αν δεν έκανε το πραξικόπημα. Ένα πραξικόπημα που κατηγόρησε τους δανειστές, αλλά είναι ο ίδιος που καβάλησε το «τανκ» της αντιστροφής της λαϊκής ψήφου, βάζοντας στο γύψο έναν ολόκληρο λαό. Έτσι όμως στοχοποιείται χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται. «Δεν τα λέμε εμείς, ο πρωθυπουργός τα λέει» αναφώνησε γεμάτη ικανοποίηση η κ. Όλγα Τρέμη. Και ενός κακού μύρια έπονται….

Ωστόσο κι ανεξάρτητα αν ο Τσίπρας καμαρώνοντας σαν το γύφτικο σκεπάρνι ανέλαβε το ρόλο του παπαγάλου της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ξεπερνώντας κάθε Άδωνη και κάθε Σαμαρά, ζηλώνοντας δόξαν Παττακού, ας δούμε πόσο ρηχή είναι η προπαγάνδα τους.

Ο ίδιος ο Τσίπρας ταυτίζει την ανάγκη για μονομερή διαγραφή του χρέους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και την έξοδο από την ευρωένωση με βάση ένα ολοκληρωμένο δικό μας σχέδιο -που βέβαια ούτε καν μπορεί να διανοηθεί θρησκόληπτος με το ευρώ καθώς είναι- με την μια από τις δύο εναλλακτικές που του πρότεινε ο Σόιμπλε και ο ίδιος απεδέχθη τη μία. Ποιες ήταν αυτές οι δύο εναλλακτικές; Η πρώτη είναι αυτή που εφαρμόζεται κατά γράμμα τώρα με το 3^ο και χειρότερο μνημόνιο. Η δεύτερη ήταν εκείνη της προσωρινής εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ για πέντε χρόνια, με το χρέος όμως να αποπληρώνεται κανονικά σε σκληρό ευρώ και ένα επίσης σκληρό μνημόνιο. Μια λύση που θα έφερνε τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα από διαφορετικό δρόμο, ενώ η Ελλάδα θα γίνονταν το παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε λαό που θα σκέπτονταν σοβαρά να εγκαταλείψει το σκληρό νόμισμα.

Καμία σχέση δεν έχει η πρόταση Σόιμπλε με τη καθαρή λύση που εμείς εδώ και τέσσερα χρόνια προτείνουμε, αλλά και πολλοί άλλοι, με την οικειοθελή και με βάση ολοκληρωμένο σχέδιο έξοδο από την ευρωένωση συνολικά και όχι μόνο από την ευρωζώνη, με παράλληλη μη αναγνώριση του χρέους και την κήρυξή του ως παράνομου και προϊόντος συστηματικών εκβιασμών, δόλου και απάτης.

Ο Τσίπρας, όμως γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια όλες τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών και του ίδιου του ΟΗΕ για την κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξ αιτίας των μνημονίων και του επαχθούς χρέους, αλλά και το πόρισμα της επιτροπής αλήθειας για το χρέος της ελληνικής Βουλής, που απέδειξε ότι αυτό είναι επαχθές, επονείδιστο και παράνομο, ισχυρίζεται ότι δεν είχε άλλη εναλλακτική και υποχρεώθηκε από το εθνικό συμφέρον να επιλέξει τη λιγότερο επώδυνη. Ως άλλος «εθνάρχης» έκανε αυτό που ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να «σώσει» τη χώρα, αφού με κλειστές τις τράπεζες και παντελή έλλειψη ρευστότητας η κατάρρευση θα ήταν δεδομένη. Φυσικά όταν σκόπιμα μπερδεύεις εντελώς ανόμοια πράγματα, για να κρύψεις από πίσω την μπαγαποντιά και την προδοσία σου, τότε δεν έχεις εναλλακτικές….

Όμως ήταν ο ίδιος που υπέγραψε το κλείσιμο των τραπεζών λόγω της μη αύξησης της παρεχόμενης ρευστότητας μέσω ELA από την ΕΚΤ. Θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά;

Βεβαίως αν πραγματικά ήθελε να διαπραγματευτεί στοιχειωδώς σοβαρά και να αντιστρέψει τους εκβιασμούς.

α). Να κρατήσει τις τράπεζες ανοικτές εγγυώμενος πλήρως τις καταθέσεις των πολιτών και να τις θέσει σε εκκαθάριση εν λειτουργία με εισαγγελικούς λειτουργούς, προκειμένου να αποκαλυφθεί προς τα πού οδηγήθηκε αυτός ο πακτωλός χρημάτων που ρούφηξαν οι τράπεζες τα τελευταία χρόνια.

β) Να επιβάλει αναδρομική φορολογία 45% -όπως το Σύνταγμα του επιτρέπει- για όλα τα κεφάλαια που έφυγαν στο εξωτερικό τον τελευταίο χρόνο με άμεση δήμευση κάθε περιουσιακού στοιχείου του οποιουδήποτε αρνούνταν να πληρώσει άμεσα αυτή την έκτακτη φορολογία. Ενδεχομένως να έδινε ένα περιθώριο επανεισαγωγής των κεφαλαίων αυτών με μείωση αυτής της φορολογίας στο μισό. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφάλιζε άμεσα τουλάχιστον 18 δις ευρώ ζεστό χρήμα, από τους έχοντες και κατέχοντες και μάλιστα τους πιο «πονηρούς» από αυτούς, για να αποκτήσει τα συναλλαγματικά αποθέματα που ισχυρίζεται ότι του έλειπαν.

γ). Ναι βεβαίως, να δεσμεύσει για τον ίδιο λόγο το στοκ χαρτονομισμάτων στις τράπεζες και την Τράπεζα της Ελλάδας. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι θα επρόκειτο για «αρπαγή» των χαρτονομισμάτων της ΕΚΤ. Ξεπερνάμε το γεγονός ότι με αυτή του την τοποθέτηση ο Τσίπρας ήλθε να επιβεβαιώσει όλους αυτούς που μέχρι τώρα ισχυρίζονται την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων σε φυσικό χαρτονόμισμα, που υπάρχουν στα θησαυροφυλάκια της ΤτΕ και των συστημικών τραπεζών και που αποδεικνύεται από τα επίσημα στοιχεία, γεγονός που αρνιόνταν μετά βδελυγμίας μέχρι χθες ολόκληρος ο κυβερνητικός συρφετός με προεξάρχοντα τον ανεκδιήγητο σύμβουλο του Τσοχατζόπουλου Μάρδα.

Αλλά δείτε λογική: Τα χρήματα αυτά δεν είναι δικά μας, όχι δεν είναι του ελληνικού λαού που «φτύνει αίμα» τα τελευταία πέντε χρόνια για να κάνει τα κέφια των δανειστών και να αποπληρώνει ένα παράνομο χρέος που κατά κοινή ομολογία δεν είναι βιώσιμο, αλλά είναι της ΕΚΤ και μόνο αυτής και οποιαδήποτε διεκδίκησή τους θα αποτελούσε αρπαγή! Το ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στερεί παράνομα τη ρευστότητα από την ελληνική οικονομία, ουδόλως τον απασχολεί.

Μιλάει για ριφιφί στην ΤτΕ, ποιος; Αυτός που «σκούπισε» τον πάτο από κάθε ρευστό διαθέσιμο, των ασφαλιστικών, ταμείων, των δήμων, κάθε δημόσιου φορέα και αυτών ακόμη των Πανεπιστημίων και των νοσοκομείων, προκειμένου να πληρώνει «πλήρως, έγκαιρα και στο διηνεκές» τους τοκογλύφους, όπως χωρίς αιδώ υπέγραψε στις 20 του Φλεβάρη. Φωνάζει ο κλέφτης στη διαπασών!!!

Τζούφιος λοιπόν ο ισχυρισμός περί εκβιασμού με το κλείσιμο των τραπεζών. Ο μόνος και αποκλειστικά υπεύθυνος για το κλείσιμο των τραπεζών είναι ο ίδιος ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, που ήθελε μέσω αυτού του μέτρου και του πανικού που θα επικρατούσε να υφαρπάξει με το ζόρι ένα ναι στο δημοψήφισμα και να αποποιηθεί έτσι την ευθύνη της υπογραφής του νέου μνημονίου. Αλλά «ο θεός αγαπάει τον κλέφτη μα πιο πολύ το νοικοκύρη» λέει ο θυμόσοφος λαός και δεν του έκανε το χατίρι. Προσήλθε μαζικά στις κάλπες απορρίπτοντας ταυτόχρονα τις σειρήνες της αποχής και έδωσε ένα τεράστιο ΟΧΙ, που ο Τσίπρας πια δεν είχε άλλο τρόπο από το να το τσαλαπατήσει από το ίδιο εκείνο βράδι. Τώρα ό,τι και να ισχυρίζεται, ο δρόμος για το εδώλιο του κατηγορουμένου για εσχάτη προδοσία είναι ανοικτός.

Το ίδιο τζούφιος είναι ο ισχυρισμός περί «συμμορίας της δραχμής» που μέσω της υποτιμημένης δραχμής επιδιώκουν να μας εξαγοράσουν κάποιοι επιτήδειοι με ψίχουλα. Φαίνεται ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, τα capital controls τα αντιλαμβάνονται μόνο όταν πρόκειται για την στέρηση των στοιχειωδών από τους συνταξιούχους, τους μικροκαταθέτες, που δεν μπορούν σήμερα να αποσύρουν τις όποιες οικονομίες τους, προκειμένου οσονούπω αυτές να «κουρευτούν». Τίποτα δεν έχει ακούσει ότι στην περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη ο έλεγχος αυτός κεφαλαίων, δεν θα αφορά τις συναλλαγές στο εσωτερικό, όπως γίνεται κυρίως τώρα, αλλά θα αφορά πλήρως σε οτιδήποτε μπαίνει, ή βγαίνει από τη χώρα. Πως είναι δυνατό κάποιος που έχει τα λεφτά του στο εξωτερικό να μπορέσει να έλθει και να κερδοσκοπήσει, όταν θα υπάρχει πλήρης έλεγχος και αποτρεπτική φορολογία;

Τον απασχολεί ιδιαίτερα μην τυχόν και κάποιος ιδιώτης έλθει στη χώρα και αγοράσει φτηνά, αλλά ο ίδιος ο Τσίπρας δέχτηκε να υπογράψει την υπαγωγή ολόκληρης της χώρας στο ESM και το γενικευμένο ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου, μέσω του νέου φορέα που ιδρύεται γι’ αυτό το σκοπό για να έλθει να ολοκληρώσει αυτό που άρχισε το ΤΑΙΠΕΔ. Ούτε που τον νοιάζει η ιδιωτική περιουσία των νοικοκυριών που στενάζουν κάτω από τα χρέη προς τις τράπεζες, αλλάζοντας ακόμα και τον κώδικα για να τις διευκολύνει στις απαιτήσεις τους.

Μην έλθουν οι «συμμορίτες» της δραχμής τον μάρανε! Πιο παλιοκερατάς πεθαίνεις!!!!

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.