Γιατί πηγαίνεις με τα πόδια στο χωράφι, με ρώτησε απορημένη μια ηλικιωμένη του χωριού. Είσαι καρδιακός;
Όχι, της λέω γελώντας
Δεν έχεις αυτοκίνητο;
Ναι, της λέω ξανά γελώντας
Εντάξει, μου λέει, τότε.
Ηρέμησε και πήγε να μαγειρέψει ήσυχη. Σκεφτόμουνα μετά ότι οι ίδιοι
αυτοί άνθρωποι που σήμερα παραξενεύονται όταν βλέπουν κάποιον να
περπατά, κάποτε κοιτούσαν με την ίδια πάνω κάτω περιέργεια τα πρώτα
αυτοκίνητα.
Και ότι αφού κατά τη διάρκεια μίας ανθρώπινης ζωής υπήρξε τέτοιας
κλίμακας αλλαγή, “ανάπτυξη” έμαθε να την αποκαλεί ο homo catanaloticus,
είναι σχεδόν βέβαιο και ορατό πλέον ότι η κατακρύμνηση, η οποία έχει ήδη
εκκινήσει, θα χρειαστεί χρόνο κατά πολύ λιγότερο.
Το νου σας, γειωθείτε από μόνοι σας όσο είναι καιρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου