Η Ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη μεταγραφή στα ελληνικά της ομιλίας της Φλώρας Παπαδέδε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο στις 2.11.2015 που πραγματοποιήθηκε μετά από πρόσκληση του Die Linke. Το θέμα της εκδήλωσης ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις σε ηλεκτρική ενέργεια, λιμάνια και σιδηρόδρομο. Η ομιλία εκφωνήθηκε στα Αγγλικά. 

της Φλώρας Παπαδέδε*

Αξιότιμα Μέλη της Μπούντεσταγκ, Αγαπητοί Φίλοι,

Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μας δίνετε να σας μιλήσουμε για την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός.

Εργάζομαι στη ΔΕΗ από το 1991. Η ΔΕΗ είναι η δημόσια επιχείρηση που παράγει, μεταφέρει και διανέμει την ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1950 και αποτελεί μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας και τη μοναδική της βαριά βιομηχανία.

Μετά τη διάσπαση της ΔΕΗ, το 2012 και την υποβάθμιση των δραστηριοτήτων και των λειτουργιών της σε ξεχωριστές θυγατρικές, εργάζομαι στο Σύστημα Μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ). Ο ΑΔΜΗΕ αποτελεί το κομμάτι εκείνο της ΔΕΗ που απειλείται άμεσα με απόσχιση και εκποίηση.

Το Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας αποτελεί τη ραχοκοκαλιά ...
της ηλεκτροδότησης σε κάθε χώρα, ένα στρατηγικό τομέα, όχι μόνο για την οικονομική ανάπτυξη μα και για την εθνική άμυνα και την εθνική κυριαρχία.

Ορθά, λοιπόν, ο δολοφόνος των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού, κος Ντάισελμπλουμ, αρνήθηκε να ιδιωτικοποιήσει έστω και κατά 1% την ΤΕΝΕΤ, το Σύστημα Μεταφοράς της χώρας του. Δηλώνοντας στο Ολλανδικό Κοινοβούλιο στις 18.10.2013 ότι «η Μεταφορά Ηλεκτρικής Ενέργειας αποτελεί στρατηγική ανάγκη για την Ολλανδία και η ιδιωτικοποίησή της θα επέφερε μεγάλη ζημία στο δημόσιο συμφέρον».

Δεν αποτελεί παράδοξο ότι ο κος Ντάισελμπλουμ απαιτεί την άμεση εκποίηση του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και φυσικά, ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας και των κρατικών υποδομών. Ούτε ότι η «πρώτη αριστερή» ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να τα εκποιήσει.

Μερικές μέρες πριν, επισκέφθηκε την Ελλάδα ο Γάλλος πρόεδρος, κος Ολάντ. Τα Γαλλικά ΜΜΕ παρουσίασαν την επίσκεψη ως «Η Γαλλία πάει για ψώνια στην Ελλάδα», «Πωλείται Ελλάς», «Ο Πρόεδρος Ολάντ πήγε για να δρέψει δάφνες στην κατακτημένη περιοχή». Τα ελληνικά ΜΜΕ –ως συνήθως- απέκρυψαν τα Γαλλικά δημοσιεύματα και μας βομβάρδιζαν νυχθημερόν με εικόνες από τις παρελάσεις προς τιμή του κατακτητή. Παρελάσεις που οργανώθηκαν από την «πρώτη αριστερή» κυβέρνηση και που στους παλαιότερους από εμάς, θύμισαν τις παρελάσεις που οργάνωνε η Χούντα για τους Αμερικανούς πάτρωνές της, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

Δεν υπάρχει κανένα παράδοξο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, μετά την επιβολή του καθεστώτος αποικίας χρέους και την κατοχή της χώρας από τους δανειστές και την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ.

Μετά το τρίτο, το «αριστερό Μνημόνιο» τον Αύγουστο του 2015, ολόκληρη η δημόσια και η προσωπική περιουσία των Ελλήνων, η Ελληνική Κρατική Υπόσταση μετατράπηκε σε ένα απλό χρεόγραφο στα χέρια ενός ιδιωτικού ιδρύματος, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Ένα χρεόγραφο που ο ΕΣΜ μπορεί να διαθέσει όπως και όποτε αυτός επιθυμεί.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία ανασυγκροτήθηκε και έγινε μεγάλη δύναμη διατηρώντας ανέπαφα τα δημόσια και ιδιωτικά της περιουσιακά στοιχεία μετά τη χρεοκοπία του 1998, όπως συνέβη και με τη Γερμανία το 1953.

Είναι λοιπόν προφανές, ότι ούτε η πρώην τρόικα (ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ) και τώρα Κουαρτέτο (με την προσθήκη του ΕΣΜ), ούτε οι εγχώριοι συνεργάτες τους (κυβερνήσεις, ΜΜΕ, ΣΕΒ κ.ο.κ.) στοχεύουν ή στόχευσαν ποτέ στην ανάκαμψη της Ελλάδας από την κρίση, την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξή της. Κοινός τους στόχος ήταν και είναι η παραμονή της χώρας στα δεσμά του χρέους και της ύφεσης στο διηνεκές, η συνέχιση της κατοχής και η λεηλασία όλων όσων έφτιαξε ο Ελληνικός λαός μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στην κατάσταση του ηλεκτρενεργειακού τομέα και την ιδιωτικοποίησή του.

Η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί βασικό δείκτη της κοινωνικής ευημερίας και της ανάπτυξης μιας χώρας. Η μείωση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας έφτασε το 6,7% στο ξεκίνημα της κρίσης το 2010 και πέντε χρόνια μετά, στα τέλη του 2014 βρίσκεται στο 18,2%. Αυτό αποκαλύπτει δυο πράγματα:

Τη συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς με όλα τις καταστροφικές συνέπειες που βιώνει ο Ελληνικός λαός (φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, μείωση του προσδόκιμου ζωής κ.λπ.) και ότι, όχι μόνο δεν υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας, μα ότι η κρίση βαθαίνει και αποτελεί πλέον μόνιμη κατάσταση.

Ποιες θα είναι οι συνέπειες στο ήδη συρρικνωμένο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας από τον διαμελισμό και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ;

Ο ετήσιος κύκλος εργασιών της ΔΕΗ ισούται με το 3% του ΑΕΠ της Ελλάδας. Η πραγματική αξία των παγίων της υπερβαίνει τα 30 δις ευρώ. Από μόνα τους αυτά τα μεγέθη αρκούν για να καταδείξουν τον στρατηγικό και καθοριστικό ρόλο της στην εθνική οικονομία.

Στη διάρκεια των πέντε χρόνων της κρίσης (2010-2014), η ΔΕΗ πραγματοποίησε επενδύσεις αξίας 4,3 δις ευρώ, που αντιστοιχούν στο 10% όλων των ιδιωτικών επενδύσεων και στο 51% των ξένων επενδύσεων την ίδια περίοδο. Οι συνολικές επενδύσεις στην εθνική οικονομία από τρεις Δημόσιες επιχειρήσεις, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΟΣΕ ανέρχονται σε 7 δις ευρώ και αντιστοιχούν στο 12% και 74% όλων των ιδιωτικών και ξένων επενδύσεων την παραπάνω περίοδο.

Στην πραγματικότητα, στην Ελλάδα πραγματικές επενδύσεις πραγματοποιεί ένας και μόνο: οι Έλληνες φορολογούμενοι ή ο Ελληνικός λαός. Οι αριθμοί είναι επίμονα πράγματα. Αντίθετα με τα καθιερωμένα δόγματα των αγορών, οι αριθμοί επιμένουν ότι ο αναπτυξιακός μοχλός της χώρας ήταν και παραμένει ο Δημόσιος Τομέας, καταρρίπτοντας το επιχείρημα ότι η πολιτική των εκποιήσεων-ιδιωτικοποιήσεων φέρνει επενδύσεις!

Αν σε κάτι συνέβαλαν οι ιδιωτικοποιήσεις, αυτό ήταν η δημιουργία και η διόγκωση του δημόσιου χρέους. Από την ιδιωτικοποίηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ κατά 49%, το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε σε μια δεκαετία 2,3 δις ευρώ. Την ίδια περίοδο (2001-2009) οι απώλειες του Δημοσίου από μερίσματα, κόστη απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και κρατικές επιδοτήσεις στους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς έφτασαν τα 10,5 δις ευρώ!

Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 και τις πρώτες ιδιωτικοποιήσεις, διαπιστώνεται μια συνεχής οικονομική και παραγωγική συρρίκνωση που επέδρασε σημαντικά στην εκδήλωση της κρίσης. Τώρα μας ζητούν να ιδιωτικοποιήσουμε τα πάντα. Μπορεί όμως το φάρμακο που μας οδήγησε στην κρίση να φέρει τη θεραπεία; Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ΔΕΗ. Σύμφωνα με τα τρία μνημόνια, το πρόγραμμα ιδιωτικοποίησής της περιλαμβάνει:

-          Άμεση ιδιωτικοποίηση της θυγατρικής της ΑΔΜΗΕ, του Εθνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (πραγματικής αξίας 8 δις ευρώ). Σαν ισοδύναμο, στη γλώσσα των μνημονίων, δίνεται η δυνατότητα απόσχισής του από τη ΔΕΗ και αγοράς του από το Ελληνικό κράτος. Μόνο που το Ελληνικό κράτος-όπως όλοι γνωρίζουμε- δεν έχει χρήματα. Άρα, σε κάθε περίπτωση θα πωληθεί, ίσως αργότερα, ίσως σε πολύ χαμηλότερο τίμημα. Είτε –όπως ακούγεται τις τελευταίες μέρες- θα παραμείνει η «ιδιοκτησία» στο Δημόσιο, αλλά το μάνατζμεντ θα δοθεί σε Ιδιώτη. Δηλαδή, οι Έλληνες φορολογούμενοι θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τις επενδύσεις και τη λειτουργία του, τα έσοδά του όμως θα τα ενθυλακώνει ο ιδιώτης «στρατηγικός εταίρος».

-          Αναγκαστική πώληση, σε τιμές κάτω του κόστους, του 30% της λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής της ΔΕΗ σε ιδιώτες μεσάζοντες-κερδοσκόπους. Δηλαδή, της παραγωγής των πιο ανταγωνιστικών Μονάδων της. Ταυτόχρονα, το 25% των πελατών της ΔΕΗ θα παραχωρηθεί αναγκαστικά στους ιδιώτες μεσάζοντες-παρόχους και θα του απαγορεύεται δια παντός να επιστρέψει ως πελάτης στη ΔΕΗ. Οι παραχωρούμενοι πελάτες θα φτάσουν το 50% το 2020. Τα προηγούμενα χρόνια η ΕΕ διαφήμιζε την πολιτική της απελευθέρωσης σαν την ελευθερία επιλογής παρόχου. Τώρα, όλα αυτά μοιάζουν ψιλά γράμματα σε μια χώρα που οι κάτοικοί της αντιμετωπίζονται από τους δανειστές σαν δουλοπάροικοι.

-          Το μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ βρίσκεται ήδη κατά 49% στα χέρια ιδιωτών. Ακόμα ένα 17% βρίσκεται από τον Σεπτέμβρη του 2013 στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ. Τι είναι το ΤΑΙΠΕΔ; Εδώ στη Γερμανία γίνεται εύκολα αντιληπτό τι σημαίνει ΤΑΙΠΕΔ. Σημαίνει TREUHAND (ΤΡΟΪΧΑΝΤ). Οι σκοποί του, η δομή και η λειτουργία του είναι πανομοιότυποι. Η διάλυση και η ρευστοποίηση της παραγωγικής βάσης της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας αποτέλεσε την πρώτη δοκιμή. Τώρα το μοντέλο εφαρμόζεται αυτούσιο σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή αυτού του μοντέλου θα είναι συντριπτικές όχι μόνο για τη ΔΕΗ, μα συνολικά για την Ελληνική οικονομία και τον Ελληνικό πληθυσμό. Η ΔΕΗ έχει έλλειμμα 2,5 δις ευρώ από απλήρωτους λογαριασμούς. Η φτώχεια του πληθυσμού καθιστά βέβαιο ότι δεν θα πληρωθούν ποτέ. Χάνοντας το Δίκτυο Μεταφοράς της και το 25% της πελατείας της και πουλώντας αναγκαστικά το 30% της ανταγωνιστικότερης παραγωγής της σε κερδοσκόπους –και για την ακρίβεια σε προστατευόμενους από την τρόικα «επιχειρηματίες» που αποτελούν και τους μεγαλύτερους οφειλέτες της- πόσοι μήνες χρειάζονται για να χρεοκοπήσει; Οι ήδη πανάκριβες τιμές ρεύματος θα εκτοξευθούν εκ νέου, ενώ απειλείται πλέον και η ασφαλής τροφοδότηση της χώρας με ηλεκτρικό.

Η ΔΕΗ προμηθεύει αυτή τη στιγμή με ρεύμα το 94% της χώρας. Έχει 12.000 MW εγκατεστημένη ισχύ. 4.500 MW από λιγνίτη, 3.200 MW από υδροηλεκτρικά, 2.300 MW φυσικού αερίου και 2.000 MW από μικρούς πετρελαϊκούς σταθμούς που ηλεκτροδοτούν τα δεκάδες νησιά του Αιγαίου.

Υπάρχουν επίσης εγκατεστημένα 2.600 MW από ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου. Οι ιδιοκτήτες αυτών των μονάδων είναι οι ίδιοι προστατευόμενοι της τρόικα, οφειλέτες στη ΔΕΗ και κύριοι υποψήφιοι μεταπράτες της ενέργειάς της.

Τέλος, έχουν εγκατασταθεί 7.350 MW από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας-ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), που ως γνωστόν δεν παράγουν, μα εγχέουν ρεύμα, όποτε μπορούν αυτά κι όχι όποτε τα χρειάζεται η χώρα και στα οποία κανένα ηλεκτρικό σύστημα δεν μπορεί να βασιστεί για ασφάλεια.

Σύνολο εγκατεστημένης ισχύος στην Ελλάδα 22.550 MW! Όπως όμως αναφέρθηκε, η ζήτηση ηλεκτρικού έχει μειωθεί δραματικά, με συνέπεια η μέση ημερήσια κατανάλωση να μην απαιτεί τη λειτουργία πάνω από 5.000 MW και η αιχμή 9.000 MW!!!

Παρατηρείται λοιπόν ένα φαινόμενο υπερπροσφοράς παραγωγής. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία της ελεύθερης αγοράς, τον πρωταρχικό της Νόμο Προσφοράς και Ζήτησης, σε μια τέτοια περίπτωση οι τιμές θα έπρεπε να είχαν πέσει δραματικά. Αντίθετα όμως, τα τελευταία έξι χρόνια στην Ελλάδα οι τιμές έχουν εκτοξευτεί. Στην πραγματική οικονομία της ελεύθερης αγοράς, οι τιμές αυξάνονται διαρκώς τα τελευταία 15 χρόνια που εφαρμόζεται η πολιτική της ΕΕ για απελευθερώσεις-ιδιωτικοποιήσεις.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Από το 2000, και προκειμένου να ανοίξει η αγορά ηλεκτρικού στην ιδιωτική κερδοσκοπία, άλλαξε δραματικά το μείγμα καυσίμου υπέρ του εισαγόμενου και πανάκριβου φυσικού αερίου. Σε συνδυασμό με την πολιτική της «πράσινης ανάπτυξης» και την ανεξέλεγτη εγκατάσταση ΑΠΕ από ιδιώτες διαμορφώθηκε το πιο ανορθολογικό, κοστοβόρο, αντιπαραγωγικό και αντιοικονομικό μοντέλο παραγωγής. Με έναν και μόνο κερδισμένο: τις αγορές.

Μεταξύ 2009 και 2014, τα χρόνια της ύφεσης και της φτωχοποίησης του λαού, οι ιδιωτικές μονάδες φ.α. εισέπραξαν κρατική επιδότηση 1,6 δις ευρώ. Όταν όμως τον Ιούνιο του 2014, καταργήθηκε η μία από τις δύο επιδοτήσεις που λάμβαναν, μείωσαν την παραγωγή τους στο μίνιμουμ. Δεν έγινε μπλακ άουτ. Η ΔΕΗ μπορεί και ηλεκτροδοτεί με ασφάλεια τη χώρα. Όμως, «οι θεσμοί», απαιτούν να επανέλθει η επιδότηση των ιδιωτικών μονάδων, κι ας μην χρειαζόμαστε το ρεύμα τους.

Η περιβόητη, διακοπτόμενη και επισφαλής, αδρά επιδοτούμενη και αναγκαστικά αγοραζόμενη ακόμα κι όταν δεν τη χρειαζόμαστε «πράσινη ενέργεια», οδήγησε ήδη σε τεράστια ελλείμματα τους δημόσιους φορείς (1,25 δις ευρώ) και συνεχή επιβάρυνση των νοικοκυριών με υπέρογκα τέλη και αυξήσεις. Το Τέλος υπέρ ΑΠΕ αυξήθηκε μεταξύ 2011 και 2014 κατά 4.400%!! Φτάνει σήμερα το ποσό των 200 ευρώ ετησίως για μια 4μελή οικογένεια, δηλ. όσο ο κατώτατος μισθός στη χώρα. Μεταξύ 2009 και 2014, οι ιδιώτες κερδοσκόποι με ΑΠΕ εισέπραξαν 6 δις ευρώ.

Στα έξι χρόνια της κρίσης, μόνο οι άμεσες επιδοτήσεις προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ηλεκτρισμού (δηλ. χωρίς κίνητρα επένδυσης ,εγγυήσεις προς τράπεζες κ.λπ.) έφτασαν τα 7,6 δις ευρώ. Δηλ. όσο θα κοστίσει η κατασκευή και θα αποδώσει η εκμετάλλευση του αγωγού ΤΑΠ για 20 χρόνια. Ή αλλιώς, το 4% του ΑΕΠ της χώρας ή το2,5% του δημόσιου χρέους.

Η διάλυση και η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε νέα εκτίναξη των τιμών του ρεύματος. Για τα νοικοκυριά, το κόστος της απελευθέρωσης της αγοράς μεταφράζεται σε αυξήσεις 48% μεταξύ 2001-2009 και 75% μεταξύ 2009-2014. Συνολικά 110%! Οι αυξήσεις αυτές αναφέρονται μόνο στην τιμή πώλησης της ενέργειας και τα κόστη δικτύου. Δεν συμπεριλαμβάνονται οι διάφοροι φόροι και τέλη που συνιστούν το 55% της συνολικής δαπάνης ενός λογαριασμού. Έτσι, η χώρα με το φθηνότερο ρεύμα για τα νοικοκυριά στην ΕΕ των 27, μετατράπηκε σε μια από τις ακριβότερες. Οι συνέπειες; Σήμερα 360.000 νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα. 1.800.000 νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν το λογαριασμό, χρωστούν στη ΔΕΗ και κινδυνεύουν με διακοπή. 1,8 εκατομμύρια νοικοκυριά αντιστοιχούν σε περίπου 7,2 εκατομμύρια κατοίκους. Ο πληθυσμός της χώρας είναι 11,5 εκατομμύρια.

Ας δούμε τώρα το βιομηχανικό τιμολόγιο. Πόσο επηρεάστηκε η τιμή του βιομηχανικού ρεύματος από την πολιτική της απελευθέρωσης-ιδιωτικοποίησης, που πρώτος ο ΣΕΒ απαιτούσε; Το κόστος της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας επέφερε αύξηση 76% στο βιομηχανικό ρεύμα. Έχει πράγματι ενδιαφέρον, να παρακολουθήσει κανείς τις θέσεις του ΣΕΒ για την ηλεκτρική ενέργεια διαχρονικά. Στο βαθμό που οι θέσεις του νομοθετούνταν και υλοποιούνταν, καταστρεφόταν η ελληνική βιομηχανία.

Οι συνέπειες είναι βαριές και για τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ. Όταν ξεκίνησε η απελευθέρωση και η ιδιωτικοποίηση, στη ΔΕΗ εργάζονταν 36.000 εργαζόμενοι με πλήρη απασχόληση και εργασιακά δικαιώματα. Το 2010, στις αρχές της κρίσης είχαν μείνει 22.000 και σήμερα είναι 18.000. Η εντατικοποίηση αυξάνεται συνεχώς και μαζί με αυτήν τα εργατικά ατυχήματα και οι θάνατοι. Το outsourcing και οι εργολάβοι αποτελούν πια τον κανόνα και όχι την εξαίρεση, χρησιμοποιώντας ανασφάλιστη, κακοπληρωμένη και επισφαλή εργασία.

Το 2010, οι μισθοί περικόπηκαν κατά 50%, όπως και σε όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους της χώρας. Αυξήσεις δεν επιτρέπονται και το εισόδημα περιορίζεται συνεχώς από νέους φόρους και κρατήσεις. Οι αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ συνάντησαν μόνο απειλές, καταστολή έως και επιστράτευση.

Από τη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, οι εργαζόμενοι μπορούν να περιμένουν φυσικά μόνο μαζικές απολύσεις, μισθούς πείνας και κατασχέσεις των σπιτιών τους. Είναι ήδη πολλοί οι συνάδελφοι που αδυνατούν να πληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο και κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι.

Τέλος, θα πρέπει να μιλήσουμε για τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ). Η ΡΑΕ, όπως όλες οι ρυθμιστικές αρχές, αποκαλείται «ανεξάρτητη». Όμως, όλες αυτές οι «Ανεξάρτητες Αρχές» από ποιον είναι ανεξάρτητες; Αποκλειστικά και μόνο από τις λαϊκές ανάγκες και κάθε δημοκρατικό θεσμό, δημοκρατική διαδικασία και έλεγχο. Σύμφωνα με τα τρία μνημόνια, η ΡΑΕ έχει περισσότερη εξουσία από το Ελληνικό Υπουργείο Ενέργειας. Η ενεργειακή πολιτική της χώρας αποφασίζεται, νομοθετείται και εφαρμόζεται από τη ΡΑΕ, η οποία δικάζει επίσης τις διαφορές. Οι Αρχές αυτές συνιστούν την απευθείας διακυβέρνηση της χώρας από τις αγορές, τα οικονομικά μονοπώλια. Συνιστούν ουσιαστικά την ιδιωτικοποίηση της Δημοκρατίας.

Η ΡΑΕ είναι και ενεργεί σαν λόμπυ ιδιωτικών επιχειρήσεων. Δεν υπάρχει ενεργειακή στρατηγική και σχεδιασμός, εκτός από αυτόν που προωθούν γενικά οι μονοπωλιακοί κολοσσοί και ειδικά σε μια εξαρτημένη χώρα, όπως η Ελλάδα. Αυτό σημαίνει την ανάδειξη και κυρίως τη δημιουργία κερδοσκοπικών ευκαιριών στον ενεργειακό τομέα, όπως την πώληση κάτω του κόστους της παραγωγής της ΔΕΗ σε μεταπράτες, μια ευκαιρία που σχεδιάστηκε και εφαρμόζεται εξολοκλήρου από τη ΡΑΕ.

Τα φαινόμενα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Όπου επιβλήθηκαν οι πολιτικές των απελευθερώσεων των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων, οι συνέπειες ήταν αντίστοιχες, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου, οι απελευθερώσεις των αγορών και υποβάθμισαν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και εκτίναξαν τις τιμές.

Το βεβαιώνουν ακόμα και οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι των δέκα ευρωπαϊκών ενεργειακών κολοσσών (RWE, EON, Wattenfall, ENEL, ENI, EdF, GdF-Suez, Iberdrola, Gas Natural, CEZ). Σε κοινή δήλωσή τους στις Βρυξέλλες, στις 11 Οκτώβρη 2013, προειδοποιούν ότι η ευρωενωσιακή αγορά ηλεκτρισμού απειλείται από δύο μεγάλα προβλήματα: τις υψηλές τιμές και τη μείωση της ασφάλειας εφοδιασμού.

Η ηλεκτρική ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό και γι’ αυτό δεν μπορεί παρά να είναι μόνο δημόσιο.

Ο όρος δημόσιο και κοινωνικό αγαθό εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα λαϊκά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της κατεχόμενης Ευρώπης και καθιερώνεται μετά τη νίκη τους κατά του φασισμού. Η παροχή τους εξασφαλίζεται –στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε κάθε χώρα- με τις εκτεταμένες εθνικοποιήσεις που επιβλήθηκαν μετά την Απελευθέρωση.

Τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά είναι η κοινωνική και οικονομική βάση της Δημοκρατίας. Είναι Δικαιώματα στη ζωή, στην αξιοπρέπεια. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με την αντιφασιστική πάλη των λαών. Θεμέλια για μια αξιοβίωτη ζωή που κληροδότησε στις επόμενες γενιές, η μαζική είσοδος των αγωνιζόμενων λαών στο προσκήνιο της Ιστορίας. Κατακτήθηκαν με το αίμα, τα νιάτα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Μέχρι το 1950 στην Ελλάδα η αγορά ηλεκτρισμού ήταν πλήρως απελευθερωμένη. Υπήρχαν 385 εταιρείες. Ένα πράγμα δεν υπήρχε τότε στην Ελλάδα: Ηλεκτρισμός. Η ίδρυση της ΔΕΗ το 1950 σηματοδότησε τον εξηλεκτρισμό της χώρας και υπήρξε το βασικό εργαλείο οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης μετά τις λεηλασίες και τις καταστροφές που υπέστη από τη Γερμανική κατοχή και τον Εμφύλιο.

Αντιτασσόμαστε στη διάλυση και την ιδιωτικοποίησή της ΔΕΗ. Η ΔΕΗ πρέπει να επανεθνικοποιηθεί, ώστε να παίξει τον ίδιο ρόλο για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας μετά τον σημερινό οικονομικό και κοινωνικό πόλεμο που υφίσταται από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τους δανειστές, στους οποίους η Γερμανία διαδραματίζει ηγετικό ρόλο.

Έναν πόλεμο που θα τελειώσει όταν ο λαός μας αποφασίσει, παλέψει και ξανακερδίσει τη χώρα του και την εθνική του κυριαρχία. Κι αυτό καταρχήν σημαίνει: Την εκδίωξη των δανειστών και τη μονομερή διαγραφή του απεχθούς και παράνομου χρέους. Την έξοδο από ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος για άσκηση κυρίαρχης δημοσιονομικής πολιτικής. Την έξοδο από την ΕΕ και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων με όλες τις χώρες του κόσμου.

Σε αυτά τα 6 χρόνια ο Ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε πολλές φορές και διεκδίκησε τη χώρα του. Τρεις φορές μάλιστα έφτασε κοντά να τα καταφέρει. Τις δυο πρώτες χτυπήθηκε με άγρια καταστολή, την τρίτη με προδοσία. Τώρα υποφέρει την ήττα του. Είναι μουδιασμένος και απογοητευμένος.

Όμως έχω εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό και την εργατική τάξη του. Όπως κάθε φορά στην ιστορία του, θα βρει τη δύναμη, θα οργανωθεί και θα επιτελέσει το πατριωτικό και διεθνιστικό του καθήκον: θα ελευθερώσει τη χώρα του από το σύγχρονο φασισμό, τη δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου ή των αγορών-όπως αποκαλείται σήμερα.

Από τους φίλους και τους αγωνιστές του Γερμανικού λαού, δεν μπορώ παρά να σας ζητήσω να πράξετε το δικό σας πατριωτικό και διεθνιστικό καθήκον. Όπως έλεγε ο Μαρξ: «Η Αγγλική εργατική τάξη δεν θα ελευθερωθεί ποτέ, αν δεν ελευθερωθεί η Ιρλανδία από τον Αγγλικό ζυγό». Βάλτε τις λέξεις Γερμανία και Ελλάδα στις αντίστοιχες θέσεις και έχετε μπροστά σας την πραγματική σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας,

*Η Φλώρα Παπαδέδε είναι Πολιτικός Επιστήμονας - Οικονομολόγος MSc

Μέλος Δ.Σ. ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ - Αν. Γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ

Αναδημοσίευση από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - ΕΠΑΜ