«Και τι δεν κάνανε για να με θάψουνε, όμως ξεχάσανε πως ήμουν σπόρος»
– Ντ. Χριστιανόπουλος
Την 9η Ιουνίου ξεκινά, στο Τριμελές Εφετείο στη Θεσσαλονίκη, η δίκη 21 συναγωνιστών μας, για την υπόθεση εμπρησμού στο εργοτάξιο των Σκουριών την 17η Φεβρουαρίου 2013.
Ο εμπρησμός μηχανημάτων στις Σκουριές αποτέλεσε την αρχή μιας, χωρίς προηγούμενο, επιχείρησης διώξεων ενάντια σε μια ολόκληρη κοινωνία. Χωρίς προσχήματα πλέον, ο διωκτικός μηχανισμός στράφηκε αδιακρίτως ενάντια σε κάθε πολίτη που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Προσαγωγές, ανακρίσεις, πολύωρες εξαφανίσεις στα υπόγεια της Ασφάλειας, παράνομη λήψη γενετικού υλικού και δημιουργία τράπεζας γενετικών δεδομένων, προφυλακίσεις.
Την Τσικνοπέμπτη του 2013, ένας ολόκληρος στρατός πάνοπλων αντρών της Ελληνικής Αστυνομίας εισέβαλε στην Ιερισσό, προς αναζήτηση υπόπτων για τον εμπρησμό στο εργοτάξιο των Σκουριών. Το μέγεθος και η βιαιότητα της αστυνομικής επιχείρησης έκαναν ξεκάθαρο ότι ο στόχος ήταν ολόκληρη η κοινωνία. Μια κοινωνία που αντιδρά έπρεπε να τσακιστεί – για να συνεχιστούν ανενόχλητα τα σχέδια της πολυεθνικής και από την άλλη, να παραδειγματιστούν και συμμορφωθούν όλοι όσοι σκέφτονταν να αντισταθούν.
Τον Απρίλη του 2013, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν ξημερώματα, σπάζοντας τις πόρτες, στα σπίτια δύο ανθρώπων και μπροστά στα μάτια των παιδιών τους τούς συνέλαβαν. Μετά από πολύωρη ανάκριση στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης – και όχι στον Πολύγυρο όπως θα έπρεπε – αποφασίστηκε η προφυλάκισή τους. Το Κράτος, γι΄ακόμη μια φορά, επέλεξε βίαιη και ακραία στρατηγική με προφανή στόχο να τρομοκρατήσει ολόκληρη την κοινωνία και να διαλύσει το κίνημα. Ακολούθησαν άλλες δύο προφυλακίσεις.
Έγινε τότε σαφές ότι το Κράτος ενήργησε για την εξυπηρέτηση αποικιοκρατικών πολυεθνικών εταιρειών και το κόστος το πλήρωσαν και το πληρώνουν όσοι αντιστάθηκαν και φυσικά ο τόπος. Κι όταν ένα Κράτος λειτουργεί με βάση το δόγμα “επενδύσεις με κάθε κόστος”, οι κοινωνικοί αγώνες ποινικοποιούνται και βάλλεται άμεσα η Δημοκρατία. Το τεκμήριο της αθωότητας παύει να ισχύει: όποιος αντιστέκεται στην “ανάπτυξη” και τις “επενδύσεις” είναι ένοχος. Οι στοιχειοθετημένες κατηγορίες παύουν να αποτελούν προϋπόθεση των διώξεων: αρκεί να είναι κανείς αντίθετος στις εξορύξεις για να βρεθεί στα κρατητήρια, το νοσοκομείο, το εδώλιο του κατηγορουμένου ή τη φυλακή.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι κάτι αφύσικο για μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που απερίφραστα δηλώνει ότι οι επενδύσεις θα προστατευτούν με κάθε κόστος. Για ένα κόμμα όμως που αυτοπροσδιορίζεται ως ριζοσπαστικά αριστερό, η κατάσταση αυτή θα έπρεπε να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι συνιστά την ιδεολογική του ύπαρξη. Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ, η καναδική εξορυκτική εταιρεία λαμβάνει τη μία άδεια μετά την άλλη και η τοπική κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται στη θέση του υπόλογου και του κατηγορούμενου. Η πολυεθνική εταιρεία συνεχίζει να καταστρέφει και η τοπική κοινωνία συνεχίζει να βρίσκεται υπό την ομηρία των διώξεων. Να σημειωθεί δε ότι η καναδική αυτή εταιρεία έχει δηλώσει ότι στη δίκη της 9ης Ιουνίου ότι θα παρασταθεί ως πολιτική αγωγή. Μεγάλη έκπληξη για μία εταιρεία, η οποία φρόντιζε συχνά να τονίζει ότι δεν στρέφεται κατά της τοπικής κοινωνίας κατά κανέναν τρόπο!
Η επίκληση της νομιμότητας είναι απλά μια υπεκφυγή. Η νομιμότητα δεν είναι φυσικός νόμος, είναι ανθρώπινη συνθήκη και αλλάζει. Αλλάζει από τις κυβερνήσεις ανάλογα με τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό: είτε προς εξυπηρέτηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και των εταιρειών που πιέζουν, εκβιάζουν, δωροδοκούν, είτε προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και του δημοσίου συμφέροντος.
Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική δεν αγωνίζεται μόνο ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και τη ληστρική εκμετάλλευση των κοινών πόρων. Αγωνίζεται ενάντια σε όλα εκείνα που βάζουν το κέρδος των λίγων πάνω απ΄τη ζωή των πολλών. Και σ΄αυτόν τον αγώνα δε θα είναι κανένας μόνος του.
Την 9η Ιουνίου δεν δικάζονται μόνο 21 αγωνιστές, δικαζόμαστε όλοι. Δικάζεται ολόκληρη η κοινωνία που αγωνίζεται για την ύπαρξή της. Η στήριξη αυτών των ανθρώπων, όπως και η νίκη, είναι μονόδρομος. Θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική δικαίωση αυτού του αγώνα και την σωτηρία του τόπου μας.
Καλούμε στις 8 του Ιούνη σε νυχτερινή διαμαρτυρία στην Πλατεία Αριστοτέλους και την επόμενη μέρα το πρωί, όλοι μαζί, στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
Επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου