Ονειρα θερινής νυκτός (έως τη μελαγχολία του Σεπτέμβρη), του Στάθη

Εντάξει, κάθε Κυριακή, ότε κυκλοφορεί το «Πρώτο Θέμα», ο κ.Μητσοτάκης λαμβάνει καθοδήγηση, τις εργάσιμες μέρες όμως από πού παίρνει γραμμή;

Καλημέρα σας! η κυβέρνηση Τσίπρα-Σόμπλε αλλάζει σελίδα. Ακούγεται ωραίο! όμως ό,τι έγραψε η προηγούμενη σελίδα θα μείνει χαραγμένο με πύρινα γράμματα στο σώμα της πατρίδας και στα μέτωπα των ανθρώπων,

αφήνοντας πάνω τους εγκαυματικά σημάδια, όπως εκείνα που χάραζαν οι καουμπόηδες στα γελάδια τους και οι Ρωμαίοι στους σκλάβους τους.

Οσο για την επόμενη σελίδα που πρόκειται να γράψει ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται να είναι συγκλονιστική. Ολοι περιμένουμε ο κ. Τσίπρας να διαγράψει με έναν νόμο κι ένα άρθρο όσα έκανε ως τώρα, αποδεικνύοντας ότι η Αριστερά υπάρχει ακριβώς επειδή μπορεί να κάνει αλλιώς κι όχι επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Και μη μου πείτε ότι τις καθημερινές ο κ. Μητσοτάκης παίρνει γραμμή από τα «Νέα», που προσπαθούν να δώσουν γραμμή στην Κεντροαριστερά, διότι εκεί τα πράγματα είναι κάπως μπουρδουκλωμένα και βάζουν στον Κυριάκο δύσκολα - άντε να ξεχωρίσεις, φέρ’ ειπείν, τα δήγματα Βενιζέλου επί τη Φώφη μέσω Σημίτη, εν σχέσει με την κινητικότητα Σαμαρά και τη νίλα που έπαθε ο συμπατριώτης μου και φίλος Κώστας Τζαβάρας από το Mega λόγω Ζήμενς - η οποία

Ζήμενς, ειρήσθω εν παρόδω, έχει πέσει με τα μούτρα για να χαράξει ταεπόμενα φιλολαϊκά βήματα του κ. Μητσοτάκη στα χνάρια του κ. Τσίπρα. Ολα αγγελικά στημένα, εκτός

κι αν συμβεί κανένα ατύχημα με τίποτε κασέτες, διότι αν υπάρχουν «αυτές» υπάρχουν κι «άλλες», όπως δήλωσε Υπουργός της κυβέρνησης, δίνοντας μιαν αύρα κυπατζήδων εναντίον μαφιόζων στην άσκηση της πολιτικής.

Κατά τα άλλα, απορώ που απορείτε: Ο Μεγαλέξανδρος ήταν Σκοπιανός. Ο Δίας (της Δωδώνης) ήταν Τσάμης (και του Ολύμπου ήταν Γκέκας) - πού είναι το πρόβλημα; Δεν λέει ο κ. Λιάκος ότι όλα αυτά είναι θέμα φαντασιακού; Δεν λέει ο κ. Μπαλτάς ότι όλα αυτά είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού; Δεν είναι η ανάγνωση του Κορανίου στην Αγιασοφιά θέμα πολυπολιτισμού; Αν τώρα το φαντασιακό, ο αυτοπροσδιορισμός και ο πολυπολιτισμός (όλα παρενδύσεις των εθνικισμών που καλλιεργεί η Νέα Τάξη) βάλουν φωτιά στα Βαλκάνια, no problem, όσα απ’ τα παιδιά μας καούν, καήκανε! Μια ακόμα

Γενοκτονία απ’ αυτές που δεν έγιναν ποτέ, ένα ακόμα Ολοκαύτωμα που πάει κι αυτό για τη λήθη (την οποία ο φασισμός των επιγόνων κτίζει πάνω στους τάφους των προγόνων) - πού είναι το πρόβλημα;

Δεν πάνε τα πράγματα καλά - το δείχνουν ακόμα και τα πρατήρια βενζίνης στην Αλβανία ή το Κοσσυφοπέδιο, όπου όλα μα όλα φέρουν πέντε σημαίες: Της Αλβανίας, του Κοσόβου, της Τουρκίας, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης - «συνωστισμός» σημαιών - πολλά χρόνια τώρα καλλιεργείται στη γειτονιά μας ο κήπος με τα άνθη του κακού. Και ασφαλής απόδειξη για την κατεύθυνση αυτού του οδικού χάρτη προς την ανάφλεξη

είναι και η σιωπή για τη στεντόρεια ανάγνωση του Κορανίου μέσα σε ένα Μουσείο της παγκόσμιας κληρονομιάς. (Γιατί, λόγου χάριν, να μη γίνει κι ένα τρισάγιο στο Λούβρο ή μια βουδιστική τελετή στο Ερμιτάζ; - δεν θα ήταν πολυπολιτισμικό;)

Ομως, το πιο δυσοίωνο σημάδι για τα καμώματα του Ερντογάν είναι η σιωπή - εν πρώτοις των κρατών και κατά δεύτερον των εκκλησιών. Και το μεν Οικουμενικό Πατριαρχείο τι να πει; Εκκλησία εν αιχμαλωσία είναι. Το Πατριαρχείο της Μόσχας όμως; η Αρχιεπισκοπή Αθηνών; Το Πατριαρχείο της Σόφιας, των Ιεροσολύμων, η Αρχιεπισκοπή των ΗΠΑ; Εχουν, ως φαίνεται, για τους προκαθήμενους της Ορθοδοξίας μεγαλύτερη σημασία οι ενδοορθόδοξες έριδες για το προβάδισμα και τον μπεζαχτά, από όλα τα σημάδια που αμολάει ο Πόλεμος προαναγγέλλοντας την έλευσή του. Οσο για τα κράτη,

αυτά απλώς διαλέγουν πλευρά στους ακήρυχτους και στους κηρυγμένους πολέμους - ουδέποτε συγκροτούν μέτωπο εναντίον τους. Ρωτήστε και τον ΟΗΕ.

Οσο για τον κ. Ερντογάν, αν πιστεύει ότι οι προσευχές του Χότζα στην Αγιασοφιά και οι λοιπές προκλήσεις θα του λύσουν το πρόβλημα του Κουρδιστάν, μάλλον ζει κι αυτός στον κόσμο του, χωρίς να ακούει τις εκρήξεις στην Πόλη.

ΥΓ.: Η στήλη ευχαριστεί την κυρία Η.Κ. για το ευγενικό της γράμμα και τις ακόμα ευγενικότερες παρατηρήσεις της για τη μετάφραση που έκαμα προχθές στο παράθεμα από τα «Τακτικά» του Λέοντος του Σοφού. Ομως δεν έκαμα μετάφραση, ούτε φιλόλογος είμαι, ούτε καλύτερος του συνήθους γνώστης των ελληνικών. Απλώς το πνεύμα του κειμένου προσπάθησα να αποδώσω (κακώς, διότι το αποδίδουν άψογα ιστορικοί όπως οι Ζακυνθηνός, Καραγιαννόπουλος, Paul Lemerie, Μαλιγκούδης και πλήθος άλλων που πραγματεύονται ειδικώς το θέμα των Σλαύων στο Βυζάντιο), καθώς και να ενθαρρύνω την ανάγνωση (μάλιστα την εξωσχολική) παλαιότερων μορφών της γλώσσας μας, έστω και με τα λάθη μας. Λάθη που άλλωστε όλοι κάνουμε, μιλώντας και γράφοντας και στα τρέχοντα ελληνικά.

Με την ευκαιρία, όσοι ενδιαφέρεσθε για τη Βυζαντινή Γραμματολογία από τις πηγές, ώστε να σχηματίσετε ιδίαν αντίληψη (εκτός εκείνης των βυζαντινολόγων), μπορείτε να αναζητήσετε σειρά έργων που έχουν εκδοθεί απ’ τις εκδόσεις «Αγρωστις». Ψελλός, Ζωναράς, Γενέσιος, Διάκονος, Κεκαυμένος, Δούκας και πλήθος άλλων ιστορικών, λογίων και χρονογράφων.

Οι εκδόσεις αυτές παραθέτουν το στερεότυπο του κάθε έργου με αντικριστή τη μετάφρασή του (είναι ένας πολύ ωραίος και διαφωτιστικός τρόπος ανάγνωσης, κυρίως για τους ερασιτέχνες του αθλήματος).

Δεν γνωρίζω αν αυτά τα βιβλία βρίσκονται (ή πόσα απ’ αυτά) σε κυκλοφορία, θα γνωρίζει όμως ο βιβλιοπώλης της γειτονιάς σας.

Οπως θα γνωρίζει και για το πλήθος των βυζαντινολόγων, τα έργα των οποίων μπορούν να σας οδηγήσουν στη χιλιετή διαδρομή ενός κόσμου συστατικού και της εποχής μας.

ΥΓ.2: Η στήλη εκφράζει τα βαθύτατα συλλυπητήριά της στον αγαπημένον μας Χάρρυ Κλυνν για την απώλεια του γιου του Νίκου Τριανταφυλλίδη, μια απώλεια όλων μας, βαριά για την καρδιά μας. Ξέρω ότι για τη μάνα Χαρίκλεια και για τον πατέρα Βασίλη δεν υπάρχουν λόγια, υπάρχει όμως το έργο του Νίκου, κι αυτό έκανε τα λόγια του κόσμου πιο όμορφα...

Πηγή: enikos.gr