Ο μνημονιακός λαϊκιστικός μηχανισμός, ο καθεστωτικός φασισμός και ο Ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός (2016)

Του Ηλία Αλεξανδρή  

Έχετε προσέξει πόσο λυσσαλέα επιτίθενται οι μεγαλοδημοσιογράφοι και οι πολιτικοί του καθεστώτος σε οποιαδήποτε άποψη διατυπώνεται σε σχέση με τα δικαιώματα του λαού, τα ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας; Είδατε πως ξαμολυθήκανε όλοι τους να καταστροφολογούν με κάθε είδους γελοίο επιχείρημα αμέσως μετά το brexit για το ... λάθος του brexit και τον "λαϊκισμό" που εκφράζουν όσοι το υποστήριξαν; 

Φυσικά αυτό δεν είναι πλέον κάτι περίεργο αφού ένα από τα πιο αγαπημένα τους "κλισέ" - όλα τα προηγούμενα χρόνια - είναι η απόδοση της ταμπέλας του λαϊκιστή σε όποιον τολμά να υπερασπίζεται τα αυτονόητα ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ουσιαστικά το καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας εφαρμόζει μεθοδικά από την αρχή της παράδοσης της χώρας μας στα ξένα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών μια οργανωμένη οριζόντια προπαγάνδα «αντιλαϊκισμού» ως βασικό εργαλείο κατασυκοφάντησης του οποιουδήποτε λαϊκού αιτήματος με την διαβολική αναγωγή του στο επίπεδο του "λαϊκισμού".

Έτσι, το κυρίαρχο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο συντεταγμένα εντοπίζει, χαρακτηρίζει, κατασυκοφαντεί και εντέλει αποκλείει τους «επικίνδυνους φορείς του λαϊκισμού» από την δυνατότητα πρόσβασης στα ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας, από την δυνατότητα να ακουστούν τα επιχειρήματα τους στις μεγάλες λαϊκές πλειοψηφίες.

Αν ο αληθινός λαϊκισμός λειτουργεί με την κολακεία και την χειραγώγηση της μάζας σε συνδυασμό με την φραστική απαξίωση των ελίτ, τότε ο καθεστωτικός «αντιλαϊκισμός» που μάλλον θα πρέπει να ορισθεί πλέον ως μνημονιακός λαϊκισμός χρησιμοποιεί ως βασική μέθοδο την ενοχοποίηση των πολλών και την αποσιώπηση κάθε είδους αναφοράς σε οργανωμενες συλλογικότητες, εχεί δε πλέον ως κύριο δόγμα - και μάλιστα θεολογικού τύπου - τον "Ευρωπαϊσμό". Αυστηρά προσηλωμένος στην ακραία νεοφιλελεύθερη - Θατσερική - προπαγάνδα περί μη ύπαρξης κοινωνίας εστιάζει στο άτομο και απεχθάνεται όπως ο διάβολος το λιβάνι οτιδήποτε έχει να κάνει με οργανωμένες ομάδες και κάθε είδους λαϊκά. εργασιακά ή εθνικά δικαιώματα .

Ο μνημονιακός λαϊκισμός και οι εκφραστές του στα καθεστωτικά ΜΜ'Ε' εμφανίζονται πάντα ως φιλάνθρωποι απέναντι στα θύματα που γεννάει η "κρίση", αρκεί αυτά να παραμένουν στις λογικές ανάδειξης της προσωπικής ή οικογενειακής τους τραγωδίας. Εστιάζει και δείχνει συμπάθια όταν τα άτομα συνθλίβονται κάτω από το βάρος της "κρίσης" και των εφαρμοζόμενων συνταγών αντιμετώπισής της. Υποθέτω για παράδειγμα οι περισσότεροι θα έχετε δει το βίντεο με τον αγρότη στην Ηλεία που καταστράφηκε πρόσφατα από τα καιρικά φαινόμενα και έβριζε την κακή του την μοίρα και το "κράτος" το οποίο έπαιξαν και ξαναέπαιξαν τα γνωστά συστημικά τηλεβοθροκάναλα. 

Στις περιπτώσεις όμως όπου εμφανίζεται ομαδική αντίσταση ή έστω αντίδραση απέναντι στα προβλήματα που γεννά η κρίση από τις πολιτικές τους, τότε επιστρατεύονται άλλες μέθοδοι. Μόλις το καθεστώς αντιληφθεί ότι τα άτομα μπορεί να στραφούν στη συλλογική διεκδίκηση, τότε άμεσα τα καταγγέλει για συντεχνιακή λογική και με περισσό θράσος δεν διστάζει να κατηγορήσει τα ίδια τα θύματα τως υπαίτιους και ένοχους για την ίδια την "κρίση".

Είναι η στιγμή που ο μνημονιακός λαϊκισμός του κάθε ΜΕΓΑ δημοσιοκάφρου Γιάννη, Παύλου και Όλγας ή του σε ΣΚΑΕΙ Μπάμπη και Άρη να υψώσει τη ρομφαία για να στηλιτεύσει τις συλλογικές αντιδράσεις και να κατασυκοφαντήσει τις οργανωμένες διεκδικήσεις φουλάροντας τις μηχανές του κοινωνικού αυτοματισμού - καννιβαλισμού ή αντίστοιχα τις αποφάσεις και την δημοκρατικά εκφρασμένη ετυμηγορία της λαϊκής πλειοψηφίας που ανατρέπει τα συμφέροντα της Ευρωλιγαρχίας αξιοποιώντας την μαζική τηλε-τρομοκρατία και - άνευ ουσίας επιχειρημάτων - καταστροφολογία ιδεοληπτικού - θεολογικού τύπου όπως με την περίπτωση της ειδησεογραφίας γύρω από το Brexit.

Χρησιμοποιώντας συνεχώς την μέθοδο του αντιπερισπασμού, ο μνημονιακός λαϊκισμός αποδίδει την κρίση μονοσήμαντα και οριζόντια σε "φυσικά φαινόμενα" ή στο κομματικό-πελατειακό σύστημα, χωρίς ουσιαστική αναφορά στην διαπλοκή, την υπερβολική συσσώρευση πλούτου και την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από τις οικονομικές και πολιτικές ολιγαρχίες που συγκροτούν το καθεστώς. Από την προβολή των φαινομένων της κρίσης αφαιρείται με χειρουργική ακρίβεια κάθε ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, ώστε όλα να μετατρέπονται σε μια γενικόλογη αναφορά περί διαφθοράς με την ανάδειξη ουσιαστικά ανώδυνων θεμάτων για το υφιστάμενο κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό.

Στις περιπτώσεις δε όπου υπάρχει νικηφόρα έκβαση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων σε κάποια συλλογική αγωνιστική διεκδίκηση ή ακόμα κι ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ανατρέπει τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων δυνάμεων, τότε ξεκινά η καραμέλα ότι  η πλειοψηφία παρασύρθηκε από τους "λαϊκιστές" που βρήκαν τους αμόρφωτους και αδαείς πολίτες απροετοίμαστους και τους "πήραν στον λαιμό τους" !

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που μεθοδικά προβάλουν εδώ και πολλά χρόνια το μόνιμο παραμύθι ότι οι δημόσιοι φορείς παροχής υπηρεσιών αποτελούν τις κύριες εστίες αναποτελεσματικότητας ή σπατάλης, ενώ υποβαθμίζεται και απαξιώνεται η χρησιμότητα τους ως αναγκαίες δομές για την λειτουργία του κράτους ή και την κάλυψη αναγκών της κοινωνίας.

Ακόμα και η εγκληματικότητα και η τυφλή βία αξιοποιείται ώστε τελικά να προβάλλεται εμφαντικά η απουσία αισθήματος στοιχειώδους ασφάλειας: όλα αυτά απογυμνώνονται από το κοινωνικό τους υπόβαθρο και παρουσιάζονται ως ζήτημα αστυνομικής ανεπάρκειας ή ανετοιμότητας, προωθώντας ευθέως την αστυνομοκρατία και την καταστολή.

Σε όλη  - τουλάχιστον - την περίοδο της μνημονιακής επέλασης ο απροκάλυπτα χυδαίος μνημονιακός λαϊκισμός οικοδομεί διαρκώς μια παράλληλη επικοινωνιακή πραγματικότητα με γενικεύσεις, υπεραπλουστεύσεις και κατά συρροή απαξιώσεις που κουβάλησαν και κουβαλούν διαρκώς νερό στον μύλο του εκφασισμού της ζωής μας, εμμέσως αλλά πλην σαφώς χαρακτηρίζοντας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κάθε φωνή υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας ως λαϊκιστική και εθνικιστική, ταυτίζοντας τον αυθεντικό λαϊκό πατριωτισμό με  τη νεοναζιστική συστημική πολιτική εφεδρεία της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα ή την Λεπέν στην Γαλλία.

Παρά το γεγονός ότι σε σημαντικό βαθμό κατάφεραν - για αρκετά χρόνια - να τρομοκρατήσουν μεγάλο τμήμα των Ευρωπαϊκών λαών, οι καθεστωτικοί στηλοβάτες του ευρωφασισμού δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να τους παραπλανούν. Η αρχή που έγινε με το Brexit όχι μόνο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά ήρθε ως το δεύτερο - μετά το πρώτο περσινό Ελληνικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα - αυτή την φορά πιο ξεκάθαρο εκλογικό αποτέλεσμα που επιβεβαιώνει όλες τις αξιόπιστες δημοσκοπήσεις των τελευταίων χρόνων που δείχνουν ότι οι Ευρωπαϊκοί λαοί απεχθάνονται με συντριπτικά ποσοστά την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, ένα αποτέλεσμα μάλιστα σε μια χώρα που αποτελεί μια μεγάλη Οικονομική δύναμη στην Ευρώπη. 

Την ίδια ακριβώς περίοδο, όπου στην Ελλάδα όλα τα παραμύθια της μνημονιακής προπαγάνδας, περί "Πρώτη φορά Αριστερά", περί "Ανάπτυξης" και πρωτογενούς πλεονάσματος καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, κάτω από το βάρος της τραγικής πραγματικότητας των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών που διαλύουν την πατρίδα και εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο τον λαό, όλο και περισσότεροι γυρνούν την πλάτη στην προπαγάνδα και αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο και το τραγικών διαστάσεων μέγεθος της καταστροφής που προκαλεί ο τεχνητός μονόδρομος που προτάσσει την λογική της σωτηρίας του ΕΥΡΩ και της παραμονής σε μια Ε.Ε. πέρα και πάνω από τα κράτη και τους λαούς της Ευρώπης.

Την στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα συνολικής κατάρρευσης σε συνέχεια της ολόπλευρης επιβολής των μνημονιακών πολιτικών και ο λαός δίνει σκληρή μάχη καθημερινής επιβίωσης, οι υπεύθυνοι για την Εθνική καταστροφή που βιώνει, το καθεστώς και οι ξένοι εντολείς του φαίνεται να κλιμακώνουν την ολοκληρωτική επίθεση σε ένα νέο επίπεδο παραπλάνησης αξιοποιώντας την επικαιρότητα μετά το Brexit. 

Το τρυκ που εφαρμόζουν οι ντόπιοι τοποτηρητές του ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζεται στην τακτική να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού μιλώντας για το Brexit και ερμηνεύοντας το ως ανάγκη για περισσότερη και δημοκρατικότερη τάχα Ευρώπη - όπου όταν μιλούν για Ευρώπη την ταυτίζουν με την Ε.Ε. του ολοκληρωτισμού - ώστε αφενός μεν να συνεχίσουν να υποκρίνονται στα λόγια τους "Αριστερούς" και αφ' ετέρου στην πράξη να δίνουν κυριολεκτικά "Γη και Ύδωρ" για να εξυπηρετούνται τα ξένα και ντόπια συμφέροντα που υλοποιούν το ξεπούλημα και την αποικιοποίηση της πατρίδας μας.

Στο επίπεδο της "Ευρωπαϊκής" ηγεσίας, ο χειρισμός του αποτελέσματος του Brexit - με το σαρωτικό αποτέλεσμα για την έξοδο της Βρετανίας από την φασιστική Ε.Ε. - από τους ξένους επικυρίαρχους του Δ' Γερμανικού Ράϊχ προσπαθεί - σχεδόν σε πανικό - με βιασύνη να επιβάλει την εξαφάνιση κάθε είδους εθνικής κυριαρχίας και την διάλυση των κρατών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής "Ολοκλήρωσης".

Σε αυτές τις συνθήκες σκοταδισμού η ανάγκη για ενότητα, οργάνωση και στήριξη του λαού για να μπορέσει να δώσει τον αγώνα ενάντια στον Ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό και τους ντόπιους ξενόδουλους υποτελείς του αποτελούν την πρώτη προτεραιότητα κάθε Δημοκράτη πατριώτη, αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα δημοκρατίας και για αυτό ταυτόχρονα ύψιστο πατριωτικό καθήκον. Επιπλέον, η κοινή στάση και η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών ενάντια στην Ε.Ε. και την ανατροπή του Δ' Ράϊχ αποτελεί επείγουσα ιστορική αναγκαιότητα για να μπορούν να υπάρχουν οργανωμένα δημοκρατικά ευρωπαϊκά κράτη με λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία. 

Ο αγώνας αυτός δεν είναι απλά ζήτημα επιβίωσης του λαού και ύπαρξης της δικής μας πατρίδας, δεν είναι απλά ΤΟ πολιτικό ζήτημα, είναι ταυτόχρονα και διεθνιστικό καθήκον μας. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό κινδυνεύουν να βρεθούν στην δίνη μιας τεράστιας Εθνικής τραγωδίας που μας οδηγεί πλέον με ιλιγγιώδη ταχύτητα  το σύνολο των ήδη εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών της νέας κατοχής από τα διεθνή κέντρα επιβολής της νέας τάξης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Όσο κι αν ο μνημονιακός λαϊκισμός των ΜΜ'Ε' και ο καθεστωτικός φασισμός των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας προσπαθούν και φαίνεται να έχουν επιβάλει την Συνταγματική εκτροπή, την μαζική καταστολή, την οικονομική Κατοχή και το μούδιασμα της μεγάλης πλειοψηφίας, ο λαός μας έχει ήδη αποδείξει ιστορικά ότι ξέρει να δίνει μάχες ενάντια σε κάθε ξένη προσπάθεια υποδούλωσης του,  και  δεν είναι διατεθειμένος να πέσει ξανά στην παγίδα μιας εμφύλιας διαμάχης ούτε και πρόκειται να ανεχτεί την ακραία εξαθλίωση που τον οδηγούν όχι μόνο με την διάλυση κάθε είδους κοινωνικού, εργασιακού, ασφαλιστικού και ανθρώπινου δικαιώματος αλλά και με το ξεπούλημα και την διάλυση κάθε ίχνους λαϊκής, δημόσιας περιουσίας και της ίδιας της πατρίδας. 

Ο καθένας μας έχει ένα μόνο χρέος, να βοηθήσει με κάθε τρόπο ώστε ο λαός να έχει και πάλι τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο, όπως είναι και ιστορικά καταγεγραμμένο και σε κάθε άλλη περίπτωση που αυτό χρειάστηκε, να πάρει θάρρος και κουράγιο από την στάση του Βρετανικού λαού που περήφανα αποφάσισε το Brexit, να ανασυντάξει τις δυνάμεις του στον αγώνα, και να νικήσει! 

ΥΓ: Το άρθρο αυτό βασίστηκε σε παλαιότερο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε το 2014 ηλεκτρονικά από "το ΧΩΝΙ"